NEYİEKSİKBİLEMEDİĞİMBİRYEMEKGİBİYİM, TATSIZTUZSUZ....

Dün sabah ani bir kararla başladığım üç günlük detoks programı, bu sabah itibariyle sona ermiştir. Hayır neyime güvenip böyle kararlar alıyorum ki ben. Neyi bitirdiğim görülmüş şu zaman kadar. Hangi konuda neticeye ulaşmışım,  başladığım hangi işi sonlandırmışım ?
Sabah kendi elceğizlerimle yaptığım kayısı marmeladını , tam buğday ekmeğin üzerine özenle sürerken düşündüm. Işık hızıyla hem de, hani uzun uzun düşünmeye kalksam yarım kalacağından eminim. Ben tek bir şeyi sonlandırmayı başaracağım. O da elimde olmadığı için...
Hayatımı !!! ...
Öleceğim ve bu hayat bitmiş  olacak...
Yarım bırakmadığım tek şey olacak...
Ömrü hayatımda  mümkün olmayan şey gerçekleşecek...
Kendimle gurur duyacağım, ölü olarak buna imkan varsa tabi...
İşte o zaman bu gurur dalgasının dayanılmaz hafifliğinden kurtulur kurtulmaz, soluğu cennetin kapısında alacağım..
Ben içeri girebilir miyim bilmem...
Ama her gireni alnından öpeceğim...
Demek siz kimseyi kırmadınız , incitmediniz...
Kimseyi yarı yolda bırakmadınız öyle mi ?
Haksızlık etmediniz, hak yemediniz ha ?
Üstelik nerde haksızlık görseniz itiraz ettiniz, güçlüden değil, mazlumdan yana mı  oldunuz?
Alay etmediniz, küçümsemediniz, aşağılamadınız, görünüşe aldanmadınız, ön yargıları, kalıp yargıları,  daha ne karın ağrısı  gölge varsa, insanı insan olarak değerlendirmeye engel olan, cazibesine kapılmadınız öyle mi ? Böyle tuzaklara düşmediniz hiç ?
Hep el uzattınız, almak yerine vermeyi tercih ettiniz öyle mi ?
Bir lokma ekmeği paylaştınız, derde derman oldunuz ?
Yiğidi öldür hakkını yeme  diyenlerden miydiniz ?
Düşmanınızın düşmanını dost gözüyle bakmadınız ...
Kendi rahatınızdan önce başkalarının iyiliğini mi düşündünüz ? Ve insanlığa hep hayrınız mı dokundu ?
....
....
....
Kuzum sizinle dünyada niye karşılaşmadık ki biz ?
Sahi siz hangi gezegendeydiniz ?

.......

Bazı insanlar bataklık gibidir, sen kurtulmak istedikçe kendine çeken.....

CENAZEMİZ VAR, HAYATA KAPALIYIZ....

Cenaze töreni düzenlesem diyorum,
Kefen giydirip uzatsam musalla taşına,
Çağırsam sizleri, şahit tutsam...
"Nasıl bilirdiniz" diye sorsam..
"Keşke hiç bilmeseydik" deseniz..
Ve üzerini  birer kürek toprakla örtseniz..
Bütün hüzünlerimi gömebilir misiniz ?

KADIN UNUTMAZ, UNUTAMAZ....

Öncelikle şu konuda anlaşalım...
Acıyla beslenenler hariç, eski defterleri karışıp, orada bulduğu olumsuz  her tür duygu ve durumdan hoşnut olan kadın  yoktur.. Kesinlikle iddia ediyorum yoktur. Şimdi sen diyeceksin ki,  peki o zaman  benim koltuk altına fırlattığım  çorap yüzünden çıkan tartışmada, 5 sene önce  ,  aynı anda gülümsememizin  2 . yılını unutmuş olmam neden  önüme geldi ?
Tamam kabul absürt bir örnek oldu, neyse, konumuz bu değil zaten...
Gelir efendim gelir... Madem  tartışma çorap yüzünden çıktı, arkası çorap söküğü gibi gelir.
Her ne  kadar olay  çoktan kapanmış olsa da bu size göredir. Kadın kapatmaz.  İstese de kapatamaz. Kırılmıştır, incinmiştir, üzülmüştür, kendini değersiz hissetmiştir........miştir, miştir...
Ama  telafi edilmemiştir.
Her ne ise sorun, çözülmeden sümen altı edilmiştir.
Adam gibi özür dilenmemiş, gönül alınmamıştır...
İşte bu nedenle,  konu, bağışıklık sisteminin çökmesini bekleyen virüs gibi, pusuya yatmıştır...Hiç ummadığınız bir anda karşınıza çıkıverir de sizi alt eder...Ondan sonra öylece kala kalırsınız, nereden çıktı bu, konuyla ne alakası var diye...
Kadın için her tartışma kartopu gibidir... Tarihin derinliklerinde olduğunu zannettiğiniz ne kadar sorun varsa, toplar gelir, çığ gibi büyür...
Siz siz olun, kadına karşı hata yapmayın...
Hadi yaptınız diyelim, gönül almayı, kendinizi affettirmeyi de bilin..
Aksi halde söylenir durursunuz, bu kadında fil hafızası var, hiçbir şeyi unutmuyor diye...
Benden söylemesi...

Yeni bi'şey keşfettim...
"uykusuzluktan uyuyamamak ..."

........

Beni kırıp dökmenden daha kötüsü ne biliyor musun ?
Kalp kırıklıklarımla baş başa bırakıp gitmen ....

.....

Elimden bir şey gelmiyor ki.... Kuru bir üzüntü.  İçimi yakan ateş..Yüreğime oturan acı...
Korkuyu gözlerinde misafir eden minicik kalpler...
Kendinden önce  yavrularını düşünen kadınlar...
Bu zulmü reva gören  insanlıktan nasibini almamış mahluklar...
Sessiz sedasız izleyen , izlemekle zulme ortak olanlar...
Kendi çıkarları ve şahsi husumetleri nedeniyle, yüklenmeleri gereken  rolün farkında olmayanlar...
Ve ben...
Elimden bir şey gelmiyor ki..
Ya Kahhar diyebiliyorum sadece...
Allahım zalimleri ıslah et, ıslah olmayanları kahret....
Bu tarih daha ne kadar dayanabilir bunca zulme...