Lise son sınıftaydım. Yani üniversite sınavlarına hazırlandığım sene...Annemle babam 1,5 - 2 aylığına yurt dışına çıkmışlardı....
Hem de benden küçük 3 kardeşimi de bana bırakarak...
Hem de başımızda bir büyük olmadan...
Üstelik kardeşlerimin yanında, bir de koyunun bakımını omuzlarıma yükleyerek..
Ya, köyde olsak hadi neyse, şehrin ortasında insan üstelik kendisi de yokken, kurbanlık koyun alıp evde besler mi ?
Ben anlamadığım için bu işlerden, koyun hastalandı bir süre sonra.. Aldı mı beni bir telaş. Neyse ki arka sokakta bir veteriner komşumuz vardı. O'nu çağırdım hemen..Akıllı , tamam sağ olsun geldi, baktı, iğne vurdu ama, "sabahı çıkarırsa ne ala" dedi gitti.. Çok yem vermişim meğer, o da ben verdikçe yemiş. Mide fesadı geçiriyormuş zavallım..
Ben sabahı zor ettim tabi. 5. katta oturuyoruz..Uyanır uyanmaz, şimşek hızıyla indim merdivenlerden.. Arka bahçeye dolandım hızla.. Ama kalbim nasıl çarpıyor bir bilseniz... Sanki yerinden fırlayacak.. O kısacak anda ne kadar dua ettim "n'olur ölme " diye kimbilir.. Tam balkonun altına geldim baktım ki, uzanmış yerde , bacakları kaskatı yatıyor..
Ölmüş...
Suçluluk duygusu..
Vicdan azabı..
Beceremedim düşüncesi...
Emanete hıyanet...
Neler geçti o an aklımdan...
Şimdi ne zaman zor bir dönemeçten geçecek olsam , o anki duygular gelir üşüşür beynime...
Aynı endişeler...
İsteklerimin, hayallerimin, emeklerimin neticesinin, beklediğim, istediğim ne varsa..... hepsinin ölü koyun gibi cansız önümde uzanıvereceğini düşünürüm....
hayvan öyle ölmeseydi kesilip ölecekti. Diyeceğimde sizin veteriner acemiymiş.. O hayvanın gazını alması gerekirdi.. Pet hayvana bakan veterinerden ne beklersin ki?
YanıtlaSilDoğru da Dönence, son iki yazımda bir şey dikkatini çekmedi mi ? Ben şimdi farkettim...
Silkusura bakma.. Gece yarısından sonra lazların aklı çalışırken benim aklım duruyor..
Silİki defadır, benim yüzünden ölen hayvancıklardan bahsediyorum... Sabaha ellerinde pankartlarla hayvan severler blogumun önünde gösteri yaparlarsa hiç şaşmam...
SilPanter Emel'e haber vermeye gidiyorum :)
SilHem ne var yani.. Yaz günü ben çok sinek öldürüyorum..
Tamam sana yönlendiriyorum o zaman gelenleri :)
SilDemek ki annen baban sana ne kadar güvenmişler. O yaşta bu kadar sorumluluk yüklemek. Merak ettim dönünce bu konuda sana tepkileri ne oldu?
YanıtlaSil"kestirtmeyi akıl edemedin mi, mundar olmuş hayvan" dediler..:)
Siltrajikomik olmuş. gülsem mi gülmesem mi arasında kaldım son ana kadar. ölmesi değil de senin düşünce tarzın üzdü beni.
YanıtlaSildemek ki hayvan besleyemiyorsun, bun da suçluluk duyulacak bir şey yok ki. hem hiç mi çiçekler açtırmadan bu dünyada. yaptığın iyi şeyleri de düşün..
Yok yok, bu olay hayvanlara olan bakışımı etkilemedi. Şimdi çok güzel, bembeyaz tüylü bir İran kedim var.. Çok da güzel anlaşıyoruz :) Ama insan kendini suçlu hissediyor yine de..
SilO geceyi nasıl atlattın kim bilir. Çok üzüldüm yani hayvanın ölmesi ayrı bir kötü ama senin yaşamına kattığın o korku ve suçluluk duygusu ruhuna yeniden nasıl bir sen yarattı kim bilir. Sonuç olarak sana hayvan beslemek yasaklanmalı. :)
YanıtlaSilSana, Candan Erçetin'den " ağır değil mi bu ceza" şarkısını armağan ediyorum Serkan :)
SilÇocuklukta ruhunuza işleyen anıları çekip çıkaramıyorsunuz hayatınızdan.Kişiliğini bile etkileyebiliyor insanın..
Kısmet bazen açlıktan ölür,bazen açgözülülükten.
YanıtlaSil:) Kısacası, ben masumum değil mi ?
SilTabiki,bence koyun intihar etmiş de olabilir :)
YanıtlaSil