Bir kaç günlük grip ! hapsine daha fazla dayanamayıp , kendimi dışarı attım ..Ohhhh işte hayat bu...Hava mis gibi, güneş alabildiğine cömert, deniz kıyısında oturuyoruz. Manzara muhteşem...
Seviyorum ben bu şehri.. Hem de her halini, her mevsimini..
Bu şehirde buluyorum kendimi..
Kadına benzetiyorum, ne zaman ne yapacağı belli olmayan. Bazen çok durgun, bazen nerede nasıl davranacağını bilecek kadar olgun...Küstüğünde, kırıldığında suskun... İnsan bu şehirde kendini huzurlu ve dingin hissediyor... Emin ellerde gibi. Bilmediği sokaklar bile aşina gibi.
En çok muzip bir çocuğa benzediğinde büyülüyor beni. İşte o zaman keyifleniyorum. Şımarık halleri beni biraz daha kendine bağlıyor. Olmadık zamanda açan güneş, güneşli havada çiseleyen yağmur ve ardından geliveren gökkuşağı..
Gamsız güzel bir kadın hallerine aldanmayın. Çok da hüzün vardır aslında derununda. Ama aksettirmez öyle pek dışa.. İçinde yaşar hep ne varsa. Denizin dalgaları vurduğunda kıyıya, anlayın ki artık tutamamıştır içindeki öfkeyi.. Ama zararı dokunmaz kimseye, eser yağar, kızar köpürür, bir süre sonra hiç bir şey olmamışçasına kahkaha attığını duyarsınız..
İzmir kadın gibi, kadın çocuk gibi, o çocuk tıpkı ben gibi...
İzmir'de kadını, kadında çocuğu, çocukta kendimi gördüm bugün...
İzmir kadın gibi, kadın çocuk gibi, o çocuk tıpkı ben gibi...
İzmir'de kadını, kadında çocuğu, çocukta kendimi gördüm bugün...
