Ne kadar ilginç değil mi...
kendi halinizde yaşayıp giderken,
biri çıkıyor birden karşınıza
elinizden tutup götürüyor sizi
arkadaşınız oluyor,
yoldaşınız oluyor,
rehberiniz oluyor...
ve siz o kadar güveniyorsunuz ki O'na
gayet muti, açtığı yoldan gidiyorsunuz..
soru sormuyorsunuz,
"acaba" demiyorsunuz,
vardığınız yer, şimdiye kadar hiç gitmediğiniz,
görmediğiniz
bilmediğiniz bir yer...
İçiniz kıpır kıpır
hani kelebekler mi, güvercinler mi...
işte onlardan bir sürü içinizde var da, kanat çırpıyor gibi..
Başınızda hoş bir sersemlik...
her yer güzel..
her şey güzel...
Cennette olmak böyle bir şeydir herhalde diye düşünürken..
Rehberiniz diyor ki
" yanlış yola sapmışız biz meğer"
.......
O gidiyor
Siz öylece arkasından bakıyorsunuz..
