ZORLU YOLLAR..

madem ki karar verildi

yola çıkmak gerek

zor olduğunu, zorlu olduğunu bilerek

ne çıkar karşına bilinmez

yağmur olur, kar olur

soğuk olur ayaz olur...

bazen  yokuş aşağı inmek gerekir,

bazen de dik yokuşları tırmanmak..

nefesin kesilir,

yorulursun,

pişman olursun,

dinlenmek, soluk almak istersin,

hatta beki de geri dönmek...

ama dönüşü olmaz bazı yolların,

geri geri gitse de ayakların,

dönemezsin..

dönersen bir daha kendine bakamazsın..

madem ki karar verildi 

yola çıkmak gerek..

ne kararsızlıkla,

ne ruhundaki ataletle bir yere varamazsın..

karar verdiğin an, zaten yolu yarılarsın..

sinendeki rahatsa  eğer verdiğin karardan,

ne korkarsın ki yolun zorluğundan, karanlığından.....

hedefe yaklaştıkça artar şevkin,

geri döner, uçurup azat ettiğin  bütün  ümitlerin,

sen istesen ne yollar ne dağlar aşarsın,

ayağına taşlar takılsın varsın,

canın da yansa, 

için de acısa,

yolunda gitmek zorundasın...

sakın ola ki  gözünde büyütme,

hem aklını, hem kalbini dinle...

ağdırma birini diğerine..

ve asla düşman etme bir birine..

korkma, yılsa da biri

salsa da  içine  vesvese,

sen adaletli olduğun sürece,

 onlar yine yanında olur, hep el ele..

asla ardına dönüp bakma..

kötü düşünme, kötüyü çağırma...

her yolun sonunda  ferahlık vardır 

zahmet olmadan, rahmet olmaz demişler , unutma...

İZİN VER ....

sen sessiz sedasız bekle beni

ister kapı ardında..

ister pencere önünde

gelirim ben

bazen umutsuzluğa düşersin belki

kırılır  hayallerin tek tek

hani bir sabah kalkıp dışarı baktığında

ayaz vuran tomurcuklu dallar gibi

  çiçeklerin dökülüverir yere 

daha meyveye duramadan

olgunlaşamadan...

ama sen sakın kendini bırakma

gürül gürül yanan soba

sobadaki odun çıtırtıları

üstüne  portakal kabuğu koymayı da  unutma

hoş bir rayiha yayılsın odaya

çok severim bilirsin

güzel bir şarkı radyoda

ister yağmur çiselesin,

ister kar yağsın

ama umudun hep sıcak kalsın

bil ki geleceğim ben

ne zaman bilemem

ne halde gelirim

sana nasıl dönerim

bilemem

ancak daha vakti var biliyorum

önce büyümeliyim

dizlerim kadar kalbim de yaralanmalı

beyazların, toz pembelerin yanında siyahı da öğrenmeliyim

griyi de

her sözün doğru olmadığını

açılan her kucağın sevgiyle sarmadığını bilmeliyim

çıkmaz sokaklara dalmalıyım bazen

şehrin kalabalığı  beslemeli yalnızlığımı

yolumu kaybetmeliyim

ya da aynı yollarda defalarca yürümeliyim

zaman su gibi akarken yokluğunda

sana çıkmalı tüm varlığım

ne zaman ki rüyalarımı sana yormaya başlarsam,

hayalimde  hep seninle konuşursam,

çaresiz kaldığımda seni ararsam,

anlarım ki sana koyulmanın vakti gelmiştir

bekle beni

dönerim

kaç kez batar güneş

ve sabah kaç kez bensiz çalar kapını 

bilemem

sakın gel deme hemen

senin yanında büyüyemem,

kabuğumu kıramam,

olgunlaşamam..

şimdi yüreğimi sana bırakıp yola çıkıyorum

ve ona iyi bakacağını biliyorum..

UZUN İNCE BİR YOLDAYIM....

Bu iş böyle gitmez..

benden sana söylemesi

çok iş açar bu savrukluk başına

yorar bu savrulmalar, bedenini de ruhunu da..

hemen toparlanma  vaktidir,

ne var ne yok doldurup bohçaya

yola çıkma vaktidir..

dikenliymiş, taşlıymış ne çıkar

sakın beynine üşüşen o endişelere aldırma..

rahat ol rahat.

ne yollar aşılmış, ne dağlar delinmiş.
yola nereden başlanmış, nerelere gelinmiş..
hadi davran
bunu da aşarsın sen
yeter ki kendine inan....
 

                                                        ben yola çıktım
                                              ya yolda bul beni
                                             ya yolun sonunda bulayım seni..