BENİM DİYEMEDİĞİM....

büyüdün değil mi sen...

kocaman oldun..

hani  "gidiyorum artık" dediğin gün...

zafer senindi, terkeden sendin, giden,  dönmeyen..

ve hep beklenen

ve beyazlaştın, belki de hep beyazdın

bana griden başlayan, siyahımsı bir sürü ton bıraktın

rahat mısın...

sahi sen hiç ağlar mısın

ara sıra pişman olur, kendine kahreder misin

gözünü tavana dikip,

kendine sabit bir nokta belirleyip

bakar mısın  saatlerce

ne düşüneceğini bilemeden

ve korkar mısın aklına gelenlerden

sanmam

yoksa arkana bakmadan nasıl gidersin

hiç bir şey olmamış gibi

yabancı gibi...

sahi biz tanıştık mı seninle

ruhumun kıvrımlarını bilir misin sen

beynimin zayıf noktalarını..

nelere kızarım, nelere gülerim

en çok ne zaman kendime benzerim

nedendir sana tutsaklığım
her düşmemde, neden senin kapındır çaldığım..
ve açılmayacağını bilsem de nedendir   senden, sana ait olandan gidemeyişim
ekmeğin yanına sevgini katık etmem nedendir
susuzluğumu seni düşünerek gidermem ...
kendimden geçerim de, senden gidemem
bilmez misin ki ben bu sevdadan geçmedim, asla vazgeçemem

sanmam
yoksa arkana bakmadan nasıl gidersin
hiç bir şey olmamış gibi
yabancı gibi...

sahi sen tanıştın mı kendinle..

yüzleşir misin ara sıra ,

elin vicdanında

en magazin kokan soruları sorar mısın

ve her defasında ezber bozup  yeniden  cevaplar mısın

en güzeli, en iyiyi, en yakışanı bırakıp

sana ait olanı alır mısın

sahip olamadıkların kadar,

sahip çıkamadıkların da acıtır mı içini

kıymetini bilemediklerin

üstünü çizdiklerin.

sanmam

yoksa arkana bakmadan nasıl gidersin

hiç bir şey olmamış gibi

yabancı gibi.....

                                                                   

                                                          benim diyemediğim

                                                                         sevdiğim...