TEOG YATAĞINDA MARİNE EDİLMİŞ DEMOGRAFİK FIRSAT PENCERESİ

Sosyolojide  her ülkenin tarihinde bir kez yakaladığı bir kavram vardır ki " demografik fırsat penceresi" olarak adlandırılır.Kısaca değişen nüfus değerlerinde, bakıma muhtaç çocuk, yaşlı ve gençlerin dışındaki "çalışan kesim"in çoğunluğu oluşturduğu dönemdir. Eğer bu dönem çok iyi değerlendirilirse, ekonomiden siyasete, bilimden sanata kadar her alanda atılım yaşanır. Dünyanın gidişatına yön veren ülkeler arasında yer almak mümkün hale gelir. GSMH oranının yükselmesi,  refahın gıpta edilecek  seviyelere çıkması için yakalayacağımız ve kaçırmamamız gereken bir fırsattır..

210 yılında girdiğimiz fırsat penceresi dönemi bazılarına göre 20, bazılarına göre ise 30 yıl sürecek. Yani kısacası yolu yarılamak üzereyiz.

Bir çırpıda aklıma gelen sürdürülebilir enerji, sürdürülebilir çevre, iletişim ve savunma teknolojileri, bilgisayar yazılımları,  hastalıkların önlenmesi, tedavisi, kökünün kazınması, ilaç sanayi vs.vs.vs. alanlarında  yüzümüzü güldürecek gelişmeler  için  şu an ortaokul, lise ve üniversitede öğrenci olanlar bizim umudumuz...

Öyle mi sınav yapsak böyle mi sınav yapsak, bu sistem olmadı şunu mu denesek, 4 bin tarih öğretmeni boşta olabilir ama öğretmen açığımız 150, ancak bu kadar kontenjan açabiliyoruz dediğimiz, ne yapacağını,nereye gideceğini, hangi okulu okursa iş imkanı bulabileceğini bilemeyen , okulu bitince sırtında harç taşıyarak ekmeğini kazanmaya çalışan gençlik işte bu fırsat penceresinin sahipleri....

Koca dağ gibi altın madenimiz var ve bunu nasıl heba edebiliriz  diye canhıraş uğraşıyor gibiyiz...

Hedefsiz, altyapısız, ideali, geleceğe ait planı olmayan, okumayan, araştırmayan,  çevresinde neler olup bitiyor düşünmeyen, sormaktan ve sorgulamaktan aciz, sorumluluğunun  farkında olmayan  bir gençlik geliyor gürül gürül...

Bırakın Ortadoğu'yu , dünyaya yön verebilecek güç elimizin altında... Avuçlarımızda... 

Lütfen artık kendimize gelelim. 

Uyanalım...

Fırsat kaçmadan istikrarlı bir eğitim sistemi derhal oluşturulmalı...

Bu ne Cumhurbaşkanının ne de Başbakanın işi....

Öğretmenler,  pedagoglar, pdr uzmanları, insan kaynakları, sosyologlar kafa kafaya verip derhal en akılcı,en uygun sistem neyse karar verip uygulamaya koymalılar...

Paranın devreye girmediği, hatır gönül işlerinden uzak, herkesin kapasitesine , yeteneğine ve ilgi alanına göre yönlendirilip yetiştirildiği bir sisteme acilen ihtiyacımız var...

Bu fırsat kaçmaz....Kaçmamalı...

....

Kıyamete kadar sönmeyecek ateşi attın yüreğime...
yaktı,
yaktı da kül edemedi...
dumanım tütmeden,
kimseye belli etmeden,
için için yanarken,
söyle
hangi söz söndürür bu ateşi?
  hangi söz hükümsüz kılar idam fermanını?

Kıyameti başlatacak  ateşi bıraktın yüreğime...
günahıma cehennem,
cehennemime odun oldun,
ben yanarken ateşi harladın
yandım,
yandım da ahhh! diyemedim
kimselere söyleyemedim...

Tüm insanlığı temize çıkaracak kadar yandım,
yandım da
bir tek içimdeki "sen"i aklayamadım...

FIRTINA / BİR KUYUYA BAĞIRIYORUM

....

Montun fermuarını açıyorum. Derin bir nefes, rüzgarın ağzımdan ve burnumdan dolmadığı bir anda. Öküz tortop oluyor içimde. Saçlarım her yerde. Kocaman bir yağmur damlası yüzüme. Gözyaşım onu yalnız bırakmıyor. Ak lan diyorum. Her yer kaos. Senin üstünlüğün ne , ak. İnsanlar pencerelerin arkasında. İnsanlar hep bir şeylerin arkasında zaten. 

....

Yazının tamamı şu  blogda...

...

Yükümlülüğüm "iyi olmak" değil... "İyi olmaya çalışmak". Yani hatalarım olabilir, aleme yetecek kadar yanlış da yapabilirim. Yeter ki sonrasında kendimi tarafsız yargılayabileyim. Pişmanlık duyabileyim. 

İnsanı helak olmaya götüren merhamet ve vicdandan yoksun kalmasıdır bana göre... Vicdan bahanelerle kendimizi temize çıkarmak için değil, insan olabilmek için var... İyi insan olabilmek.

( arkadaş nedir bu "iyi" saplantısı anlamadım ki !!!)

***

Uyumuyor dalıyorum,  yarım saatlik aralıklarla... Deliksiz iki saat uykuya hasretim. Sipariş verdiğim rüyalar var, hiç değilse onların hatırına...

***

Bazı konularda kısıtlı zamanım var karar vermek için, erteliyorum. Tüh, geç kalmışım, kaçırmışım cümleleri  kapımı çalmak üzere...

***

Şu an canım , canımı acıtacak film, şarkı, söz çekiyor. Mazoluğum depreşti...Önerilere açığım, her zamanki gibi.

***

Buralar dutluk ve hep öyle kalacak gibi bir his var içimde..Yanlış ata oynadınız sanki. Benden söylemesi. 

***

BEKLE BENİ DEDİ GİTTİ, BEN BEKLEMEDİM O GELMEDİ....

" Bana korkmadan risk alanların cesur olduğu öğretildi. 

Ama daha cesuru, korkularına rağmen risk alanlardır. 

Cesaret korkunun ettiği duadır.!!!" *

"Ömrüm seni beklemekle nihayet bulacaktır" demiş Fitnat Hanım. 

Bizim ömrümüz de beklemekle geçiyor işte. Hep bi'şeyleri bekliyoruz. Herkes bi'şeyler değişsin istiyor hayatında. Ahh yanlış oldu, değişsin değil, değiştirilsin  istiyor, birileri değiştirsin. Bu işimize geliyor. Değişsin demek bizim  adım atmamızı gerektiriyor, harekete geçmemizi, seçim yapmamızı, yola koyulmamızı.... Ama işimize gelmiyor. Sorumluluk almak istemiyoruz. Sonuç istediğimiz gibi olmazsa suçlu konumuna düşmekten korkuyoruz. Oysa ki biz neticelere katlanacak kadar güçlü ya da cesur değiliz. İşte o zaman karşımıza hemen "ağlarını ören kaderin bize yaptığı haksızlık" çıkıyor. Adil davranmayan hayatın başkalarına cömert davranırken bizden esirgedikleri... Sıkıca yapışıyoruz, can simidimizmiş gibi... Sarıldıkça dibe çöküyoruz, batıyoruz !!!. Oysa bizi dibe çeken " haksızlık" olarak adlandırdığımız o durum değil, karşı koymak yerine teslim olmamız, ona sarılmamız, kurtulmaya çalışmak yerine kurtarıcı beklememiz...

"Mevzu acı çekmekten ibaret değildi. Aynı zamanda acı çekerek bir şeyler öğrenmekti" ** Acı, üzüntü, korku, yılgınlık  içimizdeki "yapmalıyım/ yapabilirim"'i ateşlemiyorsa , çıkış yolu bulmamıza yardımcı olamıyorsa "dipsiz kuyularda merdivensiz kalmak" kaçınılmaz son olacaktır. Acıyla olgunlaşmak kavramını yeni baştan düşünmemiz gerekiyor belki de.. 

Bizi dibe çeken, yaptığımız seçimlerimiz, aldığımız ya da alamadığımız kararlar. Bizi çaresiz bırakan çaresizliğimiz değil, çareyi başka yerlerde aramamız. Önce sen kendin için  çözüm arayacaksın, buluncaya kadar aramaktan vazgeçmeyeceksin.. İşte o zaman değişecek hayatın. Tüm olumsuzluklar, beklemeyi bırakıp adım attığında , senden uzaklaşmaya başlayacak.   

Mutlu insan hayatta her şey kendisine bahşedilen insan mıdır, aleyhine olan durumları fırsata çeviren mi?

Başarılı olan insan olgunlaşmış şartlarla bir yerlere gelen midir, olumsuzlukları basamak yapıp yükselen mi?

"İnsan insanın kurdudur" ***. İnsan , insanın ilacıdır. İlaç , bazen derdine derman olmaz. Bazen de o anki sorunu çözer, başka sorunlara sebep olur. ya da ilaç zannettiğin de sana ilacıymış gibi bakar.

Şimdi her şeyi elinin tersiyle itip, tüm mazeretlerden sıyrılıp, hayatına sahip çıkma zamanı. 

Bekleme... Gelmeyecek....

*     Bu Dünyanın Dışında filminden alıntı
**   Damga Ve Toplumsal Kimlik kitabından alıntı
*** Hobbes'un sözü

....

Ben aklıma mukayyet oluyorum
Senin adın dolaşırken dilimde dimağımda...
Korkularımı biliyorum ve sığınacak yer arıyorum,
Sensizlik duygularımı esir aldığında...

MASUM DEĞİLİZ....

Kabul edilebilir mazeretlere sığınacak kadar makul bir saflıktı benimkisi.. Masumiyete sığar mıydı bilmiyorum ama zaten söylentiler hiçbirimizin masum olmadığı yönündeydi.
Belki de oradan tanışıyorduk.
Seçenekler sunulmuştu, hadsizce çoktu, ama biz acılardan bağlanmayı yeğledik birbirimize..Daha samimi, daha yapmacıksız ve sağlam gerekçeydi kendimizce...
Şimdi, kozasından sıyrılmaya çalışan ipek böceği misali, bekliyorum ve biliyorum gideceğini..
Dilerim ki,
Hiç unutmazsın,
Seni nasıl sevdiğimi...!!!