BENDESİN ...

Artık eskisi kadar anmıyorum adını..

bir şey değişmedi aslında..

bıraktığın gibi..

gülüşün aklımda 

ve ellerin

ve sözlerin

bazen içimi dağlayan, bazen de  derde derman olan sözlerin

işime gelmiyor hepsini tek tek yeniden kendime söylemek..

ayıklıyorum teker teker

üşüdüğümde,  dudaklarından dökülüveren sıcacık sevgi dolu sözlerini hatırlıyorum.

ve nefret çıktığında sahneye, ruhumu buz kesen   kelimelerini düşünüyorum..

doğrusu neydi?

senden başka kim bilebilir ki?

hoş artık  önemi de yok..

ne  sen yüreğime yerleşebildin

ne de ben seni bırakıp gidebildim..

bendesin ama benim değilsin..