Keyif güzel bi kelime, esenlik, sağlık, iç rahatlığı olarak tanımlamış sözlük; Kavga yaparken/ederken değil belki belki ama sonrasında neden olmasın; Rahatlatacaksa içini, esenleyecekse, neden olmasın; Bi kavga bi oyun olmalı belki o zaman, kavga oyunu; kazananı keyif olmalı
Şımarımtırak Çikolata, o resim olmuyor ama, hem de bitter :)
Duygu aynen öyle, tartışmadan bile keyif alır insan..
Işıklı Düşler, keyif iç esenliği ise eğer, demek istediğim tam da bu. Tartışma sonrasına karışmam, benim demek istediğim, normal halde söylenemeyenlerin, dışa vurumu elbette insanı hafifletir. O anda maksat , olay yargılama ve savunma üzerine kurulmuyorsa, hoşa gitmeyenin , içe dert olanın yansıtılması sadece.. Tartışmanın galibi tek oluyorsa bu keyif vermez. Uyum içinde süregiden ilişkilerin ( vasfı ne olursa olsun ) samimiyetinden şüphe etmek gibi bir saplantı var bende. Ben kendimle bile zaman zaman çatışırken, başkasıyla nasıl uyum gösterebilirim ki.. Ya yutuyorumdur, ya görmezden geliyorumdur. Bu karşımdaki için de geçerli elbet..
Boşver be Pe Hito, içimizden geldiği gibi davranalım bence :)
Benim dediğim tartışmalarda küslük ve kırılma olmadığı ( olmaması gerektiği) için naza edaya gerek yok işte Çocuk :)
barıştıktan sonra keyif alanlardanım uff:( ama herşey güzel nefes alıyorsak
YanıtlaSilKavgaların tadı bile bir başkadır eğer sevdiğinle yapıyorsan :)
YanıtlaSil
YanıtlaSilKeyif güzel bi kelime, esenlik, sağlık, iç rahatlığı olarak tanımlamış sözlük;
Kavga yaparken/ederken değil belki belki ama sonrasında neden olmasın;
Rahatlatacaksa içini, esenleyecekse,
neden olmasın;
Bi kavga bi oyun olmalı belki o zaman, kavga oyunu; kazananı keyif olmalı
Heyy ben de yaparım bazen, yapmasak daha iyi ama.
YanıtlaSil:)
Sevdiğinle kavga etmenin de tadı var ama daha güzeli barışma çabaları.. Nazlar.. Edalar..
YanıtlaSilŞımarımtırak Çikolata, o resim olmuyor ama, hem de bitter :)
YanıtlaSilDuygu aynen öyle, tartışmadan bile keyif alır insan..
Işıklı Düşler, keyif iç esenliği ise eğer, demek istediğim tam da bu. Tartışma sonrasına karışmam, benim demek istediğim, normal halde söylenemeyenlerin, dışa vurumu elbette insanı hafifletir. O anda maksat , olay yargılama ve savunma üzerine kurulmuyorsa, hoşa gitmeyenin , içe dert olanın yansıtılması sadece.. Tartışmanın galibi tek oluyorsa bu keyif vermez. Uyum içinde süregiden ilişkilerin ( vasfı ne olursa olsun ) samimiyetinden şüphe etmek gibi bir saplantı var bende. Ben kendimle bile zaman zaman çatışırken, başkasıyla nasıl uyum gösterebilirim ki.. Ya yutuyorumdur, ya görmezden geliyorumdur. Bu karşımdaki için de geçerli elbet..
Boşver be Pe Hito, içimizden geldiği gibi davranalım bence :)
Benim dediğim tartışmalarda küslük ve kırılma olmadığı ( olmaması gerektiği) için naza edaya gerek yok işte Çocuk :)