"Yazacak çok şeyim var" ile "ne yazsam acaba arasında" gidip geliyorum sayın okuyucu. Halim harap.Sabahtan beri geçmek bilmeyen baş ağrısı, nefes almada zorlanma...Üstelik sabah 4 dersten final sınavına girecek olmanın gerginliği de cabası. Haa ne diye geriliyorum, onun cevabını ben de bilmiyorum.
......
Taslağa aynen devam:)
......
Artık finallerim bitti . Çok yoruldum çok. Evdekilerin deyimiyle, şartelleri yakmak üzereymişim. Şartelin attığını biliyorum da, nasıl yanar, hep birlikte göreceğiz.Ya hu " bayandan az kullanılmış beyin " diye ilan verecek halim yok ya.. Kapasiteyi zorlasam da , madem var kullanayım bari diyorum.
Geçen sene istatistik dersimiz vardı ve ben çalışamadığım için bütünlemeye razı girdim sınava. Ama nasıl bir mantığım varsa, mantıkla çözerek geçtim . Bu sene de uzantısı/ devamı metod dersimiz var, ona da çalışamadım ondan da geçecek gibiyim.
Tabi neden çalışamadı ki bu telve dersine diyeceksiniz. Perşembe çalışırım, cumartesi kısa bir tekrar yapar, pazar da sınava girerim diyordum.
Naz geldi.
Misafir..
Şehir dışından. Severim kendisini, iyi de anlaşırız. Baktı ben çarşamba günü pas vermiyorum, gömülmüşüm ders notlarına. Sabahtan akşama film seyretti. Arkadaşım, hangi akla hizmet 4 filmi arka arkaya izliyorsun. Hadi kendine acımadın, bana da mı acıman yok. Gece olmuş saat 4.
" Uyucam ben yoruldum" dedim.
"Gitme aynı odada uyuyalım" dedi.
"niye"..
"Korkuyorum"
"Ne izledin sen sabahtan beri"
"4 tane korku filmi izledim".
Üç harflilere gelesin Nazzzz diye diye kıvrıldım koltuğa. Zaten olup olacağı günde 3-4 saatlik uykum var. Onu da koltuk tepesinde geçirdim iyi mi..
Naz'ın intikamı ertesi gün de devam etti tabi ki. Tutturdu Kemeraltına gidelim. Ya hu 2 gün sonra sınavım var, rahat bırak beni dediysem de dinlemedi.Bütün bu olumsuz ahval ve şerait içinde sabah Kemeraltı'nın yolunu tuttuk.
"Hayatımı kararttın benim" diye söylene söylene gezindim bütün gün... (Tabi ki şaka yollu) Böylelikle ben hayatımın tesbitini yapmış oldum.
Kadınların morali bozuk olduğunda neden kendilerini alışverişe verdiklerini çözdüm sayın okuyucu. Ben nefret ederim alışverişten ama, yok karar verdim sık sık gideceğim bugünden sonra. Efendim, şimdi o satış temsilcisi dediğimiz tezgahtar kızlar var ya, üzerinize bir şey giydiğiniz zaman öyle sözler söylüyorlar ki..Aynaya dönüp bir daha bakıyorsunuz, bu bahsettiği ben miyim acaba diye.. Kilonuzun fazlalığı, boyunuzun azlığı hiiiç önemli değil... Geçirin üzerinize bi çuval, bırakın kendinizi tezgahtar kızın yaratıcılığına... Zannedersiniz ki dünyaca ünlü bir mankensiniz. Aman efendim, elbiseyi ne güzel taşıyormuşsunuz, bu renk de pek bi açmışmış. Zaten bu modeli bu sene çok satmışmış..
Tezgahtar kızla yarıştık, her seferinde ben kazandım. Aldırtmadım hiç bişey. Ta ki artık dolaşmaktan sıkılana kadar....Tam 6 saat ..Rekora gitmek üzereydim ki, sürünerek evin yolunu tuttuk..
Şimdi elime "Ayşegül Tatilde" kitabını alıp, dinlenmek istiyorum..
Ya da "Neşeli Günler" filmini bilmem kaçıncı kez seyretmek...
Çok yoruldum çok...
29.12.2014
24.12.2014
4.12.2014
BEN BİLİRİM...!!!
Geçenlerde bir yarışma programını izlerken dedim ki " bu çocukta Leonard Cohen tadı var." Tabi çok geçmeden jüri üyesi de aynı cümleleri sarfedince "vay beee " dedim kendi kendime. Müzikte otorite olmuşum da haberim yok.
Severim kendisini. Ara ara açar, dinlerim. Ama deseniz ki Cohen'in 3 şarkısını say. Bilemem.
İşin şakası bir yana, Hep düşünmüşümdür bu konuyu. Herşeyden biraz biraz mı bilmek lazım, yoksa bir konuda uzmanlaşmak mı ?
Emin olduğum şu ki, milletçe genlerimizde var bu bilmişlik taslama. İşin ehline bile işi öğretmeye kalkma... Bayılırız çok bildiğimizi göstermeye. Mesela doktorsundur. Her hangi bir toplulukta bunu öğrenen kendini bilmez, sana bir soru sorar. Cevap verirsin. Ardından bir soru daha sorar. Maksadı öğrenmek değil, açığını yakalayıp seni alt etmektir. Avukatsındır, başka bir avukata vekalet verir. Lakin sana sormaktan da geri durmaz. Gayesi her iki tarafı da ölçüp tartmaktır. Birinden aldığıyla diğerine hava atmaktır.
Herşeyi bilmek zorunda değiliz. Bu ayıp değil. Ayıp olan bilmediğimizi bilmemek . Ya da bilmediğimizi bildiğimiz halde, biliyormuş gibi yapmak.
Ramazan gelir, hepimiz fetva makamı oluruz...
Kaza olur, ilk yardım uzmanı kesiliriz...
Memleketi elimize verseler gül-i zar ederiz..
Zaten zamanında hakkımızı yemeselerdi, kimbilir şimdi hangi makamda, hangi koltukta oturuyor olurduk...
Biz o mektebi bitirmemişizdir ama bitirenden daha iyi bilirizdir...
Herşey dilimizde bizim..
Uygulamaya gelince tık yok...
İnancımızda öyle..
Bu memleketin yüzde kaçı müslüman ?
Müslüman olanların yüzde kaçı İslam ?
Müslümanım deyip, islam olamamışların deistlerden farkı ne?
Bu konuyu sorgulamak bana mı kaldı?
Yukarıda eleştirdiğim insanlardan benim ne farkım var?
Elbette ki bana düşmez.
Haddim değil...
Lakin sinir oluyorum...
Kabe resmi olan seccadede namaz kılınır mı sorusuna,
Çorap giymezsem namazım efdal olmaz mı endişesinde olana,
Erkeklerde dizden yukarı giyilirse günah olur mu diyene...
Sinir oluyorum..
Kel başa şimşir tarak hesabı...
Asılları hallettik de teferruatlar kaldı sanki..
Biz önce insan olalım.. Yalanın, riyanın, adam kayırmanın, rüşvetin kökünü kurutalım...
Kadına, çocuğa , insana kalkan eli bi indirelim..
İşçinin hakkını yemeyelim..Can güvenliğini sağlayalım, emeğini sömürmeyelim.. İnsana insanca yaşama hakkı ve imkanı verelim.
Hayvanlara eziyet etmekten, ağaçları, ormanları talan etmekten vazgeçelim..
Sakın yanlış anlamayın,takva yaşamak isteyen yaşasın, kimseye sözüm yok. Ya hep ya hiç de demiyorum aslında.
Denizi geçip derede boğulmayalım diyorum.
Müslümanlık sadece şekilcilik olmamalı diyorum...
Hassasiyet ibadetlerde olduğu kadar , insan ilişkilerinde, hak hukuk meselelerinde de gözetilmeli diyorum..
Severim kendisini. Ara ara açar, dinlerim. Ama deseniz ki Cohen'in 3 şarkısını say. Bilemem.
İşin şakası bir yana, Hep düşünmüşümdür bu konuyu. Herşeyden biraz biraz mı bilmek lazım, yoksa bir konuda uzmanlaşmak mı ?
Emin olduğum şu ki, milletçe genlerimizde var bu bilmişlik taslama. İşin ehline bile işi öğretmeye kalkma... Bayılırız çok bildiğimizi göstermeye. Mesela doktorsundur. Her hangi bir toplulukta bunu öğrenen kendini bilmez, sana bir soru sorar. Cevap verirsin. Ardından bir soru daha sorar. Maksadı öğrenmek değil, açığını yakalayıp seni alt etmektir. Avukatsındır, başka bir avukata vekalet verir. Lakin sana sormaktan da geri durmaz. Gayesi her iki tarafı da ölçüp tartmaktır. Birinden aldığıyla diğerine hava atmaktır.
Herşeyi bilmek zorunda değiliz. Bu ayıp değil. Ayıp olan bilmediğimizi bilmemek . Ya da bilmediğimizi bildiğimiz halde, biliyormuş gibi yapmak.
Ramazan gelir, hepimiz fetva makamı oluruz...
Kaza olur, ilk yardım uzmanı kesiliriz...
Memleketi elimize verseler gül-i zar ederiz..
Zaten zamanında hakkımızı yemeselerdi, kimbilir şimdi hangi makamda, hangi koltukta oturuyor olurduk...
Biz o mektebi bitirmemişizdir ama bitirenden daha iyi bilirizdir...
Herşey dilimizde bizim..
Uygulamaya gelince tık yok...
İnancımızda öyle..
Bu memleketin yüzde kaçı müslüman ?
Müslüman olanların yüzde kaçı İslam ?
Müslümanım deyip, islam olamamışların deistlerden farkı ne?
Bu konuyu sorgulamak bana mı kaldı?
Yukarıda eleştirdiğim insanlardan benim ne farkım var?
Elbette ki bana düşmez.
Haddim değil...
Lakin sinir oluyorum...
Kabe resmi olan seccadede namaz kılınır mı sorusuna,
Çorap giymezsem namazım efdal olmaz mı endişesinde olana,
Erkeklerde dizden yukarı giyilirse günah olur mu diyene...
Sinir oluyorum..
Kel başa şimşir tarak hesabı...
Asılları hallettik de teferruatlar kaldı sanki..
Biz önce insan olalım.. Yalanın, riyanın, adam kayırmanın, rüşvetin kökünü kurutalım...
Kadına, çocuğa , insana kalkan eli bi indirelim..
İşçinin hakkını yemeyelim..Can güvenliğini sağlayalım, emeğini sömürmeyelim.. İnsana insanca yaşama hakkı ve imkanı verelim.
Hayvanlara eziyet etmekten, ağaçları, ormanları talan etmekten vazgeçelim..
Sakın yanlış anlamayın,takva yaşamak isteyen yaşasın, kimseye sözüm yok. Ya hep ya hiç de demiyorum aslında.
Denizi geçip derede boğulmayalım diyorum.
Müslümanlık sadece şekilcilik olmamalı diyorum...
Hassasiyet ibadetlerde olduğu kadar , insan ilişkilerinde, hak hukuk meselelerinde de gözetilmeli diyorum..
29.11.2014
28.11.2014
BAŞLIK BULAMADIM, BAŞLIKSIZ OLUVERSİN ARTIK
Şu aralar keyfim yerinde. Yani şu aralar dediysem, öyle 3-5 gün gelmesin aklınıza, tahminen 23 dakikadır falan :)
Kafam karışık arkadaşlar, ben de istiyorum güzel şeyler yazmayı. Ama olmuyor işte. Lunaparktaki o aynalar gibi ruh halim. Bir öyle bir böyle. Tam şöyle melankolik bi'şey yazayım derken, yahu keyfim yerindeyken böyle bir yazı yazılır mı diyorum. Haydi dönüyorum öbür tarafa, keyifli bi'şeyler olsun diyorum. O da malum, bünyeye ters. Sayfa bana , ben sayfaya bakıyorum..
Ama ciddi bugün güzel bir gündü. Üç arkadaş voltran oluşturduk . İşte bu cümleyi N.Narda'ya söyledim akşam vakti konuşurken. Hatta " ben bu cümleden yola çıkar, yazı bile yazarım " dedim de, " eee ilham kaynağın kim, tabi ki ben " dedi ve kendine yine pay çıkardı.
Malum öğrenciyiz, finaller de yaklaştı. Felsefe gibi bir dersi tek başıma çalıştığım zaman, gözlerim okuyor, zihnim seyr-ü sefere çıkıyor.İşte onun için arkadaşlara dedim, gelin beraber çalışalım. Liseliler gibi güle oynaya ders çalıştık. Hatta gerçekçi felsefenin önde gelen filozoflarını , kimya formüllerini kodlar gibi kodladık. "Ağustosta bot giyilmez, muşa gidilmez, erik ve ananas yenmez.... " Sor isimlerini , birini bile hatırlamıyorum. Sanki ben biliyormuşum gibi , okuduğumuz her cümlenin arkasından " hadi telve, bunu da anlat " demiyorlar mı? N'apim ben de uyduruyorum bi'şeyler. Nasılsa onlar da bilmiyor ben de, Söylediklerim doğru mu yanlış mı anlayacak kadar bilgili değil ki kimse :)) Bir kez daha Oruç Aruoba'ya hayran oldum bugün. O'nun kitaplarını okuya okuya felsefeye istidadım olmasa da , iştiyakım gelişmiş.
Ama sınavda bu isimler kesin çıkacak ve ben o soruyu yapacağım. E hani ben ders ya da sınıf geçmek için değil de öğrenmek için okuyordum ?
Demek ki neymiş, hırs insanın gözünü bürümeye görsünmüş...
Zamanla insan sözünü unuturmuş,
Yoldan çıkar, amaçtan saparmış...
İnsan şiddetle eleştirdiği bir şeyi yaşamadan ölmezmiş. İşte bu lafı geçenlerde bir arkadaşım söyledi, yaşadığı bir olayı anlatırken. Ben de dedim ki " zeki, espirili, anlayışlı, romantik, duygusal, insaflı, vicdanlı adamlarla evli olan tüm kadınları şiddetle ve esefle kınıyorum"... Şimdi oturup sonucu bekleyeceğiz :)
Kafam karışık arkadaşlar, ben de istiyorum güzel şeyler yazmayı. Ama olmuyor işte. Lunaparktaki o aynalar gibi ruh halim. Bir öyle bir böyle. Tam şöyle melankolik bi'şey yazayım derken, yahu keyfim yerindeyken böyle bir yazı yazılır mı diyorum. Haydi dönüyorum öbür tarafa, keyifli bi'şeyler olsun diyorum. O da malum, bünyeye ters. Sayfa bana , ben sayfaya bakıyorum..
Ama ciddi bugün güzel bir gündü. Üç arkadaş voltran oluşturduk . İşte bu cümleyi N.Narda'ya söyledim akşam vakti konuşurken. Hatta " ben bu cümleden yola çıkar, yazı bile yazarım " dedim de, " eee ilham kaynağın kim, tabi ki ben " dedi ve kendine yine pay çıkardı.
Malum öğrenciyiz, finaller de yaklaştı. Felsefe gibi bir dersi tek başıma çalıştığım zaman, gözlerim okuyor, zihnim seyr-ü sefere çıkıyor.İşte onun için arkadaşlara dedim, gelin beraber çalışalım. Liseliler gibi güle oynaya ders çalıştık. Hatta gerçekçi felsefenin önde gelen filozoflarını , kimya formüllerini kodlar gibi kodladık. "Ağustosta bot giyilmez, muşa gidilmez, erik ve ananas yenmez.... " Sor isimlerini , birini bile hatırlamıyorum. Sanki ben biliyormuşum gibi , okuduğumuz her cümlenin arkasından " hadi telve, bunu da anlat " demiyorlar mı? N'apim ben de uyduruyorum bi'şeyler. Nasılsa onlar da bilmiyor ben de, Söylediklerim doğru mu yanlış mı anlayacak kadar bilgili değil ki kimse :)) Bir kez daha Oruç Aruoba'ya hayran oldum bugün. O'nun kitaplarını okuya okuya felsefeye istidadım olmasa da , iştiyakım gelişmiş.
Ama sınavda bu isimler kesin çıkacak ve ben o soruyu yapacağım. E hani ben ders ya da sınıf geçmek için değil de öğrenmek için okuyordum ?
Demek ki neymiş, hırs insanın gözünü bürümeye görsünmüş...
Zamanla insan sözünü unuturmuş,
Yoldan çıkar, amaçtan saparmış...
İnsan şiddetle eleştirdiği bir şeyi yaşamadan ölmezmiş. İşte bu lafı geçenlerde bir arkadaşım söyledi, yaşadığı bir olayı anlatırken. Ben de dedim ki " zeki, espirili, anlayışlı, romantik, duygusal, insaflı, vicdanlı adamlarla evli olan tüm kadınları şiddetle ve esefle kınıyorum"... Şimdi oturup sonucu bekleyeceğiz :)
25.11.2014
23.11.2014
EVRENİMDEN...
Buraya bir bakın derim :)
Ne geçen zamana hükmüm geçer, ne de hayatın vurdumduymazlığına
Zaten benim sorunum kendimle, ne zamanla ne de hayatla
Ne geçen zamana hükmüm geçer, ne de hayatın vurdumduymazlığına
Zaten benim sorunum kendimle, ne zamanla ne de hayatla
AKLIMDASIN....
Hayat kısa.. Ömür geçiyor..Geride bi'şeyler bırakmalı insan, güzel şeyler...
Mesela birilerinin aklında, anılarında, hafızasında hoş bir tat ...
Bazen gülümseten, bazen burkan ...
Ama mutlaka içi ısıtan..
Güzel şeyler bırakmalı....
7.11.2014
5.11.2014
UNUTURSAM FISILDA
Bundan bir kaç yıl önce, yorumlarda çok etkileyici ve ürkütücü olduğu söylenen korku filmini biz gülerek izlemiştik. Gündüzdü, kalabalıktık ve her şeye güldüğümüz için, korku filmi bize komedi gibi gelmişti.
Dün tavsiye üzerine sinemaya gittik arkadaşımla. Bir kez daha anladım ki, filme kendine kaptırabilmek için, ortam çok önemli. Gündüz, hatta öğlen olmasına rağmen salon neredeyse doluydu. Acaba dedim emeklilere bugün bedava mı ? Salonun neredeyse tamamı 60 yaş üstü kadın ve erkeklerle dolmuş. Tepkileri çok doğal . Olmadık şeylere gülüp, konuşuyorlar. Hatta bir ara çalan telefonu açıp, gayet normal sesle konuştu biri. Hiç kimse de sus demedi. Benim gözüm perdede, kulağım onlarda... Aslında gayet duygusal olan "Unutursam Fısılda" filmi gereken etkiyi veremedi bana..
Konu çok güzel. İlk fırsatta, bir kez daha izlemek istediğim bir film.
Size de tavsiye ederim..
31.10.2014
YÜREĞİM YANGIN YERİ....
İnsanlık öldüğü için....
İnsanlar ölüyor...
Her cansız bedenle, vicdanımızdan bir parça daha, toprak altına gömülüyor..
Sonu gelmiyor acıların
Ateşi söndüren su, yürekleri ateşe veriyor...
Çaresizlik canları alırken bir bir,
Geride kalanların boynu bükülüyor...
..........
İnsanlar ölüyor...
Her cansız bedenle, vicdanımızdan bir parça daha, toprak altına gömülüyor..
Sonu gelmiyor acıların
Ateşi söndüren su, yürekleri ateşe veriyor...
Çaresizlik canları alırken bir bir,
Geride kalanların boynu bükülüyor...
..........
24.10.2014
..........
yalan olduğunu bile bile, bir söze tutunursun bazen..
canını yakacağını bile bile , dikenleri elini kanatsa da tutunursun bir dala..
ayakta durmak için
yıkılmamak için
dağılmamak için....
ama öyle bir an gelir ki
her neyse seni hayata bağlayan
kayıverir ellerinin arasından...
şimdi
ellerimin arasından kaydı her şey
dizlerimin bağı çözüldü...
düşüyorum
..............
canını yakacağını bile bile , dikenleri elini kanatsa da tutunursun bir dala..
ayakta durmak için
yıkılmamak için
dağılmamak için....
ama öyle bir an gelir ki
her neyse seni hayata bağlayan
kayıverir ellerinin arasından...
şimdi
ellerimin arasından kaydı her şey
dizlerimin bağı çözüldü...
düşüyorum
..............
20.10.2014
YALAN, HEPSİ YALAN....
Yok azizim, hiç kimse dürüstlükten, samimiyetten bahsetmesin...
Değil mi ki, önce kendimizi aldatıyoruz,
En çok kendimize yabancı kalıyoruz,
Gerek yok ilişkilerin muhasebesini tutmanın....
Savuralım , eteğimizdeki griye bulanmış hayalleri, havaya, suya, taşa, toprağa...
Yorgun ruhlar uyanmıyor sabaha...
Uyanamıyor....
......
Ne demiş Şair " hadi dur o sarı odalarda durabilirsen...."
Peh !!!
Ne büyük meydan okumadır Ya Rabbim...
Giden gittiği yere sığabiliyor mu ki, kalanın derdine düşelim...
Şimdi karanlıkta kaybolma vaktidir..
Elbet kaybolanın kendini bulduğu da vakidir...
Boş sokaklarda sevda yüklü yürekle dolaşırken....
Sevda mı ? Ah azizim, dile pelesenk olmuş kelimelerden vazgeçemediniz ki...
Yüreğin varlığı aşikardır da, sevdanın izine rastlayan olmamıştır..
Rivayettir,
Hikayedir,
Benden duymuş olmayınız, umuttur...
Tutunamayanların, tutunmayı beceremeyenlerin,
Tutunacak dal bulamayanların elinde kalan tek şeydir bu yalan...
Yok azizim,
Sabah bakınız aynaya,
Gülümseyen bir yüzle,
Ve işte yakaladığınız o ifadeyi bozmadan çıkınız insan içine...
Mutlu sansınlar, iyi sansınlar...
Rica ederim azizim, nesi kandırmacadır ki bunun?..
Görmediniz mi siz hiç etrafınızdakileri
Onlar farklı mı ?
Tek dertleri
"Atıp tutayım da insan sansınlar !!! "...
MİM...MİM...MİM...
Henüz kışa girmedik ama, ben çoktan ikinci gribimle hemhal oldum..Böylelikle koca bir pazar günü uyur uyanık vaziyette geçti..Tamam bağışıklık sistemim zayıflamış olabilir ama havaların hiç mi suçu yok. Akşam klimayı sıcağa, öğlen soğuğa çevirir oldum. O kadar dengesiz havalar..
Dikkat ettiyseniz uzun zamandır nerelerdeydim, neler yaptım, neden yazmadım..... o konulara girmiyoruz :)
Dönüşü mimle yapmak benim için keyifli olacak. İlk kez mimlendiğime bu kadar sevindim. Şahin Shirin Erdem'e teşekkür ediyor ve hemen mime geçiyorum...
1- Çok kitaptan oluşan seriler mi ya da tek kitaplar mı ?
Ya hu bir kitabı bitirdik de serisi mi kusur kaldı ? Ben kitap okuyamıyorum diye her fırsatta yakınıyorum. Bitirmem ama başlarım.Başlamak bitirmenin yarısıdır derler ama, ben hep yarıda kalıyorum nedense...
2- Sadece kadın yazarları mı yoksa erkek yazarları mı okumak ?
Kadın ya da erkek yazar ayrımı yapmadığım gibi, yapana da şahit olmadım hiç.
3- Kitapçıya gidip kitap almak mı, internet üzerinden kitap alamak mı ?
Zaten rastgele pek kitap almam. Ya tavsiye edilmiştir, ya da bir yerde adı geçmiştir. Bu nedenle pek farketmiyor benim açımdan kitapçı ya da net... Ama çoğunlukla kitapçıdan alırım..
4- Film olan kitapları mı, dizi olan kitapları mı ?
Benimki sadece bir önyargı olabilir. Önceden diziye ya da filme aktarılan kitaplarda sanki orjinale sadık kalınıyordu. Misal Çalıkuşu. Kitabını okudum, filmini izledim.... Yine okurum, izlerim. Ama son dönem çekilen Çalıkuşu 'nun kitapla hiç bir alakası yok.
Kitapların filminin ya da dizisinin çekilmesine karşı değilim. Yüzüklerin Efendisi gibi bir filmi izlemekten büyük bir keyif duydum . Kitabını asla okuyamazdım. Okumuş olduğum kitaplardan Oblomov'un filmini izlemeyi isterdim. Nette çok araştırdım, yıllar evvel çekilmiş, lakin Türkçe çevirisi ya da alt yazısı yok :(
5-Günde 5 sayfa okumak mı, yoksa haftada 5 kitap mı ?
Hımmm. Günde 5 sayfa olmaz. Benim gibi hiç okuma daha iyi:) İnsan konudan kopar.
Fazla okumanın marifet olduğunu düşünmüyorum. İnsan aldığı bilgiyi evirip çevirmeli, hazmetmeli. Hiç durmadan okumak bilgi hamallığıdır bana göre. Bu nedenle her iki duruma da sıcak bakmıyorum :)
6- Profesyonel bir yazar olmak ya da profesyonel bir yorumcu olmak ?
Daha geçen gün, bir arkadaşıma dedim. Hayatımda bir şeyi profesyonel olarak yapmak isterdim diye. Resim çizmek, müzikle uğraşmak, iyi yazmak.... Çok isterdim güzel yazabilmeyi. Bunun biraz da yetenekle ilgisi var bence. Ne kadar uğraşsan da olmadı mı olmuyor...
7- En sevdiğiniz 20 kitabı okumak mı yoksa her gün daha önce okumadığınız yeni bir kitabı okumak mı ?
Yirmi tane olmasa da tekrar tekrar okuyacağım kitaplar var. Oruç Aruoba'nın kitaplarını mutad aralıklarla okuyabilirim. Çünkü her okuyuşumda ilk defa okuyormuşcasına keyif alıyorum, farklı anlamlar çıkartıyorum ve biraz daha iyi anladığımı düşünüyorum..
8- Kütüphanede çalışmak mı kitap satıcısı olmak mı ?
Satıcı olmak daha keyifli olurdu. Konuşmak, tartışmak, fikir alıp vermek... Bahçe bakımıyla ilgili kitap almaya gelene nakış- örgü kitabı satıp göndermek.. Evet ya, düşüncesi bile güzel :)
9- Favori türünüzden kitaplar okumak mı yoksa favori türünüz hariç diğer türden kitaplar okumak mı ?
Asla polisiye kitap okumam diyeceğim ama dilim varmıyor. Şöyle diyeyim, gerçekten güzel olduğuna kanaat getirirsem, tarzım dışında da kitap okurum.Mesela futbolla ilgili bir kitabın mizahi bir dili varsa okurum, yoksa okumam..
10- Sadece fiziksel kitap kopyalarını okumak mı yoksa sadece e-kitap okumak mı?
Kitaba dokunmalıyım, yola çıkarken yanıma almalıyım, ara sıra kaybedip nerede bu kitap diye aramalıyım. Arasında çiçek kurutmalıyım, Ama şu döküman parası alıp da düküman vermeyen, ders notlarını netten yayınlayan üniversite sayesinde e- kitap okuyacak kıvama geldiğimi düşünüyorum. İkisi de bana uyar kısacası..
Evettt, sonuna geldik. Kimseyi mimlemiyor, dileyen yapabilir diyorum...
Dikkat ettiyseniz uzun zamandır nerelerdeydim, neler yaptım, neden yazmadım..... o konulara girmiyoruz :)
Dönüşü mimle yapmak benim için keyifli olacak. İlk kez mimlendiğime bu kadar sevindim. Şahin Shirin Erdem'e teşekkür ediyor ve hemen mime geçiyorum...
1- Çok kitaptan oluşan seriler mi ya da tek kitaplar mı ?
Ya hu bir kitabı bitirdik de serisi mi kusur kaldı ? Ben kitap okuyamıyorum diye her fırsatta yakınıyorum. Bitirmem ama başlarım.Başlamak bitirmenin yarısıdır derler ama, ben hep yarıda kalıyorum nedense...
2- Sadece kadın yazarları mı yoksa erkek yazarları mı okumak ?
Kadın ya da erkek yazar ayrımı yapmadığım gibi, yapana da şahit olmadım hiç.
3- Kitapçıya gidip kitap almak mı, internet üzerinden kitap alamak mı ?
Zaten rastgele pek kitap almam. Ya tavsiye edilmiştir, ya da bir yerde adı geçmiştir. Bu nedenle pek farketmiyor benim açımdan kitapçı ya da net... Ama çoğunlukla kitapçıdan alırım..
4- Film olan kitapları mı, dizi olan kitapları mı ?
Benimki sadece bir önyargı olabilir. Önceden diziye ya da filme aktarılan kitaplarda sanki orjinale sadık kalınıyordu. Misal Çalıkuşu. Kitabını okudum, filmini izledim.... Yine okurum, izlerim. Ama son dönem çekilen Çalıkuşu 'nun kitapla hiç bir alakası yok.
Kitapların filminin ya da dizisinin çekilmesine karşı değilim. Yüzüklerin Efendisi gibi bir filmi izlemekten büyük bir keyif duydum . Kitabını asla okuyamazdım. Okumuş olduğum kitaplardan Oblomov'un filmini izlemeyi isterdim. Nette çok araştırdım, yıllar evvel çekilmiş, lakin Türkçe çevirisi ya da alt yazısı yok :(
5-Günde 5 sayfa okumak mı, yoksa haftada 5 kitap mı ?
Hımmm. Günde 5 sayfa olmaz. Benim gibi hiç okuma daha iyi:) İnsan konudan kopar.
Fazla okumanın marifet olduğunu düşünmüyorum. İnsan aldığı bilgiyi evirip çevirmeli, hazmetmeli. Hiç durmadan okumak bilgi hamallığıdır bana göre. Bu nedenle her iki duruma da sıcak bakmıyorum :)
6- Profesyonel bir yazar olmak ya da profesyonel bir yorumcu olmak ?
Daha geçen gün, bir arkadaşıma dedim. Hayatımda bir şeyi profesyonel olarak yapmak isterdim diye. Resim çizmek, müzikle uğraşmak, iyi yazmak.... Çok isterdim güzel yazabilmeyi. Bunun biraz da yetenekle ilgisi var bence. Ne kadar uğraşsan da olmadı mı olmuyor...
7- En sevdiğiniz 20 kitabı okumak mı yoksa her gün daha önce okumadığınız yeni bir kitabı okumak mı ?
Yirmi tane olmasa da tekrar tekrar okuyacağım kitaplar var. Oruç Aruoba'nın kitaplarını mutad aralıklarla okuyabilirim. Çünkü her okuyuşumda ilk defa okuyormuşcasına keyif alıyorum, farklı anlamlar çıkartıyorum ve biraz daha iyi anladığımı düşünüyorum..
8- Kütüphanede çalışmak mı kitap satıcısı olmak mı ?
Satıcı olmak daha keyifli olurdu. Konuşmak, tartışmak, fikir alıp vermek... Bahçe bakımıyla ilgili kitap almaya gelene nakış- örgü kitabı satıp göndermek.. Evet ya, düşüncesi bile güzel :)
9- Favori türünüzden kitaplar okumak mı yoksa favori türünüz hariç diğer türden kitaplar okumak mı ?
Asla polisiye kitap okumam diyeceğim ama dilim varmıyor. Şöyle diyeyim, gerçekten güzel olduğuna kanaat getirirsem, tarzım dışında da kitap okurum.Mesela futbolla ilgili bir kitabın mizahi bir dili varsa okurum, yoksa okumam..
10- Sadece fiziksel kitap kopyalarını okumak mı yoksa sadece e-kitap okumak mı?
Kitaba dokunmalıyım, yola çıkarken yanıma almalıyım, ara sıra kaybedip nerede bu kitap diye aramalıyım. Arasında çiçek kurutmalıyım, Ama şu döküman parası alıp da düküman vermeyen, ders notlarını netten yayınlayan üniversite sayesinde e- kitap okuyacak kıvama geldiğimi düşünüyorum. İkisi de bana uyar kısacası..
Evettt, sonuna geldik. Kimseyi mimlemiyor, dileyen yapabilir diyorum...
7.09.2014
25.08.2014
ÖRSELENMİŞ RUHLAR, KAYIP HAYATLAR....
Hayatımın en kötü günüydü diyemem tabi .. Ama kötü bir gündü işte..Metrodan indim, biraz yürüdüm. Etrafıma baktığımda bir an neredeyim, ne tarafa gideceğim bilemedim. Hemen arkadaşImı arayıp "kayboldum ben " dedim. Sesim ağlamaklı olunca teleşlandı, " gelip alayım seni, yakınında ne var " dedi.. Meğer evinden 10 mt. uzaklıktaymışım. Ve ağlamaya başladım. Hatay caddesinde, kalabalığın ortasında... Tutamadım kendimi....
Herşey, sabaha karşı izlediğim bir video ile başladı. Zaten sonrasında da uyuyamadım. İçim ezildi. Lafın gelişi değil, cidden ezildi.. Belki çoğunuzun izlediği, ya da izleyemeyip, yarıda bıraktığı bir video.Yurt dışında yetimhane müdürünün zavallı çocukları elindeki sopayla nasıl acımasızca dövdüğünü, kolundan tutup yere savurduğunu gösteren video...
O çocukların sonraki hayatını düşündüm ister istemez..
Korkak, pısırık bir yetişkin mi olacaklardı acaba ? Belki hiç bir işte dikiş tutturamayacaklar, hiç bir ilişkiyi doğru dürüst yaşayamayacaklardı. Özgüvenleri olmayacaktı bir kere. Sonra kendilerini hiç bir yere ait hissetmeyeceklerdi. Hep bir aidiyet eksikliği yaşayacaklardı. Sorumsuz olmakla suçlanacaklardı belki de.. " sen adam olmazsın" diye haykıracaktı insanlar suratlarına... Biri çıkıp, " bırak bu ergen tavırlarını" diyecekti. Ruhunun hiç büyümediğinin farkında olmayacaktı. Ya da şiddet gördüğü anda her şeyin durduğunu.. Zamanın aktığını, ama O'nun zamanla yollarını ayırıp, o ana takılı kaldığını bilemeyecekti.
Hep kahkaha attığını görenler mutlu zannedeceklerdi, ruhunun çığlıklarını bastırmak için güldüğünü anlayamayacaklardı.
O çocuklar bir daha asla kimseye güvenmeyeceklerdi. Belki de onun için, kendi dünyalarında, kendi içlerine dönük yaşamalarının sebebini de bilmeyecekler, çift kişilikli olmakla suçlanacaklardı.Dengeyi asla tutturamayacaklardı çünkü. Tam kendilerini bırakmak üzereyken , akıllarına gelen o travma nedeniyle kendilerini geri çekmeleri dengesizlik olarak addedilecekti.
Sevgi arsızı olacaklardı. Hiç bir sevgi yeterli gelmeyecek, hep daha fazlasını isteyeceklerdi.Çünkü zamanında alamadıkları anne- baba sevgisinin ruhlarında açtığı o kocaman gedik, dolmak ve doymak bilmeyecekti, kapanmayacaktı. Belki bu nedenle çok kıskanç olacaklar, sevdiklerini kimseyle paylaşmak istemeyeceklerdi.
Muhtemelen onursuz olacaklardı. Hayata tutunmak adına sarıldıkları her neyse, kaybetmemek için ellerinden geleni yapacaklardı.
Çocukluklarında travma yaşamış bu küçücük ruhlar, bu örselenmiş hayatlar.....Anlaşılamıyacaklardı...
Belki de tam tersine, güzel bir meslekleri, iyi hayatları olacak, sevilip sevilecekler.. Bilemiyorum. Psikolog, pedagog, psikiyatrist değilim elbette. Aslında etrafımda gördüğüm arazlı insanlara bakarak yazdım bunları. Belki onların geçmişlerinde de böyle travmalar vardır. Ve belki o müdürün de... Mutlaka tedavi görmesi gerekir... (!)
Bildiğim tek gerçek şu... Geçmişini bilmediğim insanı yargılayamam, suçlayamam..
Herşey, sabaha karşı izlediğim bir video ile başladı. Zaten sonrasında da uyuyamadım. İçim ezildi. Lafın gelişi değil, cidden ezildi.. Belki çoğunuzun izlediği, ya da izleyemeyip, yarıda bıraktığı bir video.Yurt dışında yetimhane müdürünün zavallı çocukları elindeki sopayla nasıl acımasızca dövdüğünü, kolundan tutup yere savurduğunu gösteren video...
O çocukların sonraki hayatını düşündüm ister istemez..
Korkak, pısırık bir yetişkin mi olacaklardı acaba ? Belki hiç bir işte dikiş tutturamayacaklar, hiç bir ilişkiyi doğru dürüst yaşayamayacaklardı. Özgüvenleri olmayacaktı bir kere. Sonra kendilerini hiç bir yere ait hissetmeyeceklerdi. Hep bir aidiyet eksikliği yaşayacaklardı. Sorumsuz olmakla suçlanacaklardı belki de.. " sen adam olmazsın" diye haykıracaktı insanlar suratlarına... Biri çıkıp, " bırak bu ergen tavırlarını" diyecekti. Ruhunun hiç büyümediğinin farkında olmayacaktı. Ya da şiddet gördüğü anda her şeyin durduğunu.. Zamanın aktığını, ama O'nun zamanla yollarını ayırıp, o ana takılı kaldığını bilemeyecekti.
Hep kahkaha attığını görenler mutlu zannedeceklerdi, ruhunun çığlıklarını bastırmak için güldüğünü anlayamayacaklardı.
O çocuklar bir daha asla kimseye güvenmeyeceklerdi. Belki de onun için, kendi dünyalarında, kendi içlerine dönük yaşamalarının sebebini de bilmeyecekler, çift kişilikli olmakla suçlanacaklardı.Dengeyi asla tutturamayacaklardı çünkü. Tam kendilerini bırakmak üzereyken , akıllarına gelen o travma nedeniyle kendilerini geri çekmeleri dengesizlik olarak addedilecekti.
Sevgi arsızı olacaklardı. Hiç bir sevgi yeterli gelmeyecek, hep daha fazlasını isteyeceklerdi.Çünkü zamanında alamadıkları anne- baba sevgisinin ruhlarında açtığı o kocaman gedik, dolmak ve doymak bilmeyecekti, kapanmayacaktı. Belki bu nedenle çok kıskanç olacaklar, sevdiklerini kimseyle paylaşmak istemeyeceklerdi.
Muhtemelen onursuz olacaklardı. Hayata tutunmak adına sarıldıkları her neyse, kaybetmemek için ellerinden geleni yapacaklardı.
Çocukluklarında travma yaşamış bu küçücük ruhlar, bu örselenmiş hayatlar.....Anlaşılamıyacaklardı...
Belki de tam tersine, güzel bir meslekleri, iyi hayatları olacak, sevilip sevilecekler.. Bilemiyorum. Psikolog, pedagog, psikiyatrist değilim elbette. Aslında etrafımda gördüğüm arazlı insanlara bakarak yazdım bunları. Belki onların geçmişlerinde de böyle travmalar vardır. Ve belki o müdürün de... Mutlaka tedavi görmesi gerekir... (!)
Bildiğim tek gerçek şu... Geçmişini bilmediğim insanı yargılayamam, suçlayamam..
22.08.2014
16.08.2014
NEYİEKSİKBİLEMEDİĞİMBİRYEMEKGİBİYİM, TATSIZTUZSUZ....
Dün sabah ani bir kararla başladığım üç günlük detoks programı, bu sabah itibariyle sona ermiştir. Hayır neyime güvenip böyle kararlar alıyorum ki ben. Neyi bitirdiğim görülmüş şu zaman kadar. Hangi konuda neticeye ulaşmışım, başladığım hangi işi sonlandırmışım ?
Sabah kendi elceğizlerimle yaptığım kayısı marmeladını , tam buğday ekmeğin üzerine özenle sürerken düşündüm. Işık hızıyla hem de, hani uzun uzun düşünmeye kalksam yarım kalacağından eminim. Ben tek bir şeyi sonlandırmayı başaracağım. O da elimde olmadığı için...
Hayatımı !!! ...
Öleceğim ve bu hayat bitmiş olacak...
Yarım bırakmadığım tek şey olacak...
Ömrü hayatımda mümkün olmayan şey gerçekleşecek...
Kendimle gurur duyacağım, ölü olarak buna imkan varsa tabi...
İşte o zaman bu gurur dalgasının dayanılmaz hafifliğinden kurtulur kurtulmaz, soluğu cennetin kapısında alacağım..
Ben içeri girebilir miyim bilmem...
Ama her gireni alnından öpeceğim...
Demek siz kimseyi kırmadınız , incitmediniz...
Kimseyi yarı yolda bırakmadınız öyle mi ?
Haksızlık etmediniz, hak yemediniz ha ?
Üstelik nerde haksızlık görseniz itiraz ettiniz, güçlüden değil, mazlumdan yana mı oldunuz?
Alay etmediniz, küçümsemediniz, aşağılamadınız, görünüşe aldanmadınız, ön yargıları, kalıp yargıları, daha ne karın ağrısı gölge varsa, insanı insan olarak değerlendirmeye engel olan, cazibesine kapılmadınız öyle mi ? Böyle tuzaklara düşmediniz hiç ?
Hep el uzattınız, almak yerine vermeyi tercih ettiniz öyle mi ?
Bir lokma ekmeği paylaştınız, derde derman oldunuz ?
Yiğidi öldür hakkını yeme diyenlerden miydiniz ?
Düşmanınızın düşmanını dost gözüyle bakmadınız ...
Kendi rahatınızdan önce başkalarının iyiliğini mi düşündünüz ? Ve insanlığa hep hayrınız mı dokundu ?
....
....
....
Kuzum sizinle dünyada niye karşılaşmadık ki biz ?
Sahi siz hangi gezegendeydiniz ?
Sabah kendi elceğizlerimle yaptığım kayısı marmeladını , tam buğday ekmeğin üzerine özenle sürerken düşündüm. Işık hızıyla hem de, hani uzun uzun düşünmeye kalksam yarım kalacağından eminim. Ben tek bir şeyi sonlandırmayı başaracağım. O da elimde olmadığı için...
Hayatımı !!! ...
Öleceğim ve bu hayat bitmiş olacak...
Yarım bırakmadığım tek şey olacak...
Ömrü hayatımda mümkün olmayan şey gerçekleşecek...
Kendimle gurur duyacağım, ölü olarak buna imkan varsa tabi...
İşte o zaman bu gurur dalgasının dayanılmaz hafifliğinden kurtulur kurtulmaz, soluğu cennetin kapısında alacağım..
Ben içeri girebilir miyim bilmem...
Ama her gireni alnından öpeceğim...
Demek siz kimseyi kırmadınız , incitmediniz...
Kimseyi yarı yolda bırakmadınız öyle mi ?
Haksızlık etmediniz, hak yemediniz ha ?
Üstelik nerde haksızlık görseniz itiraz ettiniz, güçlüden değil, mazlumdan yana mı oldunuz?
Alay etmediniz, küçümsemediniz, aşağılamadınız, görünüşe aldanmadınız, ön yargıları, kalıp yargıları, daha ne karın ağrısı gölge varsa, insanı insan olarak değerlendirmeye engel olan, cazibesine kapılmadınız öyle mi ? Böyle tuzaklara düşmediniz hiç ?
Hep el uzattınız, almak yerine vermeyi tercih ettiniz öyle mi ?
Bir lokma ekmeği paylaştınız, derde derman oldunuz ?
Yiğidi öldür hakkını yeme diyenlerden miydiniz ?
Düşmanınızın düşmanını dost gözüyle bakmadınız ...
Kendi rahatınızdan önce başkalarının iyiliğini mi düşündünüz ? Ve insanlığa hep hayrınız mı dokundu ?
....
....
....
Kuzum sizinle dünyada niye karşılaşmadık ki biz ?
Sahi siz hangi gezegendeydiniz ?
14.08.2014
CENAZEMİZ VAR, HAYATA KAPALIYIZ....
Cenaze töreni düzenlesem diyorum,
Kefen giydirip uzatsam musalla taşına,
Çağırsam sizleri, şahit tutsam...
"Nasıl bilirdiniz" diye sorsam..
"Keşke hiç bilmeseydik" deseniz..
Ve üzerini birer kürek toprakla örtseniz..
Bütün hüzünlerimi gömebilir misiniz ?
3.08.2014
KADIN UNUTMAZ, UNUTAMAZ....
Öncelikle şu konuda anlaşalım...
Acıyla beslenenler hariç, eski defterleri karışıp, orada bulduğu olumsuz her tür duygu ve durumdan hoşnut olan kadın yoktur.. Kesinlikle iddia ediyorum yoktur. Şimdi sen diyeceksin ki, peki o zaman benim koltuk altına fırlattığım çorap yüzünden çıkan tartışmada, 5 sene önce , aynı anda gülümsememizin 2 . yılını unutmuş olmam neden önüme geldi ?
Tamam kabul absürt bir örnek oldu, neyse, konumuz bu değil zaten...
Gelir efendim gelir... Madem tartışma çorap yüzünden çıktı, arkası çorap söküğü gibi gelir.
Her ne kadar olay çoktan kapanmış olsa da bu size göredir. Kadın kapatmaz. İstese de kapatamaz. Kırılmıştır, incinmiştir, üzülmüştür, kendini değersiz hissetmiştir........miştir, miştir...
Ama telafi edilmemiştir.
Her ne ise sorun, çözülmeden sümen altı edilmiştir.
Adam gibi özür dilenmemiş, gönül alınmamıştır...
İşte bu nedenle, konu, bağışıklık sisteminin çökmesini bekleyen virüs gibi, pusuya yatmıştır...Hiç ummadığınız bir anda karşınıza çıkıverir de sizi alt eder...Ondan sonra öylece kala kalırsınız, nereden çıktı bu, konuyla ne alakası var diye...
Kadın için her tartışma kartopu gibidir... Tarihin derinliklerinde olduğunu zannettiğiniz ne kadar sorun varsa, toplar gelir, çığ gibi büyür...
Siz siz olun, kadına karşı hata yapmayın...
Hadi yaptınız diyelim, gönül almayı, kendinizi affettirmeyi de bilin..
Aksi halde söylenir durursunuz, bu kadında fil hafızası var, hiçbir şeyi unutmuyor diye...
Benden söylemesi...
Acıyla beslenenler hariç, eski defterleri karışıp, orada bulduğu olumsuz her tür duygu ve durumdan hoşnut olan kadın yoktur.. Kesinlikle iddia ediyorum yoktur. Şimdi sen diyeceksin ki, peki o zaman benim koltuk altına fırlattığım çorap yüzünden çıkan tartışmada, 5 sene önce , aynı anda gülümsememizin 2 . yılını unutmuş olmam neden önüme geldi ?
Tamam kabul absürt bir örnek oldu, neyse, konumuz bu değil zaten...
Gelir efendim gelir... Madem tartışma çorap yüzünden çıktı, arkası çorap söküğü gibi gelir.
Her ne kadar olay çoktan kapanmış olsa da bu size göredir. Kadın kapatmaz. İstese de kapatamaz. Kırılmıştır, incinmiştir, üzülmüştür, kendini değersiz hissetmiştir........miştir, miştir...
Ama telafi edilmemiştir.
Her ne ise sorun, çözülmeden sümen altı edilmiştir.
Adam gibi özür dilenmemiş, gönül alınmamıştır...
İşte bu nedenle, konu, bağışıklık sisteminin çökmesini bekleyen virüs gibi, pusuya yatmıştır...Hiç ummadığınız bir anda karşınıza çıkıverir de sizi alt eder...Ondan sonra öylece kala kalırsınız, nereden çıktı bu, konuyla ne alakası var diye...
Kadın için her tartışma kartopu gibidir... Tarihin derinliklerinde olduğunu zannettiğiniz ne kadar sorun varsa, toplar gelir, çığ gibi büyür...
Siz siz olun, kadına karşı hata yapmayın...
Hadi yaptınız diyelim, gönül almayı, kendinizi affettirmeyi de bilin..
Aksi halde söylenir durursunuz, bu kadında fil hafızası var, hiçbir şeyi unutmuyor diye...
Benden söylemesi...
29.07.2014
20.07.2014
18.07.2014
.....
Elimden bir şey gelmiyor ki.... Kuru bir üzüntü. İçimi yakan ateş..Yüreğime oturan acı...
Korkuyu gözlerinde misafir eden minicik kalpler...
Kendinden önce yavrularını düşünen kadınlar...
Bu zulmü reva gören insanlıktan nasibini almamış mahluklar...
Sessiz sedasız izleyen , izlemekle zulme ortak olanlar...
Kendi çıkarları ve şahsi husumetleri nedeniyle, yüklenmeleri gereken rolün farkında olmayanlar...
Ve ben...
Elimden bir şey gelmiyor ki..
Ya Kahhar diyebiliyorum sadece...
Allahım zalimleri ıslah et, ıslah olmayanları kahret....
Bu tarih daha ne kadar dayanabilir bunca zulme...
Korkuyu gözlerinde misafir eden minicik kalpler...
Kendinden önce yavrularını düşünen kadınlar...
Bu zulmü reva gören insanlıktan nasibini almamış mahluklar...
Sessiz sedasız izleyen , izlemekle zulme ortak olanlar...
Kendi çıkarları ve şahsi husumetleri nedeniyle, yüklenmeleri gereken rolün farkında olmayanlar...
Ve ben...
Elimden bir şey gelmiyor ki..
Ya Kahhar diyebiliyorum sadece...
Allahım zalimleri ıslah et, ıslah olmayanları kahret....
Bu tarih daha ne kadar dayanabilir bunca zulme...
14.07.2014
.......
Dinleri, düşünce sistemlerini, ideolojileri inceleyin. Büyük bir kısmının temel amacı, toplumun huzurunu, bireyin mutluluğunu sağlamaktır. Ama zamanla yetersiz kalırlar, olumsuz netice verirler. Yerine yenisi gelir ya da aranır.
Sebebi ise teoride mükemmel olmalarına karşılık, tabi olanların uygulamada sergiledikleri aksaklıklardır. Çoğu zaman bu ayrıntıyı gözden kaçırıyoruz...
Sebebi ise teoride mükemmel olmalarına karşılık, tabi olanların uygulamada sergiledikleri aksaklıklardır. Çoğu zaman bu ayrıntıyı gözden kaçırıyoruz...
12.07.2014
TAM OLUYORDU, BENİ Bİ GÜLME TUTTU...
Aslında nirvanaya ulaşmıştım ben.. Yani en azından öyle olduğunu düşünüyordum. Kısa bir an hissettim diyelim..
Aman efendim bir pozitiflik vardı, bir enerji vardı ki değmeyin keyfime. Kim ne derse desin üzülmüyor, kırılmıyor, incinmiyordum. Tokat vurana öteki yanağımı çeviresim vardı, aman sağa vurdun da solun ne eksiğini gördün, onun da canı var der gibiydim.. İstediğim gibi olmasın varsın her şey, böylesi de pek fena durmadı , içinden güzel olanı alayım misali...
Bir söz okumuştum da çok mantıklı gelmişti. Mealen " geçmişiniz dikiz aynanızdır, ara sıra bakın ama takılı kalmayın, zira önünüzü göremezsiniz " gibi bir cümle... Ben bir gaza geldim ki sormayın.. Geçmiş dediğin olmuş bitmiş, önündeki maçlara bak telve dedim kendi kendime...Yedek oyuncuları soktum maça, denenmemiş taktikler verdim her birine..Tam maçı alıyordum ki, hakeme para mı yediren olmuş ne..İş penaltılara kaldı..Önce tek dersten kaldığım bütünleme sınavının sonucu yüz kızartıcı geldi.. İtiraz ettim. Ofsayt var, attığınız gol kabul edilebilemez dedim. O ne berbat bi kelime diyenler olsa da, laf kalabalığına gerek yok diye hışımla bir itiraz daha ...Gözleri korktu tabi, geçtim dersten.. 15 oldu mu sana 75... Kalsam zaten küsüp okulu bırakacaktım...
Konuyu nasıl da dağıtmışım.. Blogtan uzak kalmak tam anlamıyla benim seçimim değildi aslında. Yine orda burda çok gezdim.. Bazen fikri olarak başka yerlerdeydim, bazen fiziki. Evime döndüm nihayet dün akşam.. Bu sürede ne yaptın diye sormayın, ben de bilmiyorum işte.. Sorun da o.. Ortaya çıkan bişey yok, hiç bir şey yapmadım ama boş da durmadım...
Bu sürede şunu öğrendim. Nirvana dediğim serapmış aslında. Kendimde arazlar çokmuş düzeltilmesi gereken... Ben de yanlış yapmışım insanlara, ben de kırmışım, ihmal etmişim. Kendimi çok kandırmışım. İyi bir kriz masası oluşturamamışım.
Kendimi çok da yerlere vurmayayım, Pe Hito kızmasın :)
Sanırım takip ettiklerimi tek tek ele alıp okumam , yüreğimi, beynimi... doldurmam lazım.. İhmal ettiğim, ötelediğim ne varsa bitirip, nirvanaya doğru tekrar yola çıkmam lazım :))
Not: Elbette bu dediklerim şahsi planda olanlar..Ülkemin, dünyanın, Ortadoğunun hali içler acısı...gelecek beni çok korkutuyor..İnsanlığın çığrından çıkmış bu hali, nasıl bir felakete gebe bilmiyorum. Endişeyle bekliyorum :(
23.06.2014
....VE PERDEEE....
Aslında çok geç kalmış bir mim.
Sevgili Pe Hito 30 yaşına gelirken , geldiğimizde. neler hissettiğimizi yazmamızı istemiş. Bu çok zorladı beni itiraf etmeliyim.
Sonra dedim ki kendi kendime. Boşver 30 u.. Hatta 40 ı ... En güzel yaşlar kadın için de erkek için de 45-55 arası..
Herşeyden önemlisi; olan olmuş artık. Hedef tutturulmuş ya da teğet geçilmiş hatta paslanmış. Artık iş elde ne varsa, kaldıysa, onunla yetinmeye kalmış. Evlenilmiş, boşanılmış ya da bekar kalınmış. Çocuk olmuş. Olmamış ya da büyüyüp yuvadan uçmuş. Neyi değiştirebiliriz ki ?
Yaş ilerledikçe en azından kendimde şunu farkettim. Abesle iştigalmiş , hayatı ya da insanları çözmeye çalışmak.... Sadece yaşamak lazımmış. Bir oyuncu gibi tıpkı.. Olay değişti, sahne değişti, rol arkadaşlarım değişti deyip yeniliğe açmak ruhu ve duyguları... Yeni sahneyi en güzel şekilde oynamak lazımmış...
Kimler için ne acılar çekilmiş, ne hayaller kurulmuş... Şu an hiçbirinin esamesi okunmuyorsa, geride kalan sadece "ben" sem eğer, en azından bundan sonra hiç birşey ve hiç kimse için vakit kaybına tahammül olmamalı.. Benim bunca yaşanmışlığın ardından anladığım tek şey bu... Başkaları için elbette yapacaklarım var daha, sorumluluklarım var. Ama hiç kimse benden önce ve benden öte değil..
5.06.2014
......
Elini tutmasa da, gözlerine bakmasa da, yanında olmasa da, biri olmalı "canım" dediğin... candan öte bildiğin.... biri olmalı hayatında , gelmiş gitmiş de olsa, uzak da dursa, sevmiştim, sevilmiştim dediğin... ister arkadaş, iste dost, ister eş... ama biri olmalı, hep seni düşündüğünü bildiğin....
3.06.2014
SİZ HİÇ ....?
İlginç bulduğum bir mim.. Kaptan'ın Zehir Defteri aslında epeyce önce mimlemişti beni ama, sınavlar araya girince geciktirdim. Bir kaç blogda daha görüp beğenmiştim. Sanırım kulaktan kulağa gibi, bu mim de biraz deforme olmuş . Ben aslına uygun olarak yapmayı tercih ettim. Umarım hoş görürsünüz Kaptan :))
Mim " siz hiç " diye başlıyor, gerisini getiriyorsunuz. Diğerlerinden farklı olarak, cevap vermiyor, soru soruyorsunuz... Her telden, hayal gücünüze kalmış...
* Siz hiç pişman olacağınızı bile bile defalarca aynı hatayı yaptınız mı ?
* Siz hiç tüm ömrünüz boyunca varlığından bir an olsun şüphe etmediğiniz halde, zamanla "acaba gerçekten var mı? " diye sorguladınız mı ?
* Siz hiç yeni doğmuş bir kuzuyu kucağınıza aldınız mı ?
* Siz hiç gerçekten uğur getireceğine inanarak , uğur böceğinin peşinden koştunuz mu ?
* Siz hiç yaşınıza bakmadan lunaparka gidip eğlendiniz mi ?
* Siz hiç kışın kar üzerine pekmez döküp yediniz mi ?
* Siz hiç kan verdiniz mi ?
* Siz hiç durduk yerde " seni seviyorum " dediniz mi ?
* Siz hiç ölümden döndünüz mü ?
* Siz hiç aleyhinize olan bir durumun ( başkasını sevindirecek diye ) olmasını istediniz mi ?
* Siz hiç kalabalık bir ortamda, sizinle ilgisi olmasa bile, haksızlığa müdahale ettiniz mi ?
* Siz hiç radyoda çalan bir şarkıyı, telefonda sevdiğinize dinlettiniz mi ?
* Siz hiç berbat bir yemeği, sırf yapan üzülmesin diye, ayıla bayıla yediniz mi ?
* Siz hiç bir ağaca yaslanıp, kuş cıvıltıları arasında uyudunuz mu ?
* Siz hiç hesabı ödediğinizde fazla gelen para üstünü geri iade ettiniz mi ?
* Siz hiç beğendiğiniz bir gazete küpürünü kesip, sakladınız mı ?
* Siz hiç kendinize uzaktan / karşıdan baktınız mı ?
* Siz hiç yokuş aşağı deli gibi koştunuz mu ?
* Siz hiç bir uçurumun kenarına gelip, aşağıyı seyrettiniz mi ?
Şimdilik benden bu kadar... Kaptan'a teşekkürler..
Kimler mimlendi bilmiyorum.. Ama siz benim normalde pek kimseyi mimlemediğimi biliyorsunuzdur .Bu kez ( mimin farklı olması nedeniyle de ) cevaplarını merak ettiklerimi mimlemek istiyorum.
Pe Hito, Yolcu , , Ali ( Bana Dair ), N.Narda, Furkan Yetek, Ufuk Parlak... mimlendiniz :)
Mim " siz hiç " diye başlıyor, gerisini getiriyorsunuz. Diğerlerinden farklı olarak, cevap vermiyor, soru soruyorsunuz... Her telden, hayal gücünüze kalmış...
* Siz hiç pişman olacağınızı bile bile defalarca aynı hatayı yaptınız mı ?
* Siz hiç tüm ömrünüz boyunca varlığından bir an olsun şüphe etmediğiniz halde, zamanla "acaba gerçekten var mı? " diye sorguladınız mı ?
* Siz hiç yeni doğmuş bir kuzuyu kucağınıza aldınız mı ?
* Siz hiç gerçekten uğur getireceğine inanarak , uğur böceğinin peşinden koştunuz mu ?
* Siz hiç yaşınıza bakmadan lunaparka gidip eğlendiniz mi ?
* Siz hiç kışın kar üzerine pekmez döküp yediniz mi ?
* Siz hiç kan verdiniz mi ?
* Siz hiç durduk yerde " seni seviyorum " dediniz mi ?
* Siz hiç ölümden döndünüz mü ?
* Siz hiç aleyhinize olan bir durumun ( başkasını sevindirecek diye ) olmasını istediniz mi ?
* Siz hiç kalabalık bir ortamda, sizinle ilgisi olmasa bile, haksızlığa müdahale ettiniz mi ?
* Siz hiç radyoda çalan bir şarkıyı, telefonda sevdiğinize dinlettiniz mi ?
* Siz hiç berbat bir yemeği, sırf yapan üzülmesin diye, ayıla bayıla yediniz mi ?
* Siz hiç bir ağaca yaslanıp, kuş cıvıltıları arasında uyudunuz mu ?
* Siz hiç hesabı ödediğinizde fazla gelen para üstünü geri iade ettiniz mi ?
* Siz hiç beğendiğiniz bir gazete küpürünü kesip, sakladınız mı ?
* Siz hiç kendinize uzaktan / karşıdan baktınız mı ?
* Siz hiç yokuş aşağı deli gibi koştunuz mu ?
* Siz hiç bir uçurumun kenarına gelip, aşağıyı seyrettiniz mi ?
Şimdilik benden bu kadar... Kaptan'a teşekkürler..
Kimler mimlendi bilmiyorum.. Ama siz benim normalde pek kimseyi mimlemediğimi biliyorsunuzdur .Bu kez ( mimin farklı olması nedeniyle de ) cevaplarını merak ettiklerimi mimlemek istiyorum.
Pe Hito, Yolcu , , Ali ( Bana Dair ), N.Narda, Furkan Yetek, Ufuk Parlak... mimlendiniz :)
31.05.2014
30.05.2014
DON KİŞOT / LAR ARANIYOR
Benim hayatımda ben , bir de 3. şahıslar var.. Tabi ara kesitte ailem, sevdiklerim, arkadaşlarım, değer verdiklerim, ilişki içinde olduklarım... vs.
3. şahıslara aynı mesafede dururum genelde. Saygı çerçevesinde. Sokakta karşılaştığım bir temizlik işçisi, postacı, resmi dairedeki memur, kasiyer, acildeki doktor..... Siz diye hitap ederim. Birinin diğerinden farkı yoktur gözümde.. Neticede hepsi "insan"dır.
Bu aralar nedense, "insan " olduğumuzu unutmaya yüz tutmuşuz gibi hissediyorum. Ara kesiti kaldırmışız da, ben ve diğerleri demeye başlamışız sanki. Ne kardeşin, ne ana babanın, ne eşin dostun önemi yok. Ben iyi olayım, ben mutlu olayım, kazanan ben olayım..... diğerlerinden bana ne.. Yeter ki keyfim yerinde olsun, başkası kırılmış dökülmüş umurumda mı ?
İşte bunun için daha çok yalnızlaşıyoruz. İnsanları kolay harcadığımız için. Duygusuzlaşıyoruz zamanla. Acıyı hissetmez, acıttığımızı bilmez oluyoruz. Öyle hızla dönüyor ki dünya, ne kendimizi sorguluyoruz, ne durup düşünüyoruz.
Yitiriyoruz insan olmanın erdemlerini. Vefa, paylaşma, yardımlaşma, hoşgörü, sevgi, saygı, diğergamlık.... tek tek gidiyor ellerimizden, parmaklarımızın arasından kayıyor, farketmiyoruz... Üzülmüyoruz, özlemiyoruz, kaybetmemek için uğraşmıyoruz, gidenleri geri döndürmek için gayret sarfetmiyoruz. Çünkü kaybettiklerimize bir anlam yüklemiyoruz.. Gidenin yerine başkasını koyabiliyoruz. Yaşanmışlıkları, hatıraları, paylaşılanları, beraber gülüp , beraber ağlamaları siliyoruz zihnimizden.....
Tüm bunların eksikliği zamanla makinalaştırıyor bizi.İfadesiz bir yüz, hissiz bir ruhla dolaşmaya başlıyoruz ortalıkta. Robot gibi.. Ne zaman taşlaştı bizim kalbimiz.. Ne zaman , nasıl, kim çekip aldı duygularımızı içimizden.. Ne zaman kolayca gözden çıkarır olduk hayatımızdakileri...
Ben artık, üzülme geçer, zaman her şeyin ilacıdır, hayat kısa yaşamana bak ..... laflarını söylemediğim gibi, duymak da istemiyorum...
Ben acaba kalbini kırdım mı, onu üzdüm mü, çok mu ileri gittim diye düşünmek istiyorum..
Ben , söylediğim bir sözden, yaptığım bir davranıştan dolayı pişmanlık yaşamak istiyorum...
Ben başkalarının yaşadığı acıyı, yokluğu, yoksunluğu hissedip, uykularım kaçsın istiyorum...
Ben darda kalana yardım edememekten, derde derman olamamaktan dolayı içim acısın istiyorum..
Ben hayatımda yeri olan insanların, gittiklerindeki boşluğu görmemek için, mücadele etmek istiyorum..
Ben insanlığımı kaybetmemek adına gerekirse acı çekmek istiyorum..
Ben hıçkıra hıçkıra ağlamak, yüreğimi yumuşatmak, duygularımı canlandırmak istiyorum...
Ben duygusuzluğa karşı tek başıma zafer kazanamasam da , Don Kişot gibi ortaya atılmak ve savaşmak istiyorum...
Ben "insan " olarak kalmak istiyorum....
26.05.2014
EHVEN-İ ŞER BU OLSA GEREK...
Daha önceki şu ( http://kahvetelvesi-kahvemolasi.blogspot.com.tr/2014/01/bir-insani-sesinden-taniyabilir.html ) yazımda F.den bahsetmiştim.. Ölen eşinin ailesinin yanına gittiğinden...F ile bugün yine konuştuk...
"Ben evlendim " dedi. Şaşırdım.. Doğuda dul bir kadın, eşinin ailesinin yanına gidecek ve orada evlenecek. Aklım almadı,, normal bir evlilik düşündüm , aklım almadı...
"Çocuğumu alacaklardı eğer kabul etmeseydim " dedi. Eşini kaybettikten sonra çocuğuna sarılmış , O'nunla avunmuş. Sırf avuntu olduğu için değil elbette, bir anne evladından kolay kolay ayrılamazdı. Kiminle evlediğini sorduğumda, "Kaynımla " dedi !!!
Ne diyeceğimi bilemedim. Çocuğundan ayrılmamak için zorla evlendirilmişti. Resmi nikahı yoktu. Kimse seni böyle bir evliliğe zorlayamaz diyemedim. Hak var hukuk var diyemedim. Bal gibi de zorlarlardı. Çünkü O'nu koruyacak ne kanun vardı ne nizam.. Üstelik karşısında kafa tutması gereken 3-5 kişi değil, yüzyıllardır süren bir töre vardı. İçim ezildi , ne diyeceğimi bilemedim..
Seviyor musun sorusu saçma olacaktı, canı cehenmeydi, aşkın da sevginin de o an..
Sonra anladım ki, çekinerek konuşmasının sebebi, benim tepki göstermemden korkmasıymış. "Kötü mü yapmışım " diye sordu..
Ah be kızım, daha 25 yaşındasın, kalkıp vefat eden eşinin kardeşiyle nasıl evlenirsin, üstelik çocuğunu kaybetmemek için demedim..
Madem evlendin, niye imam nikahına razı oldun, sonra kime karşı ne gibi bir hak iddia edeceksin demedim ...
Velayeti zaten mahkeme sana verirdi, demedim...
Sen aklı başında, öğretmen bir babanın kızısın, bu törelere bir yerde dur demenin zamanı gelmedi mi demedim..
Böyle bir zorlamaya boyun eğeceğine, baba evine dönseydin demedim...
Madem ki, eşinin babası aynı zamanda amcan, sana nasıl böyle bir dayatmada bulunurlar demedim...
"Bunu sen bileceksin " dedim sadece. "Sana karşı iyi mi ? Rahatın, huzurun var mı " diyebildim ...
"Çok iyi davranıyor, bir dediğimi iki etmiyor, ölen eşimden daha iyi " dedi. Ve ekledi " Hiç pişman değilim.."
Madem öyle baştan söylesene. Ne diye beni üzüyorsun...Pişman değilsen, huzurluysan, seni eleştirmek haddime mi ? Şartlarını senden iyi kim bilebilir ki? Seni nasıl yargılar, ayıplarım ben ? Nasıl olur da karşıdan ahkam keserim..
Sadece eğer pişmansan ve zor durumdaysan, senin adına üzülürüm o kadar...Sana akıl bile veremem, yol gösteremem. Biliyorum ki, baş kaldırdığında başını keserler de, kimsenin gıkı çıkmaz...Ne ailen koruyabilir, ne devlet.. Hesabını soran bile olmaz..
İçim rahatladı. Zaten konuşması daha akıcı, sesi daha canlıydı eskiye göre.. Gerçekten mutlu olduğu anlaşılıyordu..
"Mutlaka resmi nikah yaptır en kısa zamanda " dedim, sebeplerini açıkladım uzun uzun...
Daha 25 yaşında...
Oğlu 6 yaşında...
Tüm olumsuzluklara rağmen , bir insanın hayatta olduğuna şükretmek..!!!
Gönül isterdi ki, mecburiyetten değil, sevgiden evlensin...
23.05.2014
BEN HEP SENDEYİM / SENİNLEYİM.......
Sen istediğin sürece yanındayım..
İstemediğinde, benden kaçana kadar yanındayım..
Benden kaçtığında seni yakaladığım sürece yanındayım....
Yakalayamadığımda, sonsuza dek seni bekleyecek kadar ruhundayım.....
22.05.2014
20.05.2014
MASUMİYET...
Yenilmeye doymuyorum ben..
En çok öfkeme yeniliyorum..
Sabırsızlığıma,
Saflığıma,
Samimiyetime,
Umarsızlığıma,
Merakıma,
Meramıma,
Masumluğuma...Masumluk?? Yok bu olmadı... Masum değilim.. Masumiyet bence bir insanı her şeyden ve herkesten önce terk eder. Pek bi sebebi olmaz aslında.. Çoğu zaman fark edilmez de. Hiç ummadığın bir zamanda işine yarayacak olur, ihtiyaç duyarsın, ama seni çoktan terkettiğini anlarsın. ..
İşte bu nedenle benim de yenilmeyeceğim tek şeydir masumiyet..
Diğerlerine gelince...
Elbet onlara da yenilmeyeceğim bir gün gelir...
19.05.2014
16.05.2014
BU ACI DİNMEZ BELKİ, BAŞKA ACILAR YAŞANMASIN..
Yine sabah oldu..
Yeni bir gün başlıyor. Ve ben oradaki insanların güne nasıl başladığını düşünmek bile istemiyorum..Aynı umut var mı acaba içlerinde? Yoksa her geçen gün omuzlara iyice çöküyor mudur acı ?
Evlat, eş, kardeş , baba .. kaybetmenin üzüntüsü umutları boğmuş mudur çoktan ?
Birey olarak üzülüyoruz .Elimizden pek de bir şey gelmiyor. Ama sosyal paylaşımlardan izlediğim kadarıyla finans kurumlarının , bankaların borçları silmesi, kulüp, dernek ve grupların ( Çarşı gibi ) Soma'daki çocukların eğitimlerini üstlenmeleri sevindirici.. Elbet bunlar acıyı hafifletmez, ama en azından hayatı kolaylaştırır diye düşünüyorum..
Hadi siyasetçiler, şimdi sıra sizde.. Oturup düşünün, kendinize yakışanı değil, böyle durumlarda ne yapılması gerekiyorsa onu yapın...
Yeni bir gün başlıyor. Ve ben oradaki insanların güne nasıl başladığını düşünmek bile istemiyorum..Aynı umut var mı acaba içlerinde? Yoksa her geçen gün omuzlara iyice çöküyor mudur acı ?
Evlat, eş, kardeş , baba .. kaybetmenin üzüntüsü umutları boğmuş mudur çoktan ?
Birey olarak üzülüyoruz .Elimizden pek de bir şey gelmiyor. Ama sosyal paylaşımlardan izlediğim kadarıyla finans kurumlarının , bankaların borçları silmesi, kulüp, dernek ve grupların ( Çarşı gibi ) Soma'daki çocukların eğitimlerini üstlenmeleri sevindirici.. Elbet bunlar acıyı hafifletmez, ama en azından hayatı kolaylaştırır diye düşünüyorum..
Hadi siyasetçiler, şimdi sıra sizde.. Oturup düşünün, kendinize yakışanı değil, böyle durumlarda ne yapılması gerekiyorsa onu yapın...
14.05.2014
UYUDUM /UYUYORUM /UYUYORUZ
Dün gece epeyce bir şeyler okuduktan sonra, hem ağrıyan gözlerimden hem de sabah yola çıkacağımdan dolayı uyumaya karar verdim. Aslında benim için erken bir vakitti 2.30 da uyumak. Deliksiz bir uyku çekmişim. Sabah 7 civarı uyandım ve Denizli'ye doğru yola koyuldum...
Yol boyunca radyo dinledim. Soma' daki felaketten haberim vardı elbette. Ama bu kadar büyük boyutlu olduğunu bilmiyordum. İçim acıdı. Kendimden utandım. Deliksiz uyumuş olmaktan dolayı vicdan azabı çektim bi an.
Umutla yakınlarının maden ocağından sağ salim çıkmasını bekleyen, uyumadan, dinlenmeden ocak ağzında dua eden insanlar geldi aklıma. Onların yaşadıklarını ne kadar anlayabilirim ki? Sonuçta ateş düştüğü yakıyor.
Üzülüyorum, üzülüyoruz. Ama yaşadığımız her felaketten sonra bir kaç gün galeyana geliyoruz, tepki gösteriyoruz ..Sonra.... Sonra normal hayatımıza dönüyoruz. ta ki, yeni bir felakete kadar... Her kafadan bir ses çıkıyor, eleştiriyoruz. Kalıcı çözümlere yanaşan olmuyor ne yazık ki...
Kaçırılan ya da kaybolan çocuk olaylarında, hayatına kastedilen, kocaları, aileleri, sevgilileri tarafından öldüren kadın cinayetlerinde de aynı.
Uyuyoruz, uyutuluyoruz....
Hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet, ailelerine sabırlar diliyorum..Henüz dışarı çıkarılmamış işçilerin de sağ salim kurtulmalarını umut ediyorum...
Yol boyunca radyo dinledim. Soma' daki felaketten haberim vardı elbette. Ama bu kadar büyük boyutlu olduğunu bilmiyordum. İçim acıdı. Kendimden utandım. Deliksiz uyumuş olmaktan dolayı vicdan azabı çektim bi an.
Umutla yakınlarının maden ocağından sağ salim çıkmasını bekleyen, uyumadan, dinlenmeden ocak ağzında dua eden insanlar geldi aklıma. Onların yaşadıklarını ne kadar anlayabilirim ki? Sonuçta ateş düştüğü yakıyor.
Üzülüyorum, üzülüyoruz. Ama yaşadığımız her felaketten sonra bir kaç gün galeyana geliyoruz, tepki gösteriyoruz ..Sonra.... Sonra normal hayatımıza dönüyoruz. ta ki, yeni bir felakete kadar... Her kafadan bir ses çıkıyor, eleştiriyoruz. Kalıcı çözümlere yanaşan olmuyor ne yazık ki...
Kaçırılan ya da kaybolan çocuk olaylarında, hayatına kastedilen, kocaları, aileleri, sevgilileri tarafından öldüren kadın cinayetlerinde de aynı.
Uyuyoruz, uyutuluyoruz....
Hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet, ailelerine sabırlar diliyorum..Henüz dışarı çıkarılmamış işçilerin de sağ salim kurtulmalarını umut ediyorum...
12.05.2014
......
Bu hayatın çekilmez yanları var... İnsanı boğan, çaresiz bırakan, bunaltan, yoran yanları..Eh eli mahkum çekiyoruz işte, başka çare yok, kaçacak, saklanacak yer yok.. Her şeye eyvallah da, en kötüsü ne biliyor musunuz ?
Biliyorsunuzdur muhtemelen de, benimkiyle örtüşmüyor olabilir. Ne de olsa tecrübeler farklı..
İşte tecrübe, demek istediğim tam da bu..
En kötüsü tecrübenin alınıp satılan, miras yoluyla devredilen , genlerle aktarılan bi'şey olmaması..
İlla ki yaşanacak, o sıkıntılar çekilecek, acı yüreğin tam orta yerini dağlayacak ki, o tecrübeden pay alınsın.. Bedava yok yani.. Bedeli ağır olacak, inim inim inletecek...Yoksa bu bel nasıl bükülür, saçlar nasıl ağarır değil mi :))
Biliyorsunuzdur muhtemelen de, benimkiyle örtüşmüyor olabilir. Ne de olsa tecrübeler farklı..
İşte tecrübe, demek istediğim tam da bu..
En kötüsü tecrübenin alınıp satılan, miras yoluyla devredilen , genlerle aktarılan bi'şey olmaması..
İlla ki yaşanacak, o sıkıntılar çekilecek, acı yüreğin tam orta yerini dağlayacak ki, o tecrübeden pay alınsın.. Bedava yok yani.. Bedeli ağır olacak, inim inim inletecek...Yoksa bu bel nasıl bükülür, saçlar nasıl ağarır değil mi :))
...........
Sanırım 9-10 yaşlarındayım..Sabahın ilk saatlerinde gözümü açıyorum. Yer minderindeyim.
İki kanatlı tek pencerenin aydınlattığı küçük bir oda. Tam karşımda maviye boyanmış kapı. Pencereyle aynı renk. Ve ikisi arasında tel dolap..Dolabın önünde dedem. Yüzünü pencereden gelen aydınlığa dönmüş, önünde rahle. Üzerinde Kur'an-ı Kerim.. Sanırım sesini duymuyorum.. Hafif öne arkaya eğilerek, içinden okuyor.
Sağ tarafımda ocaklık.. Ve ninem ( anneannem) ateşi yakmış, ekmek yapıyor sacın üzerinde.. ( O zamanlar ekmekler günlük olarak her sabah yapılırdı ). Ortalığı mis gibi ekmek kokusu sarmış.. Sağ tarafımdaki duvarda asılı küçük bir saat. Üzerindeki tavuk, her saniyede başını yere eğip, yemleniyor... Tam arkamda duvarın dibinde sedir.... Bir ucunda yorganlar üst üste yığılmış....
Her insanın sığınağı, limanı vardır. Başı dara düştüğünde, sıkıldığında, üzüldüğünde, bunaldığında, önemli bir karar arefesinde....... saklandığı, düşüncelere daldığı, rahatladığı , çıkar yol bulduğu/ bulmaya çalıştığı bir sığınak... Kendini güvende, rahat, huzurlu, dingin hissettiği bir liman... Bu kişi de olabilir, her hangi bir yer de, hatta bir eylem..... Bazen bir şiir, bir şarkı....
Galiba benim sığınağım işte bu hatıra.. Son günlerde çok fazla aklıma geliyor.. Aslında sığınmayı gerektirecek bir hal üzere de değilim. Gayet iyi olduğumu bile söyleyebilirim.. Ama neden aklıma geliyor o sahne çözemedim....
11.05.2014
MADEM KEDİDEN KORKUYORDU.....
Dün hayatımın en özel ve güzel günlerinden biriydi. İlkokul öğretmenim ve 6 arkadaşım, Denizli 'den İzmir'e bana geldiler. Onları evimde ağırlamak, misafir etmek beni çok mutlu etti. Arkadaşlarımdan biriyle ilk kez karşılaştık. Ama ne sıcak bir kucaklaşmaydı :) Sanki araya 5-10 gün girmiş gibi, aynı samimiyetle..
Gerçi hafızam ne yazık ki onlarınki kadar iyi değil. Bir çok şeyi hayal meyal hatırlıyorum.. Ama asla unutamayacağım anılarım da var.. Mesela öğretmenimizin çok disiplinli olması. Bu yaşına rağmen hala hafızası ve aklı bizden iyi işliyor..
Biz diğer sınıflardan yarım saat erken gelir, bahçede sıraya dizilirdik. Ev ödevlerimiz zil çalmadan bakılırdı. Korkardık öğretmenimizden. Ama bir o kadar da sever, saygı duyardık. Tembelliğe müsamahası olmazdı. Azıcık dayak yediğimiz de olurdu tabi :)) Gerçi ben sıra dayağı hariç, hiç dayak yemedim. Pek uslu bir öğrenciydim övünmek gibi olmasın :) Şimdi çoğumuz okuyup bir meslek sahibi olduysak, O'nun temelimizi iyi atmasındandır. İyi okul arayanları anlayamam bu nedenle. Önemli olan öğretmenin iyi olmasıdır bana göre. Özel okul, devlet okulu ayrımı sosyalleşme açısından, ufkun geniş olması bakımından değerlendirilebilir. Neyse, bu çok tartışılacak bir konu , geçelim...
Bir çok arkadaşımla faceten de görüşüyoruz. Malum, evimizin bireyi, canımız, ciğerimiz bir kedimiz var. Her halini, gök görmediğin bir kedisi olmuş kıvamında paylaşıyorum. Evde de görünce aman pek sevdiler. Ama bizimki ağır abi rolünde. Pek pas vermedi. Yine de sıkıştırıp, kucaklarında fotoğraf çektiler sırayla. Tabi bu arada öğretmenimiz kediden korktuğu için, salonda yalnız kaldı bir müddet.
Ritüel sona erdiğinde mutfağa geçtim. F. yanıma gelip kulağıma fısıldadı " Kız Telve, madem öğretmenimiz kediden korkuyordu, bizim oğlanların niye aklına gelmedi, sınıfa bir kedi soksalardı da o kadar dayağı yemeseydik " :))
10.05.2014
KUŞKULUYUM / DUYGULUYUM....
.jpg)
Seni sevmeliyim , biliyorum..
Belki de seviyorum, bilmiyorum.
Ve ben bu kuşku arasında kapana kısılmış gibi çaresizce çırpınıyorum...
Bana göre, bir an, bir yerde bağlar koptu ya da hiç bir zaman olmadı o bağ, bilmiyorum...
Ama sen de ben de , aslında birbirimize her zaman muhtacız biliyorum..
Ve ben bu iki duygu arasında hep kendimi sorguluyorum...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)