KİMSE DUYMASIN, SUS....

  

Yaralı bi kuş gibisin ya hani...

Gönlün kırık,

Gözlerinde hüzün..

İçinde hayata karşı bir sitem...

Garip bir boşluktasın..

Sığınak arar gibisin..

Tamir olmak istiyorsun,

İçindeki   acıyı dindirmek..

Belki başını bir omza koyup doyasıya ağlamak..

Yeniden arınıncaya kadar,

Kanatlanıp uçuncaya kadar..

Dizlerine derman, gözlerine fer  geri dönünceye kadar..

Gönlü geniş biri genişletsin gönlünü istiyorsun..

Yeniden güvenmek insanlara

Ve tutunmak hayata...

Sen olmak yeniden..

O eski iyi, güçlü sen...

Kaybettiğin ne varsa geri almak istiyorsun ya..

Ruhun hafiflesin,

Yüzün gülsün istiyorsun..

Sakın kimselere belli etme..

Bilmesinler,

Anlamasınlar..

Bir yara da onlar açmasınlar..

Sus...

Köşene çekil..

Ne varsa kendinden var..

Sensin kendine  en büyük yar..

İnsanlar  senden beter derde düçar..

Farkederlerse yaralarını,  tuz basarlar.

Sus

Duymasınlar