SEN GİDERKEN.....

 

Yine bir pazar..

sıradan bir pazar..

ama güzel olmalı, farklı yaşanmalı

önce mükellef bir kahvaltı

sen peynir üzerine reçel damlat..

söz , dalga geçmek  yok
yüzün gülsün yeter ki.....

hani diyorum sinemaya mı gitsek...çok uzun zaman oldu birlikte film seyretmeyeli.

ya da istersen yürüyelim sahilde  elin elimde..

dur hemen söylenme...

bulurum, biraz fırsat ver, hoş geçecek bu gün yeter ki sen de iste..

gözün kapıda, hissediyorum..

çıkıp gitmek istiyorsun,

nefes almak,

yalnız kalmak

ve oraya buraya savrulmuş ruhunu toplamak istiyorsun..

kahve yapsam sana..

hani şöyle bol köpüklü, lokum da koysam yanına..

dereden tepeden konuşsak

sen gülsen, ben kızsam

yine eskisi gibi olsak...

sen anlattıkça ben heyecanlansam

dinledikçe sana daha da hayran olsam...

ve kıskansam seni tüm bildiklerinden

hiç ummadığın bir anda  , tam konuşmanın ortasında 

sımsıkı sarılsam boynuna...

yine hoşuna gider mi, güler misin kahkahayla...
ne çok severdim gülüşünü,,,
başkalarının dünyası güneş doğunca,
benim dünyam sen gülünce aydınlanırdı.....

bak işte yüzün asıldı..

yoksa canın mı sıkıldı..

ruhun daralıyor biliyorum

için içine sığmıyor

duvarlar üstüne geliyor..
sen etrafındaki duvarları yıktıkça,
aramızdaki mesafe büyüyor..

kaçıp kurtulmak istiyorsun

sevgim zincirlemiş seni bana, zincirlerini kırmak istiyorsun....

sevgili, sessizce git e mi ?
geri döneceğini zannedeyim
her zamanki gibi sor bana
"bir şey lazım mı sevdiceğim ?"
git...
ve ben severek gittiğini bileyim..

sakın çarpma arkandan kapıları

ama kapa, açık kalmasın

çığlıklarım kulağına ulaşmasın

alışırım

ağlasam da , sızlasam da alışırım

                 yokluğuna değil ama, gidişine alışırım

                 ben seni sensiz de yaşarım

                

ZORDUR KENDİ KENDİNE YETMEK...

Hepimizi büyük bir gemiye bindirip,

açılıvermişler engin denizlere..

ve

kıyıdan epeyce uzaklaştığımızda, atıvermişler masmavi sulara..

bazılarımız iyi kulaç atmanın verdiği rahatlıkla

sakince yol almaya başlamış kıyıya doğru..

etraflarında olan bitene çok da fazla kulak kabartmadan..

yoruldukça sırt üstü yatıp dinlenerek devam etmiş  yolculuğuna

yüzmeyi bilmeyenler ise,

telaşla başlamışlar çırpınmaya 

bir yandan çığlık çığlığa bağırıp

bir yandan da batmamak için tutunacak birini aramışlar

gördüklerine saldırmışlar

iyi kötü demeden , her karşılarına çıkandan

medet ummuşlar.

bazen canları yanmış

"kurtarıcım" dedikleri daha da dibe batırmış...

kimi bata çıka öğrenmiş kendi kendine yetmeyi

kimi dalgalarla boğuşmayıp, pes ederek boylamış denizin dibini..

bazıları o kadar ustaymış ki yüzmekte

aynı zamanda dibe dalmayı da bilirlermiş

kimi zaman ustaca kulaç atarken görünürlermiş

bazen içleri elvermez, boğulana  yardım ederlermiş..

ne zaman ki batan kendilerini de sürüklüyor, hemen uzaklaşır, yardımdan vazgeçerlermiş

kimi zaman da ortadan kaybolurlarmış.

işte böyle zamanlarda gözleri, suyun büyüleyici dünyasını seyre dalarmış

rengarenk balık sürüleri, yosunlar, mercanlar...

farklı bir dünyaya bakarmış, herkese nasip olmayan..

işte böyledir yalnızlığımız..

kimi kabullenir telaşsız yaşar yalnızlığını

kimi ölüme denk tutar, paylaşmak ister başkalarıyla her anını...

ama en doğrusunu yapanlar onlardır ki,

yalnızlıklarında  kendi iç dünyalarına  dalarlar.

her yüzeye çıkışlarında doludur elleri

onlardır bunca güzel eserin sahibi

bazen renklerin ahengi büyüler gözlerimizi

kimi zaman kulağımızın pasını siler  bir neyin  sesi..

hatta  bir şiirde, bir kitapta kaybederiz kendimizi..

"bazı insanları yalnızlık tüketir ,

bazı insanlar  yalnızlığında üretir..."