.....

Belki de askıya almak lazım..
Olayları,
Duyguları,
İnsanları,
Ve hatta
Hayatı......

İçimden geldiği gibi...

Hava güzel, ama ben evdeyim ne yazık ki.. Okumak , okumak ve   bir o kadar daha okumak zorundayım. Lakin okumak dışında her şeyi yapıyorum.
Bugün annemi kaybedişimin ardından geçen 15. gün..Hala kendime gelemedim. Bol bol uyuyorum. Sanırım kendimi uykuyla avutuyorum..Keşkeler, acabalar.... Keşke   O'nu daha çok mutlu edebilseydim, keşke  benden hoşnut olduğunu bilseydim.. Acaba  benden şikayeti var mıydı? İşte bu sorulara verdiğim hiç bir cevap beni tatmin etmiyor.. Bundan emin olamamak ne kadar kötü..
Hayatın hiç bir anlamı, tadı tuzu kalmamış gibi..

............

Zihnimde bir kaç kırık cümle, geziniyorum hatıralarımın  can çekişen  dar sokaklarında.. Daha ne kadar direnebilirim ki.. Keşke diyorum,  umudum inadını geçebilseydi.  Lakin kazanan yine sensin. Güne bakan çiçekleri gibi,  gözlerim  seni takip ederken, neleri kaçırıyorum  bir bilsen..Nefes almayı  unutuyorum bazen. Uykuyu zaten sildim defterimden.
Şu an yine o şarkıyı dinliyorum. Hüzün kokuyor mu demiştim. Demek ki o zamanlar bu kadar acımıyormuş  kalbim. Sızı nedir bilmiyormuşum.  Hangi beste içimdeki hüznü anlatabilir ki?

......

Ölümün soğukluğu, kor gibi yüreğime düştü ...

AŞK KÖPEKLİKTİR....

Aşkın  kaç kez tanımı yapıldı bilmiyorum. Üzerine ne kadar şiir ya da kitap yazıldı, kaç film çekildi?
Pazar günü izlediğim "Paramparça Aşklar ve Köpekler" filmi  aşkın tanımı yapmıyor aslında. Sadece aşık olan  bir insanın , aşkı uğruna nelerden vazgeçebildiğini gösteriyor.  Ailesini, çocuklarını , evini nasıl geride bırakabildiğini.... Toplumun değer yargılarını ,  ahlak anlayışını,  kendine olan saygısını nasıl bir  kenara itebildiğini ... Aşkın insanı nasıl bencil yapıp, ihanete sürüklediğini..Aşkın diğer bir adının acı çekmek olduğunu.... Bazen insana  " acaba, doğru mu yaptım / yapıyorum " dedirttiğini anlatıyor.
"Tanrıyı güldürmek istiyorsan, O'na planlarından söz et"
Film içinde geçen bu replik, gerçekten  üzerinde düşünmeye değer. Üç farklı hayatın  trafik kazasıyla kesişmesini anlatan bu film  bence kesinlikle izlenmeli.. Meksika yapımı ve oldukça bol ödüllü. Kurgusu güzel, anlatımı akıcı , hikaye sürükleyici..
İyi seyirler...

GAMZELİM...

Kantinde boş bulduğum sandalyeye oturdum. Hemen dikkatimi çekti. Aynı masada fakat çaprazımda oturuyordu. Yanında da sarışın bir hatun. Kömür karası gözleri vardı ve biçimli yay gibi kaşları. Gözlerimi alamadım, uzun uzun baktım.Beyaz tenliydi. Kısacık siyah saçları sayesinde yüzünün yuvarlaklığı iyice ortaya çıkmıştı. Konuşurken arada gülüyor, bembeyaz dişleri görünüyordu . Hele gamzesi, saatlerce baksam bıkmazdım. Bi' erkeğe bu kadar mı güzel yakışırdı gamze.
Üstü başı oldukça düzgündü. Yeşil bir kazak, altında siyah kadife pantolon. Bir anda kendi kendime gülümsediğimi fark edip, etrafa rezil olmamak için telefonumu kurcalamaya başladım. Ama gülüşünü duyduğum anda  gayri ihtiyari yine ona baktım. Aman Allah'ım, sanki O da tetikte , bakmamı bekliyormuş. Göz göze geldiğimiz anda tekrar  gülümsedim. Ama O gülümsemiyor, hatta oldukça sert bakıyordu. Kaşlarını çatarak " neden bakıyorsun" dedi. Gülümsemeye devam ettim." Ama çok tatlısın"  dedim. Duymamış gibi yaptı, elindeki tostu yemeye başladı. Bir yandan da yanındaki hatunla konuşuyordu . Sanırım sarışın  kıskanmıştı aramızdaki bu kısa bakışma ve konuşmaya. sessiz sakin otururken birden  hırçınlaşıp, bir şeyler söyledi ve  benimkinin  (!)  elindeki tostu aldı, Erkek adam dediğin kendi işini kendi halleder ama benimki  muhallebi çocuğu çıktı azıcık. Mızmızlandı. Sarışın inat mı inat, vermiyor tostu. Bastı yaygarayı benimki, çığlık çığlığa bağırıyor. Şimdiye kadar varlığını bile fark etmediğim bir adam yanaşırken, sarışın tostu verdi. Adam geldi, gamzelimin başına  sağ avuç içiyle vurup, "bağırmaaa!" dedi ve gitti. Sanırım babalarıydı. Dışarıda sigarasını içmeye devam etti. Ne de olsa vazifesi bitmişti. Sükunet sağlanmıştı !.
"Yaptığını beğendin mi, bak senin yüzünden kardeşin dayak yedi " dedim. Hiç oralı olmadı. Benimkinden en fazla 1-2 yaş büyük olan sarışın da fena değildi hani. Güzel bir kızdı. Ama sevmedim . Sinsiydi , kıskançtı, fesattı. Kim demiş bütün çocuklar masum diye. Masumiyet yaşla alakalı değil işte. Bazı insanlar çocukken de  sadist olabiliyor.
Zaten Sezen demiyor mu  "masum değiliz hiç birimiz" ...

ASLINDA BENİM DERS ÇALIŞMAM LAZIM, ZİRA SINAVLAR KAPIDA...

Stabil ; dengeli, düz, oturmuş, kararlı, değişmez... Ve elbette benim hiç sevmediğim bir kelime ve ahval..Bazen kendimden bile sıkılıyorum ben. Ortamdan, insanlardan...Beynimde  fırtınalar esiyorsa hele, aynı hızla mekan değişsin, yanımdakiler  değişsin istiyorum.  Bi'şey yapmayı düşündüğüm anda, daha yapmaya başlamadan sıkıldığım oluyor...
Neden mi?
Dengesiz biri miyim, değil miyim o ayrı bi' konu...  Düşünmek yoruyor.. Sorgulamak.. Sorularla boğuşmak.. Onun için hızla değişmeli her şey...Düşünmekten alıkoymalı beni. En azından yavaşlatmalı...
Ne yazık ki bu aralar stabil kelimesini hazmetmeye çalışıyorum ve sabırlı olmayı öğrenmeye ..... Sakin olmaya, öfkelenmemeye, iç huzurumu  korumaya çalışıyorum...
İlişkinin seviyesi, düzeyi, niteliği ne olursa olsun, insan kaybetmeyi sevmiyorum ben.  Gidenin ardından belki  öylece bakıyorum bazen. Bazen içim yanıyor, yüreğim kanıyor , susuyorum ama sevmiyorum.. Hele  iki kelime etmeden gidenleri anlayamıyorum. Hiç mi söylenecek sözleri olmuyor acaba ?
İyi insan yok. Nasıl herkesin doğrusu farklıysa, iyilik anlayışı da öyle. Kimseye yaranamıyorsun. En güzeli kendine iyi olmak belki de. Bencillik anlamında değil elbette.  İçini, vicdanını rahat   ettirme. Ben cümlelerimi toplayamasam da siz  anladınız .
Bugün dışarı çıktığımda papatyalar gördüm yeşillikler arasında. Muhteşemdi. Bahar gelmiş meğer. Farkında değildim. Oysa hala üşüyorum ben. Ama cidden üşüyorum.
Neyse, çok şükür bu yazıyı da dereden tepeden bahsederek ,  kazasız belasız atlattım.  İçimden geçenleri susturdum :) Duygularıma hakim olmayı öğreniyor muyum ne :))