YANLIŞ YOL...

Ne kadar ilginç değil mi...

kendi halinizde yaşayıp giderken,

biri çıkıyor birden karşınıza

elinizden tutup götürüyor sizi

arkadaşınız oluyor,

yoldaşınız oluyor,

rehberiniz oluyor...

ve siz o kadar güveniyorsunuz ki O'na

gayet muti, açtığı yoldan gidiyorsunuz..

soru sormuyorsunuz,

"acaba" demiyorsunuz,

vardığınız yer, şimdiye kadar hiç gitmediğiniz,

görmediğiniz

bilmediğiniz bir yer...

İçiniz kıpır kıpır

hani kelebekler mi, güvercinler mi... 

işte onlardan bir sürü içinizde var da, kanat çırpıyor gibi..

Başınızda  hoş bir sersemlik...

her yer güzel..

her şey güzel...

Cennette olmak böyle bir şeydir herhalde  diye düşünürken..

Rehberiniz diyor ki

" yanlış yola sapmışız biz meğer"

.......

O gidiyor

Siz öylece arkasından bakıyorsunuz..

OLDUĞU KADAR, OLMADIĞI KADER...

kaç kez  düştün sen...
kaç kez pes ettin, havlu attın...
hani gecenin bir yarısı, alnındaki boncuk boncuk terle,
bir kabustan uyanmış gibi şaşkın,
korku dolu gözlerle kaç kez etrafına baktın ?
tüm yollar çıkmaz sokak deyip, bir kenara çöküverdin kaç kez..
duyan yoksa, ne anlamı var çığlıkların deyip, kuyuya gömdün başını...
hatırlamıyorsun değil mi....
hatırlamazsın..
çabuk unutur insan işine gelmeyenleri bazen
hiç bir şeye aldırmayıp, hayata devam edişi de işte bu yüzden..
bu yüzden  eline konan uç uç böceğinden medet umması...
kapat gözlerini
sabah kızarmış ekmek kokusunu çeker gibi  içine çek hayatı..
bir yanı yanmış olsa da aldırma
gülü  güzel yapan dikeni değil mi zira..
cananı sever gibi sev
lütfu da hoş gelsin kahrı da..
YARIN, YAR ' İN OLSUN
sımsıcak karşıla onu
yüreğin umut dolu
çirkin olana aldırma
bir güzellik vardır mutlak ardında 
olmadığında darılma,
sakın ola  isyana kaçma...
UMUT YOLDAŞIN OLSUN