YAŞATMAYI BİLEMEDİYSEN, BİTİRMEYİ BİL...

Kim kalmış ki sonsuza kadar..

Herkes bir gün gidecek..

Gidenin yerine yenisi gelecek..

O yenisi de  vakti geldiğinde terkedecek..

Biliyoruz..

Ama kabullenemiyoruz.

Çünkü itirazımız gidene değil,,

Gidişe değil...

Gidiş  şekline, tarzına...

İster arkadaşlık, ister dostluk, ister evlilik, ister sevda birlikteliği olsun..

Başta güzel şeyler şeyler yakalanmış, ortak noktalar bulunmuş ki bir zemine oturmuş..

Beraber zaman geçirilmiş, gülünüp eğlenilmiş, dertleşilmiş, kavga edilmiş, küsülmüş, barışılmış...

Bunlar yapılırken de kalp kırılmış bazen..

Can yakılmış..

Sınırlar aşılmış..

Ama illa ki güzel şeyler de yaşanmış..

Paylaşılmış..

işte bu güzel günlerin hatırına, karşıdakine duyulan sevgi / saygı adına, ayrılmayı  bilmeli insan..

Hoyratça, kırıp dökerek değil,

Soru işareti bırakarak değil,

Kanayan bir yarayla hiç değil...

İnsanca başlayan, insanca bitmeli..

Giderken kalp kırmak yerine, kırılanlar tamir edilmeli..

Öyle bir gitmeli ki,

Öyle bir bitirmeli ki,

Giden de kalan da , kapının hep açık olduğunu bilmeli..

En azından ihtiyaç duyulduğunda, karşılaşıldığında, özlenildiğinde, hatıra geldiğinde selam verebilmeli..

İki çift kelam edebilmeli...
Öyle bir gitmeli ki,
 Küçük düşmeden, küçük düşürmeden

Yiğidin hakkını teslim etmekten çekinmeden,

İyilikleri, güzellikleri görmezden gelmeden,

Bitirmeli..

 Sırlar ortaya dökülmemeli,

Arkadan atıp tutmamalı,

Kimsenin kimsede ne aklı kalmalı, ne de  hakkı...

ŞİMGİ GELSEN NE FARKEDECEK..

Sana doğru koşmam için, yeterliydi yüzünü bana dönmen ..
Gerek yoktu konuşmana,  ben  söylerdim dinlesen..
Şimdi
Ne yana dönsen beni arıyorsun
Baktığın her yerde beni görüyorsun,
Biliyorum
Ama sevinemiyorum..
Ben senden gideli
Çok oldu be  sevgili...

........

  

Kendimi aramakla öylesine meşgulüm ki , yokluğunu farketmiyorum bile....
Ahh  bir de ara sıra içimde bir yerler sızlamasa....
Hayatıma dokunup gittiğini bile hatırlamayacağım...

"AHH"

ruhumu seninle özgürleştirmek isterken,
sana tutsak kalacağımı bilemedim...
şimdi
tıpkı bu kuşlar gibi uçmak istiyorum..
ya sana doğru kanat çırpmak,
ya da senden kaçmak...

MİM...MİM..MİM...

Nesli tükendi zannedip, mim olayını unutmuşken, mimlenmişim..
Tamam mimler güzel oluyor olmasına da bu mim beni aşar..
Konu çocukken oynadığımız oyunlar..Pe hito  tarafından mimlenmişim.
Ama ben hayatı tersten yaşayan bir insanım.. Şu an oynadığınız oyunlar olsaydı, daha çok oyun yazardım kesin :))
Hımmm düşünmem lazım..Ben öyle sokakta oyun oynayan bi çocuk değildim ki..Çok nadirdir , ama okulda, pikniklerde bir de yaz tatillerinde köye gittiğimizde oynadığım oyunlar var aklımda..
Yağ satarım bal satarım,  istop, yakantop ( yakartop mu yoksa ?) saklambaç malum,  bir de ip atlama...
Yüzük saklama oynardık ninemle..3-4 fincan olur,  ters çevrilir, birinin içinde yüzük saklanır..Hızlıca karıştırılan fincanlardan yüzüklü olanı bulan kazanır...
Benim en çok keyif aldığım oyun ise, 5 taş, 40 taş... Olsa da oynasak :)
Biliyorum pek keyifli bir mim olmadı..
Umarım mimlediklerim hoş şeyler yazar :))
Pabuç, nefes, budeliçocuk...
Her mimde olduğu gibi, adlarını anmadan geçemiyeceğim Uçurum Çiçeği ve Cem, azadedir :)))

KİMSİN SEN...

 

Seni nereye koysam bilemedim..
Acaba yerini bilememekten mi, yoksa hiç bir yeri sana layık  bulamamaktan mı..
Değil, değil..
Senin kim olduğunu bilmiyorum ki sana  yer hasredeyim..
Sana kondurulacak en güzel sıfattı belki " bir bilinmeyen"..
Oysa  iyi bir dost gibiydin.. iyi bir yoldaş..yol arkadaşı..
Mazide bir sancı olmayı seçtin..
Yazık ettin.....

YANILSAMA..

 

Bir insan tanıyorsun..
İlk izlenimin çok da güzel oluyor..
Sana sunduğu, göz önüne serdiği  yönüyle hayranlığın tavan yapıyor..
Sonra..
Günlerden bir gün, öyle bir şey söylüyor ya da yapıyor ki,
Aklın hayalin duruyor..
Nasıl bu kadar yanıldım diyorsun..
İnsanın gözü bu kadar mı kör olur ?
Ben bu insanlar hakkında ne zaman yanılmayı bırakıp doğru teşhislerde bulunacağım ?
İşte tam o anda düşünmeye başlıyorsun..
Hata sende değil..
Tekamülü bir noktada ele alıp, diğer hususları atlayan zihniyette..
Bir tarafını geliştirip, kalanını güdük bırakanda suç..
Çok güzel şiir okuyan birinin duygusal derinliği olduğunu düşünmen senin suçun değil...
Güzel yazılar yazanın, insan ilişkilerinde   çuvallaması da senin  hatan değil...
Belirli bir mevkiye gelmiş, yaşı kemale ermiş bir insanın  hala ben merkezli yaşaması,
Koca şirketi idare edenin, maaşını kullanmakta  beceriksiz olması,
İyi bir baba / eş  olanın , iyi bir evlat/ arkadaş olamaması ve bunu görmemen  onun noksanlığından kaynaklanıyor..
Dışarıdan bakımlı / iyi giyimli / eli yüzü düzgün birinin evinde oturacak  yer bulamaman    senin pimpirikliğinden değil...
Elbette ki insanoğlunun bazı konularda yeteneği, diğerlerinden üstünlüğü olacak, olabilir...
Her açıdan kendisini yetiştirmesini, her alanda iyi olmasını bekleyemeyiz..
Kimseyi böyle bir şeyle zorunlu tutamayız...
Ama uçurum da olmasın be kardeşim..