Dedi ki ;
" Sen sarmaşık gibisin,
Köklerin ne kadar sağlam olsa da,
Hayata tutunmak için, gövdesi güçlü birine sarılmak zorundasın "
Ve sen,
Ulu bir çınar gibi, tanıdığım , en güçlü gövdeye sahiptin...
Ama istemedin..
Hiç değilse, ruhuna yaslanmama izin verseydin...
Çok güzel bu. Çıkmaz sokak gibi (Yüreğine sağlık)
YanıtlaSilGözlerine abanıyorum ruhun duymuyor,
Sabah gün ağarana dek seviyorum..
Aldığın nefeslere karışıyor ciğerim, sen oluyorum..
Uykuda gülüyorsun kah sağımda, kah solumda,
Kapalı olsa da gözlerin, sana akıyor bin bir edayla yüreğim,
Huzur bluyorum koynunda kokun, hala yeni doğan gün gibi soluğun bildiğim kır çiçekleri,
Uyanınca hissettiğim acı da sen varsın.
Daralıyor dünyam.
Bir karışlık doğu - batı,
Adım atacak yer kalmıyor,
Sabırla uzanıyorum toprağa geceyi bekliyorum.
Yine sana akacağım biliyorum…
Ali, artık sana ne diyeceğimi bilmiyorum..:) Yine çok güzel yazmışsın..
YanıtlaSilDaralıyor dünyam.
Bir karışlık doğu - batı,
Adım atacak yer kalmıyor,
Ara sıra yorgan oluyorum, gecenin karanlığı üzerimde tül gibi..
YanıtlaSilÖlüler diyarının süsüdür beden... Ruh mu ? Hangisi...
YanıtlaSilBenim Alfabem, ruhları diri olanlar da var..Ve onların büründükleri bedenlerin oluşturduğu diyar, ölülere ait olamaz.. Olmamalı..
YanıtlaSil''aslolan ruh ise , ten ne gerekti bize. Biri çıksın şu sırrı açıklasın'' diye bir söz okumuştum bir yerlerde..
YanıtlaSilsarmaşık metaforu hoşuma gitti...
YanıtlaSil