İZİN VER ....

sen sessiz sedasız bekle beni

ister kapı ardında..

ister pencere önünde

gelirim ben

bazen umutsuzluğa düşersin belki

kırılır  hayallerin tek tek

hani bir sabah kalkıp dışarı baktığında

ayaz vuran tomurcuklu dallar gibi

  çiçeklerin dökülüverir yere 

daha meyveye duramadan

olgunlaşamadan...

ama sen sakın kendini bırakma

gürül gürül yanan soba

sobadaki odun çıtırtıları

üstüne  portakal kabuğu koymayı da  unutma

hoş bir rayiha yayılsın odaya

çok severim bilirsin

güzel bir şarkı radyoda

ister yağmur çiselesin,

ister kar yağsın

ama umudun hep sıcak kalsın

bil ki geleceğim ben

ne zaman bilemem

ne halde gelirim

sana nasıl dönerim

bilemem

ancak daha vakti var biliyorum

önce büyümeliyim

dizlerim kadar kalbim de yaralanmalı

beyazların, toz pembelerin yanında siyahı da öğrenmeliyim

griyi de

her sözün doğru olmadığını

açılan her kucağın sevgiyle sarmadığını bilmeliyim

çıkmaz sokaklara dalmalıyım bazen

şehrin kalabalığı  beslemeli yalnızlığımı

yolumu kaybetmeliyim

ya da aynı yollarda defalarca yürümeliyim

zaman su gibi akarken yokluğunda

sana çıkmalı tüm varlığım

ne zaman ki rüyalarımı sana yormaya başlarsam,

hayalimde  hep seninle konuşursam,

çaresiz kaldığımda seni ararsam,

anlarım ki sana koyulmanın vakti gelmiştir

bekle beni

dönerim

kaç kez batar güneş

ve sabah kaç kez bensiz çalar kapını 

bilemem

sakın gel deme hemen

senin yanında büyüyemem,

kabuğumu kıramam,

olgunlaşamam..

şimdi yüreğimi sana bırakıp yola çıkıyorum

ve ona iyi bakacağını biliyorum..