Düşünüyorum da, yükler bindirdim yüreğine. Her şeyim ol istedim. Yetinmeliydim oysa. Senden gelen her esinti ruhumu okşayıp geçerken, daha fazlasını istememeliydim. Çocukça sahiplenme duygusuydu benimki. Sadece bana bakarken gülsün gözlerinin içi, sadece ben olayım tüm yürekten gelen sözlerinin muhatabı, akşam koşarak bana gel istedim. Hüznünde, sevincinde, yıkıldığında aklına ben geleyim istedim.
Ama sen yıkılmazsın ki !!!
Sana hayranlığım bu yüzdendi işte. Bu kadar güçlü olduğun için sığınmak istedim sana. Şimdi bilmediğim bir şehrin, bilmediğim sokaklarında adımların kime doğru? Aklına düşüyor muyum olmadık bir zamanda. Hangi şarkıda için cız ediyor. Hangi cümle beni sana hatırlatıyor? Yoksa en iyi yaptığın şey unutmak mı?
Sevgili,
Sevmeyi beceremedik, ayrılmayı beceremedik. Bir vedayı çok gördük birbirimize..
Sen giderken yalnızdın,
Ben severken.......
bir vedayı çok gördük.. biz hiç bir şeyi beceremedik ki bu hayatta vedayı adam gibi yapalım.. çok begendimm elinize sağlık.. kendimden çok şey buldum..
YanıtlaSilKelimelerle paylaşmaya, bir ad koymaya gerek yok bazen bahar gibi ılık ılık sevmeli ve içine düşen mutlulukla yetinmeli. Zor biliyorum, insan istemez mi yanı başında olsun, elleri yanaklarına, saçlarına dokunsun, göğsüne dayayıp başını kalp atışlarını dinlesin elbet bunlar ve daha fazlasını insan ister ama bazen istemekle olmuyor. Olmayınca da işte o vakit sevginin katığı olan sabır ve yetinme devreye giriyor. Bu sefer gülüşünden, onun mutlu olmasından, nefes alıp vermesinden, herhangi bir şehrin bir yerinde iyi olduğunu bilmekten mutlu oluyorsun ve yetiniyorsun.
YanıtlaSilSevgi açan yürekler sevmeyi beceremez çok sevdiğinden...Hoşuma giden bir sözdü yazayım dedim... Ve yine çok güzel ifade etmişsiniz ifade dolu sözcükleri...Selam ve Dua ile....
YanıtlaSilTeşekkür ederim Gülin :) Duygularına hitap edebildiysem ne mutlu bana..
YanıtlaSilYetinelim bakalım Hamiyet.. Başka yolu yok ki zaten..
Teşekkürler Furkan, ben de selam :)
sahnemde bıraktığın nesnelere bezedim sana dair tüm cümlelerimi yokluğun kahırlar dolusu yalnızlıklara gizledim sen bırakıp gittiğin tozlu masallarımın yamalı düşleriydin vazgeçmek korkaklıksa sevmek suçsa oysa ben çoktan müebbet-tim
YanıtlaSilsessiz kaldım ...
Teslim olmak mı gerekir illa. Beceriksiz miyiz yoksa. Olmuyor denedikçe olmuyor. Kaybetmekten korktukça kazanmayı unutuyoruz. Bizimkisi de böyle işte hep bir avuntu hep bir teselli. Söyleyemediklerimizi yaşamaktansa söylediklerimizin kahrını çekmeliyiz belki de. En azından denemeliyiz.
YanıtlaSilAydın izmir Manisa sonumuz hayrola.
Merhaba Kahve Telvesi! Ben Kahve Yanı :) Takipçin oldum ve sitene katıldım. Bir kahve de ben ikram edeyim, bana da beklerim... Sevgiler :)
YanıtlaSil