sen sessiz sedasız bekle beni
ister kapı ardında..
ister pencere önünde
gelirim ben
bazen umutsuzluğa düşersin belki
kırılır hayallerin tek tek
hani bir sabah kalkıp dışarı baktığında
ayaz vuran tomurcuklu dallar gibi
çiçeklerin dökülüverir yere
daha meyveye duramadan
olgunlaşamadan...
ama sen sakın kendini bırakma
gürül gürül yanan soba
sobadaki odun çıtırtıları
üstüne portakal kabuğu koymayı da unutma
hoş bir rayiha yayılsın odaya
çok severim bilirsin
güzel bir şarkı radyoda
ister yağmur çiselesin,
ister kar yağsın
ama umudun hep sıcak kalsın
bil ki geleceğim ben
ne zaman bilemem
ne halde gelirim
sana nasıl dönerim
bilemem
ancak daha vakti var biliyorum
önce büyümeliyim
dizlerim kadar kalbim de yaralanmalı
beyazların, toz pembelerin yanında siyahı da öğrenmeliyim
griyi de
her sözün doğru olmadığını
açılan her kucağın sevgiyle sarmadığını bilmeliyim
çıkmaz sokaklara dalmalıyım bazen
şehrin kalabalığı beslemeli yalnızlığımı
yolumu kaybetmeliyim
ya da aynı yollarda defalarca yürümeliyim
zaman su gibi akarken yokluğunda
sana çıkmalı tüm varlığım
ne zaman ki rüyalarımı sana yormaya başlarsam,
hayalimde hep seninle konuşursam,
çaresiz kaldığımda seni ararsam,
anlarım ki sana koyulmanın vakti gelmiştir
bekle beni
dönerim
kaç kez batar güneş
ve sabah kaç kez bensiz çalar kapını
bilemem
sakın gel deme hemen
senin yanında büyüyemem,
kabuğumu kıramam,
olgunlaşamam..
şimdi yüreğimi sana bırakıp yola çıkıyorum
ve ona iyi bakacağını biliyorum..
