Şu hayatta anlaşamadığın insanlar vardır..
Hiç haz etmediğin..
Katlanamadığın..
Hatta çok iyi anlaştığını zannettiklerinle gün gelir, yolların ayrılır..
Düşman bile olabilirsin..
Arkadaş, dost, yar, yaren bildiklerinle selamı sabahı kesersin..
Hatta hayat arkadaşı bellediğin insanla , eşinle bile dünyaların ayrılır, evin ayrılır, iki yabancı olursunuz.
Amaaaaa..
4 insan grubu vardır ki, onlar için geçerli değildir bu sıraladıklarım..
Anne, baba, evlat ve evladın seçtiği... Evet evet, evladının " hayat arkadaşım" dediğini sevmesen de saygı duymalısın... Tıpkı anne- baban gibi..
Ne kadar öfkelensen de, evladını olduğu gibi kabul etmek zorundasın. İstediğin insan tipine dönüştüremezsin.. Buna hakkın yok. Kişiliğine de, hayata dair bakış açısına da, seçtiği yaşam biçimine de bir yere kadar müdahale edebilirsin ancak. Ama dayatmada bulunamazsın. İstediğin gibi bir insan olmadı, olamadı diye yargılayamazsın. Çünkü sen de muhtemelen O'nun istediği gibi bir ebeveyn değilsin..
İşi kişilik savaşına dönüştürmek yerine, ortak bir paydada buluşmaktır en iyisi. ..
olduğu gibi kabul etmeliyiz elbette ancak Sevgili Kahve telvesi biz kabul ederken karşımızda ki bazen bizim sınırlarımızı zorlayabiliyor saygı görmek isteyen ama göstermeyen öyle çok insan varki bu hayatta,
YanıtlaSilempati şart diyorum
Mutlaka empati ve hoşgörü olmalı zaten.. Ama saydığım bu 4 insan tipinde başka şansımız yok, bize düşeni yapmalıyız diye düşünüyorum.. Bunların dışındaki insanlara katlanmak zorunda değiliz bir noktadan sonra... hayatımızdan çıkarırız, olmadı mesafe koyarız..
SilÇok yerinde ve isabetli bir yazı yazmışsın. Bu 4 insan tipi meselesine tamamiyle katılıyorum. Zaten tercih etmediğimiz ve Mevlamızın bize nasip ettiği: Anne, baba, evlat ve evladın seçtiğidir ^^.
YanıtlaSilZorunlu beraberlik :)
SilMaslowun ihtiyaçları gibidir bu 4 karakter, olmazsa olmazdır..
YanıtlaSilMaslow'un kriterlerine göre ait olma duygusunun kaynağı mıdır bu kişiler acaba... Haklısın Emrah.. hatta iyi veya kötü mutlaka olsun bu insanlar hayatımızda :)
Silİnsanların davranışları beni sıktığında, onlardan uzaklaşmanın bir yolunu arıyorum. En iyi yaptığım şey bu. :)
YanıtlaSilSıkıntı verenin yanında durmak insanın kendisine zulmetmesi gibidir zaten..
Silher zaman olucak bir savaştı bu kazananı olmayan.denildiği gibi çok güvendiğin en sevdiğin insanlardan bile yeri geliyor bir şeyle ayrılıyorsun yada neyse işte ama aile çok farklı çok.
YanıtlaSilAile farklı..farklı da olmalı...
Sil