Aylar sonra dönüp yazabildiğim için biraz da olsa umudum vardı, devam edeceğime dair. Ne yazık ki bilgisayarım bozuldu ve telefondan yazmak beni çok zorluyor .
Bi’ yerlerde tabletim olacaktı . Bulabilirsem ikinci bölümü hemen yazmak istiyorum .
Sevgiyle kalın ...
10.07.2018
4.07.2018
BEDDUAMIZI ETTİYSEK HAREKETE GEÇELİM ARTIK / 1. BÖLÜM
Belki yazdıklarımı üstüne alınanlar olacaktır, umarım olur, hatta lütfen alın...
Kaç gündür ne tarafa dönsem masumların fotoğrafları,altına iliştirilmiş bir kaç cümle. En can alıcısı da " seni koruyamadık, bizi affet"!! Evet koruyamadık, bu kafayla gidersek geride kalanları da koruyamayacağız.
Bu fotoğrafları her türlü sosyal medyada yayınlamanın amacı nedir ,bilen bana da söylesin. Onlar bir kere öldü ( öldürüldü), siz anne babayı defalarca öldürdüğünüzün farkında mısınız? Biraz empati lütfen!
Toplum olarak psikolojimizi bozmak ya da bu olayları zamanla kanıksamak bana göre daha büyük tehlike ve sorunu çözmeyecek ne yazık ki...Lanet okumak, beddua etmek ve idam çığırtkanlığı yapmak yerine, herkes elini taşın altına koysa, çözüm yolları düşünse ve bunların uygulanması için elinden geleni yapsa olmaz mı?
Toplum olarak psikolojimizi bozmak ya da bu olayları zamanla kanıksamak bana göre daha büyük tehlike ve sorunu çözmeyecek ne yazık ki...Lanet okumak, beddua etmek ve idam çığırtkanlığı yapmak yerine, herkes elini taşın altına koysa, çözüm yolları düşünse ve bunların uygulanması için elinden geleni yapsa olmaz mı?
Emniyet, Savcı- Hakim, Psikolog- Psikiyatristlerden müteşekkil her il bazında komisyonlar kurulmalı ve her ilin şiddet/ taciz- tecavüz haritası çıkartılmalı. Özellikle bu tür vakaların yoğunlukta olduğu şehirler başta olmak üzere, bilgilendirme ve eğitim çalışmaları yapılmalı. Gerekirse ev ev dolaşılmalı, kahvehanelerde toplantılar, eğitici seminerler düzenlenmeli..
Şiddeti hayatımızdan çıkarmalı. Geçtiğimiz yıllarda bir genç kızımızı tecavüz edip öldüren hasta ruhlunun annesinin "babası beni döverken korkudan bir kenara sinerdi" şeklinde verdiği ifade ve diğer araştırmalar gösteriyor ki , çocukluğunda şiddete maruz kalmış, şiddetin devam ettiği ortamlarda büyümüş çocuklar, yaşadıkları travma nedeniyle ( gerekli tedaviler yapılmadığı takdirde) şiddete ya da cinsel sapkınlığa eğilimli oluyorlar. Şiddet, tecavüzden sonraki insan onuruna vurulmuş en büyük darbedir. Fiziksel başta olmak üzere hiçbir şiddet türü ,hiçbir canlı için kabul edilemez.
Şiddet uygulayanlar şikayet edilmese bile mutlaka tedavi edilmeli. Eğer bir kadın, bir çocuk ( nadir de olsa erkek) şiddet gördüğüne dair rapor almak için başvuruda bulunduysa, şikayetçi olmasalar da, eğer bir kadın ya da erkek boşanma dilekçesine "şiddet nedeniyle" ibaresini yazdıysa, boşanma olsun ya da talep geri çekilsin, fark etmez, şiddeti uygulayan şahıs zorunlu olarak psikolojik tedaviye tabi tutulmalı.
Toplum bu konularda bilinçlendirilerek sessiz ve seyirci kalınmaması anlatılmalı. Karı- koca arasına girilmez, aman başım derde girmesin, belayı üstüme çekmeyeyim düşüncelerinden vazgeçilmeli. Sokakta yürürken, pazarda dolaşırken, köyde kentte, açık kapalı her türlü alanda uyanık olmak zorundayız. Gözümüz tüm çocukların üzerinde olmalı.
Tacizci ve tecavüzcülerin isimleri ve fotoğrafları yayınlanmalı. Mağdurların / kurbanların değil. Adaletin serbest bıraktığını gerekirse toplum dışlayarak cezalandırmalı. Ya adam olacaklar , ya adam olacaklar.Şiddet uygulayanlar için de geçerli.
Hafifletici sebepler, cezada indirimler bu tür suçlular için uygulanmamalı. Duruşma anında düzgün giyimli, başı önde diye hakimler " bir daha suç işlemeyeceğine dair kanaat oluşması nedeniyle...." türünde bir ifade ile salıverme, cezasını indirme yoluna gitmemeli.
Sınır tanımayan psikologlar/ psikiyatristler birliği oluşturulmalı. Valiliklerle koordineli, belirli aralıklarla ve düzenli olarak yurt genelinde tarama yapılmalı. Çocuklara, gençlere, kadınlara destek verilmeli, eğitilmeli. Sorunlarına mümkün olduğunca çözüm üretilmeli.
Çalışan sayısı 100'ü geçen her iş yerine şiddet gördüğü için boşanan, tacize - tecavüze uğrayan kişilerden en az bir kişiyi çalıştırma zorunluluğu getirilmeli. İş ve İşçi Bulma Kurumu bu kişilere öncelik tanımalı. Ve kimlikleri, işe alınış sebepleri gizli tutulmalı. ( mümkün olduğunca). Devlet gerekirse "maaşı senden, sigorta primi benden" şeklinde kolaylık sağlamalı. Aynı sistem, her 100 danışan başına 1 kişi olmak üzere psikolog ve psikiyatristler için de uygulanmalı.
Şiddet uygulayanlar şikayet edilmese bile mutlaka tedavi edilmeli. Eğer bir kadın, bir çocuk ( nadir de olsa erkek) şiddet gördüğüne dair rapor almak için başvuruda bulunduysa, şikayetçi olmasalar da, eğer bir kadın ya da erkek boşanma dilekçesine "şiddet nedeniyle" ibaresini yazdıysa, boşanma olsun ya da talep geri çekilsin, fark etmez, şiddeti uygulayan şahıs zorunlu olarak psikolojik tedaviye tabi tutulmalı.
Toplum bu konularda bilinçlendirilerek sessiz ve seyirci kalınmaması anlatılmalı. Karı- koca arasına girilmez, aman başım derde girmesin, belayı üstüme çekmeyeyim düşüncelerinden vazgeçilmeli. Sokakta yürürken, pazarda dolaşırken, köyde kentte, açık kapalı her türlü alanda uyanık olmak zorundayız. Gözümüz tüm çocukların üzerinde olmalı.
Tacizci ve tecavüzcülerin isimleri ve fotoğrafları yayınlanmalı. Mağdurların / kurbanların değil. Adaletin serbest bıraktığını gerekirse toplum dışlayarak cezalandırmalı. Ya adam olacaklar , ya adam olacaklar.Şiddet uygulayanlar için de geçerli.
Hafifletici sebepler, cezada indirimler bu tür suçlular için uygulanmamalı. Duruşma anında düzgün giyimli, başı önde diye hakimler " bir daha suç işlemeyeceğine dair kanaat oluşması nedeniyle...." türünde bir ifade ile salıverme, cezasını indirme yoluna gitmemeli.
Sınır tanımayan psikologlar/ psikiyatristler birliği oluşturulmalı. Valiliklerle koordineli, belirli aralıklarla ve düzenli olarak yurt genelinde tarama yapılmalı. Çocuklara, gençlere, kadınlara destek verilmeli, eğitilmeli. Sorunlarına mümkün olduğunca çözüm üretilmeli.
Çalışan sayısı 100'ü geçen her iş yerine şiddet gördüğü için boşanan, tacize - tecavüze uğrayan kişilerden en az bir kişiyi çalıştırma zorunluluğu getirilmeli. İş ve İşçi Bulma Kurumu bu kişilere öncelik tanımalı. Ve kimlikleri, işe alınış sebepleri gizli tutulmalı. ( mümkün olduğunca). Devlet gerekirse "maaşı senden, sigorta primi benden" şeklinde kolaylık sağlamalı. Aynı sistem, her 100 danışan başına 1 kişi olmak üzere psikolog ve psikiyatristler için de uygulanmalı.
22.01.2018
GÖZLEMLİYORUM, GÖRÜYORUM...
Kuş gözlemciliği yapar gibi insanları gözlemliyorum.
Neden kuş gözlemciliği dedim ? çünkü üç beş kuş hariç kuşları tanımıyorum. Tıpkı çevremdeki üç beş insan hariç kimseyi çözemediğim gibi... Ha, bir de kuş gözlemciliği sabır isteyen bir iş. İnsanları gözlemlerken de sabırlı olmak lazım.
Neyse , konumuz kuşlar değil zaten, fareler de değil.. İnsanlar..Sorun şu ki, insanlar hızla değişiyor. Ben tanımaya , çözmeye çalıştıkça, gözlem yaptıkça, araştırıp öğrendikçe bildiklerim aritmetik artarken insanların davranış tarzı geometrik artıyor. Bu böyle olduğuna göre, şöyle bir durumda şunu demesi ya da yapması lazım diye teori geliştirmişken , hoooppp başa dönüyoruz. Çünkü insanlar benim öğrenme hızımı katlayarak tarz değiştiriyor.
Sonunda işin içinden çıkamayıp, kabataslak kategorize etmeye karar veriyorum. Elime geçen her türlü davranış tarzını , önce bu sınıflandırma içine sokmaya çalışıyorum. Hiçbirine uymazsa , daha derin sınıflandırma yapana kadar , en çok uyan içinde olması mantıklı geliyor.
Tartışmaya açık olarak iddia ediyorum ki, insan davranışlarının altında yatan, kişiliğini oluşturan sebeplerin başında "sevgisizlik /ilgisizlik" geliyor. Sevgi ile ilgi, ikisi eş değer değildir elbette ama birlikte olmak zorundadır. Sevgisiz ilgi, ilgisiz sevgi kadar boş ve yetersiz olacaktır. Kıskançlığın, özgüven eksikliğinin, gelgitlerin, hırçın kişiliklerin.... çoğunun altı deşilse sevgisizlik çıkar karşımıza. Bir söz vardır " kadını geçimsiz yapan sevgisizlik, sevgisini yok eden ilgisizliktir.." diye. Cinsiyetçiliği bir kenara bırakıp, bunu "insan" olarak değiştirmek istiyorum. Sevgiyle iyileştirmeyi beceremediklerimiz olur mutlaka ama sevgisizlikle hasta etmediğimiz insan olamaz. Bir şeyin eksikliği maraza sebep oluyorsa, o marazın tedavisi de eksikliği tamamlamakla mümkün olabilir ancak. Yani sevgi ve şefkat gösterdiğiniz takdirde bambaşka bir insan görürsünüz karşınızda. Eğer sevginiz, ilginiz iyileştiremiyorsa o insanı ya hastalık artık amansız bir hal almıştır, ya da sevgisizlik sadece tetikleyici rol oynamıştır insanın içindeki kötülüğün, fesatlığın, geçimsizliğin dışarı çıkmasında. Dünyanın , insanlığın sonu sevgisizlik yüzünden olacaksa eğer, kurtarmanın tek yolu da her köşebaşına sevgi tohumları ekmekle, kalplere sevgiyle dokunmakla mümkün olacaktır. Sevgisizlik mutluluğun, huzurun, barışın, bereketin , önüne çekilmiş alabildiğine yüksek ve muhkem duvar... Sevgi, ilgi, şefkat ise o duvarı çıkacak en büyük güç.
Sevgi, kurumuş , çorak kalplere ab-ı hayat ....
Bazen huzurlu bir nefestir sevgi, bazen sıcacık bakış, bazen yüreği sarıp sarmalamaktır.
Nefret dolu bakışların, anlamsız dokunuşların, hoyrat tavırların üzerindeki buzu çözecek olan tek şey sevgidir.
Günebakan çiçeklerinin güneşe dönmesi gibi, yürekler sevgiye döner .
Sınırsız olduğunda, nefrete sınır çizendir sevgi...Sonra da o çizgiyi daraltıp yok eden...
Zamanın yakasını rahat bırakın ,zira her şeyin ilacı sevgidir.
Korkmayın sevmekten, sevgiyi dillendirmekten, dile pelesenk etmekten.
Dünyayı yaşanır kılacak olan iksirdir sevgi. Sadece insanı değil, canlı cansız tüm varlığı sevmek gerekir ki, göz gibi, kulak gibi sevgi de duyularımızdan biri olsun. Anlamada, tanımada, uyum ve uzlaşmada elimiz ayağımız olsun.....
Korkmayın sevmekten, sevgiyi dillendirmekten, dile pelesenk etmekten.
Dünyayı yaşanır kılacak olan iksirdir sevgi. Sadece insanı değil, canlı cansız tüm varlığı sevmek gerekir ki, göz gibi, kulak gibi sevgi de duyularımızdan biri olsun. Anlamada, tanımada, uyum ve uzlaşmada elimiz ayağımız olsun.....
İkinci sebep, yaşanan travmaların etkisi. Bu konuyu çok uzatmaya gerek yok, anne babadan birinin veya her ikisinin erken kaybı, çocuk yaşta maruz kalınan şiddet, ağır hastalıklar, maddi imkansızlıklar, kazalar, doğal afetler, insan veya hayvan saldırısı ... birer travmadır. Dönün çocukluğunuza, bakın etrafınıza , ne demek istediğimi anlayacaksınız. Uzmanlar der ki, ciddi ruhsal bozuklukların kökeninde ruhsal travmalar yatar. Çünkü çaresizlik içerir, maruz kalanın gücünü aştığı için zaten travmadır. Karşı karşıya kalınan durumla ilgili baş edememe duygusu, adeta insanın üzerine yapışır, yakın temasta bulunduğu insanları da bataklık gibi içine çeker. Hep derim, geçmişini bilmediğiniz insanı asla gerçekte tanıyamazsınız. Anne babası tarafından şiddet gören , başkalarıyla kıyaslanan, öğretmeni tarafından aşağılanan, hep başarma baskısıyla büyüyen çocuklar, ileri yaşlarda bambaşka tavırlar sergileyebilirler. Ummadığınız anlarda , tahmin etmediğiniz tepkiler verirler. Sonra düşünür durursunuz benim gibi, neden böyle dedi, neden böyle yaptı diye.
Bu konu ciddi bilgi birikimi ve uzmanlık gerektiği için , konuyu kısa geçiyorum....
Bu konu ciddi bilgi birikimi ve uzmanlık gerektiği için , konuyu kısa geçiyorum....
Son sebep biraz daha geniş kapsamlı. Kişinin sadece kendisine yönelik değil çünkü. Yani hiç tanımadığı bir insan için de geçerli olabilir, geçmişe ait de ... İnsanın hazmedemediği, kabullenemediği, mantığına oturtamadığı, aklının almadığı olaylar, durumlar, haksızlıklar. Bazen inancını sorgulamak zorunda kalır insan. Sorularına cevap bulamadıkça işler çığırından çıkar.. Kimi işine verir kendini, kimi okumaya, kimi serkeşliğe. Etrafına bağırıp çağıran, can yakan insanların canını yakan bir problemleri vardır genelde. Adalet, hak, hukuk kavramı etrafında biriken cevapsız sorular dayanılmaz hal almaya başlar bir süre sonra. Rıza, kabullenme, tevekkül gerektirir ruhun sükunete ermesi için. Çok fazla sorgulama , irdeleme yaraya kezzap dökmek olur. Neden dersin, küçücük çocuk, çaresiz kadın, zavallı adam.... ne günahı vardı, ne suçu vardı ? ..... Allah'ın rahmetiyle, şefkatiyle ters düşüyordur olup bitenler. Gücü yetmez olup biteni değiştirmeye, gücü yetenin neden izin verdiğini düşünür ... Seyirci kalmak yer bitirir insanı. Yönünü çevirir mecburen. Ya unutmaya çalışır, ya da günahsızların hırsını başka günahsızlardan çıkarmaya başlar. Bozulan dengesi sadece kendini değil, dokunduğu, baktığı herkesi sendeletir. Düşünmekten kaçmak için kırar döker. Kırarken çıkan sesler, beynindeki uğultuları bastırsın ister. Farkında bile değildir üzdüklerinin... Zamanla haksızlığa isyan için çıktığı yolda , yeni isyankarların varlık bulmasına sebep olur.
Bu insanlar içimizde, hatta belki de biz bu insanların içindeyiz, kimbilir.. Demem o ki, insanlık zor zenaat . Bunca zorlukla uğraşırken birbirimizin hayatını zorlaştırmayalım n'olur.... Başkalarına verebileceğimiz şeyler varsa esirgemeyelim, elimizden geldiğince sabırlı ve anlayışlı olalım. Hep istemekten, anlayış beklemekten, sabrın sınırlarını zorlamaktan kaçınalım. Bencillikten sıyırılıp etrafımıza bakalım. Yaralayarak değil, yara sararak iyileşebileceğimizi unutmayalım.
Ben aslında tezat iki durumda da kendini haklı çıkaran bir arkadaşımı çekiştirecektim, konu nerelere geldi !!!
Bu kadar uzun yazıyı okuyabildiniz mi, buralara kadar gelebildiniz mi bilmiyorum ama, ben bile kendimden sıkıldım şu an ;)
Sevgiyle kalın.....
Bu insanlar içimizde, hatta belki de biz bu insanların içindeyiz, kimbilir.. Demem o ki, insanlık zor zenaat . Bunca zorlukla uğraşırken birbirimizin hayatını zorlaştırmayalım n'olur.... Başkalarına verebileceğimiz şeyler varsa esirgemeyelim, elimizden geldiğince sabırlı ve anlayışlı olalım. Hep istemekten, anlayış beklemekten, sabrın sınırlarını zorlamaktan kaçınalım. Bencillikten sıyırılıp etrafımıza bakalım. Yaralayarak değil, yara sararak iyileşebileceğimizi unutmayalım.
Ben aslında tezat iki durumda da kendini haklı çıkaran bir arkadaşımı çekiştirecektim, konu nerelere geldi !!!
Bu kadar uzun yazıyı okuyabildiniz mi, buralara kadar gelebildiniz mi bilmiyorum ama, ben bile kendimden sıkıldım şu an ;)
Sevgiyle kalın.....
17.01.2018
ARAMIZDAKİ SÖZLER / The Mountain Between Us
İzle, mutlaka izle, sen seversin baskılarına dayanamayıp, biraz da Oscar ödüllü oyuncusunu ( Kate Winslet) referans alıp izledim Aramızdaki Sözler'i..
Gazeteci Alex ile doktor Ben kötü hava şartları yüzünden uçuşlar iptal edilince birlikte özel uçak kiralayıp yola çıkarlar. Ben ameliyata , Alex kendi düğününe yetişmek zorundadır. Ancak pilot kalp krizi geçirir , uçak güç bela inerken parçalansa da kurtulurlar ve karlı dağların arasında, soğukta mahsur kalırlar. Filmin neredeyse tamamına yakını sadece iki oyuncuyla karların arasında geçer.
Belki güzel bir film olduğu konusunda kendimi şartlandırdığım belki de hayata dair şartlandırmalardan arınıp izlediğim için beğendim. Hatta bayıldım.
Alex sarışın , alımlı bir kadın, Ben siyahi bir adam...
Alex Ben'i korkaklıkla suçlayacak kadar cesur, Ben Alex'i bencil bulacak kadar temkinli...
Alex dışa dönük, konuşmayı, sormayı,sorgulamayı seven, daha çok mantığı ile hareket eden bir kişiliğe sahip. Ben duygusal, daha içine kapanık, iç dünyasında olup biteni dışa yansıtmayı pek sevmeyen, paylaşmayan karakterde bir adam...
Ve bunca aykırılığa, uç özelliklere rağmen bu iki insan birlik olup hayatta kalma mücadelesi veriyorlar. Ben kendi hayatı pahasına ayağındaki sakatlık yüzünden yürüyemeyen Alex'i yalnız bırakmıyor. Alex verdiği cesur kararlarla, Ben'i de kendi kabuğunu kırma konusunda yüreklendiriyor. Aralarındaki güven o kadar güçlü ki, ister istemez filmimizin kahramanları yakınlaşıyor, hatta bağlanıyorlar.
Aşk mı sevgi mi sorusuna "kesinlikle güven" diyorum bundan sonra. Birine hayatınızı emanet etmek zorunda değilsiniz elbette. Lakin, bir ilişkiye başlarken duygularınızı emanet ediyorsunuz . (Bunu kadın- erkek ilişkisi olarak sınırlandırmıyorum , her türlü insan ilişkisi için geçerli.) İnsanın duygularını emanet etmesi demek, duygularının görmezden gelinmeyeceği , telafisi imkansız yaralar almayacağı, duygularının önemseneceği, zedelense de tamir edileceği anlamını taşır. Birinin sizi üzmeyeceğinden asla emin olamazsınız belki, bu insanın yaradılışına aykırı. Bile isteye üzmeyeceğinden emin olabilirsiniz sadece. Üzdüğünde kendisinin de üzüleceğini bilirsiniz.
Hayallerinizi emanet edersiniz, çünkü güveniyorsunuzdur. Hayallerinizi gerçekleştirmez belki. Ama sizi, gerçekleştirmeniz için yüreklendirir, motive eder.
Acılarınızı emanet edersiniz. İnsan yüreğinin acısı dışarıdan görünmez pek. Alçısı, sargısı, izi yoktur çünkü. Bunlar olsa, kolaydır, görür ve oralara dokunmaz, vurmaz. Yürek acısını gösterdiğinizde , saklama ihtiyacı hissetmediğinizde o insana güveniyorsunuz demektir. Artık o konuda hassas olacağını, sizi oradan vurmayacağını bilirsiniz.
Bütün bunlardan daha önemlisi, birinin böylesine güvenebileceği biri olmanın verdiği haz ... Saygının olduğu yerde sevgi de gelir derler. Belki doğrudur, belki güven saygının da önüne geçiyordur kimbilir. Bildiğim tek şey, güvenmediğiniz insanla yola çıkamazsınız...
Görsel açıdan manzaralar müthiş. Özellikle benim gibi İzmir'de oturan ve kar yağışına pek şahit olmayan biri için...
Bu film izlenir...
7.01.2018
THE CONFESSİON (1999) / İTİRAF
İsmini hatırlamadığım bir İran filmini izlerken de aynı şeyi düşünmüştüm "Memleketimin şu anki haline ne kadar çok benziyor !!"
The Confession filminin başında da aynı düşünceye kapıldım. Ateşler içindeki oğlunu kaptığı gibi hastaneye koşan filmin kahramanı, ilgisizlik neticesi başka hastaneye gitmek zorunda kalıyor, ancak oğlunu daha yolda iken kaybediyor. Bildiğimiz , aşina olduğumuz manzaralar kısacası. Ve yine tahmin ettiğiniz üzere, baba adaleti kendisi sağlamak için işlerinin sorumluluğunu taşımadıklarına kanaat getirdiği kayıt memurunu, doktoru, hemşireyi öldürüyor. Tabi filmin bundan sonrası hiç tahmin etmediğim şekilde gelişiyor.
Çok güzel, anlamlı, felsefi vs. diyebileceğim cümleler vardı. Aklımda tutamadım, akışı bozmamak adına durdurup yazamadım... Ama şunları unutmam mümkün değil;
"Doğru olanı yapmak zor değildir, doğru olanı bulmak zordur.."
"İyi birinin de günahı olabilir." Günah insanı kötü biri yapmaz ...
Bizler yaptığımız hatanın, yanlışın kılıfını bulmakta hiç zorlanmayız genelde. Zaten yaptığımız yanlış ve hata da değildir. Kendimizi aklamakta üstümüze yoktur. Bu nedenle de " hafifletici sebepler" can simidimizdir. Bir de " ağır tahrik" vardır elimizde kapı gibi. Emrahvari bir bakış, boyun bükme, takım elbise- kravat ikilisi vazgeçilmezlerimizdir. Sorumluluk , dik duruş, bedel ödeme ne kadar yabancısı olduğumuz kavramlar..
Adam diyor ki, evet öldürdüm, pişmanım ama cezamı da çekmek istiyorum. Çünkü eğer cezamı çekmezsem, bu işten kurtulursam , yaptığım sadece adi bir cinayet olarak kalır, sıradan bir katil olurum. Ben sorumluluğu üstlenmek ve oğlumu onurlandırmak istiyorum..
Alec Baldwin'in avukat rolünde, baba Ben Kinsley ile ilk karşılaşmalarındaki konuşmalar müthiş etkileyici ve anlamlı. Sırf bu sahneler için mutlaka izlenmeli bu film.
23.12.2017
DÖN DİYE.....
Sana bu mektubu, kapısını yıllardır kimsenin çalmadığı, döşemeleri kabarmış, pencere camlarının çoğu kırılmış, çerçevelerinin boyaları dökülmüş o eski evden yazıyorum. Sen gittikten sonra hüznün kol gezdiği, bir daha dumanı tütmeyen, viraneye dönen o evden....
Sana bu mektubu rüzgarın deli gibi estiği, ağaçların yıkılmamak için sıkı sıkı toprağa tutunduğu, bunca sesin, ıslığın, birbirine yaslanan bunca ağacın arasında payıma düşen yalnızlığa sarıldığım buz gibi havada yazıyorum. Sadece bedenimin değil, ruhumun da üşüdüğü, kendimi ayazda kalmış kuş yavrusu gibi hissettiğim havada .....
Sana bu mektubu " ya gel mutluluğa doyayım, ya da göm beni , toprağa karışayım" demek için yazıyorum. Çünkü ortası yok bunun. Sen yoksan hayatın anlamı , yaşamanın tadı yok. Tüm renkler senin varlığınla ortaya çıkıyor, çiçekler senden besleniyor. Sensiz hiçbir şeyin albenisi yok. Tüm evren yetim kalmış gibi...
Sana bu mektubu, gücümün tükendiği anda yazıyorum. Biliyor musun nefes alamayacak kadar halsiz, yeni bir güne başlayamayacak kadar umutsuzum sen olmadığın zamanlarda.. Ekmeğe ve suya muhtaçlığım kadar ihtiyacım var sana. Dizime derman, gözüme fer, gönlüme ışık ol.
Bu mektubu senin nerede olduğunu bilip de kendimi kaybettiğim anda yazıyorum. Sen varsan bir yere, zamana aidim ben. Sensizlik, içinde savrulduğum boşluktan farksız. Yokluğunda kim olduğumu çözmekte zorlanıyorum
Sana bu mektubu hayatımı güzelleştirdiğin yerden yazıyorum.
Hep hayatımda kal diye...
Yanımda ol diye...
Dön diye....
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)