BÜYÜMÜŞÜM..

İçim acıyor desem usulca,
ne kadar diye sorsan,
kollarımı açıp iki yana,
küçük bir çocuk masumluğuyla,
işte bu kadar desem...
işte böyle kocaman.....
acıyor..
elimi koyup,  gözlerimi kapayıp,
susuyorum...
ağzımdan çıkacak her kelimeye düşmanım şimdi ..
sözler,  yarama kezzap misali...
içim oyuluyor konuştukça...
farketmemişim..
meğer ben büyümüşüm..
öğrenmişim ayak sürüye sürüye gitmenin ne olduğunu,
ve  aşktan  önde tutmuşum gururumu..
şimdi,
bekliyorum ..
geçecek,  hüznüme  katık yaptığım günler biliyorum..

.........

yaralı bırakmamalı insanı..
ya yarasını sarmalı,
ya da çekip vurmalı.....

.............

yerçekimi çok kısa bir an için ortadan kalksa.....
tutunacak dalı olmayanlar uzay boşluğuna savrulsa........

..........

Bazen öyle bir kırılıyorum ki...
Tuz buz oluyor ruhum...
Dört bir yana dağılıyorum
Toplayamıyorum...

..........

Aşkla gurur bir arada barınamıyor sanırım...
Birinin olduğu yere, diğeri uğramıyor.....

HERŞEYİN / M

Ben sana yol olmak istedim..

İstediğin menzile seni ulaştıran..

Kim varsa gönlünde, seni O'na kavuşturan..

Bazen sarp kayalıklara varsa da sonum, ayağına dikenler batsa da ,

 Benden vazgeçme istedim..

Seni bir pınarın başından geçirip, içini ferahlatmak istedim

Yangınını söndürmek..

Ben sana yol olmak istedim.. 

Her sapakta şaşırtmak,

Ulu bir çınarın gölgesinde rüyalara daldırmak...
Bulut olup ,
Sağanak sağanak yağmak....

Ben sana yoldaş olmak istedim..

Hasbihal etmek seninle,

Yüzündeki gülümseme olmak,
İçini ısıtan  neyse, işte o olmak istedim...
Uğruna koca bir ömrü harcamak istediğin
Hayalin olmak istedim..
Gecelerde huzur bulduğun yalnızlığın,
Kalabalıkta  sığınağın..
Masum bir çocuk yüzündeki gülümsemen olmak istedim..
yaramaz bakışlardaki gamzen,


Benim herşeyimdin, senin herşeyin olmak istedim....

DÜŞÜNCE AÇLIĞI....

     Bazı insanların sadece mideleri değil, düşünceleri de doymak bilmiyor.. Ya da mantıkları diyelim...
Efendim şöyle ki,  ara ara  gündeme gelir bu konu. Derim ki, herkes bir değil. Olmak zorunda da değil.. Böyle bir şeyin imkanı da yok. Nasıl ki yüzlerimiz farklı, karakterlerimiz de öyle işte. Bunda anlaşılamayacak bir şey yok ki.. Hele ki  farklı olanı kendimiz gibi yapmaya çalışmak,   abesle iştigalden başka bir şey olamaz..
     Uğraşıp , elinden geleni yapıp,   hatta her yolu deneyip çözemediğin  sorunu hayatından çıkaracaksın..Bunu yapamıyorsan o sorunla yaşamayı öğreneceksin. Kendine işkence eder gibi değil ama....
    Elbette atıp tutmak kolay. Asıl maharet hayata geçirmekte..Sızlanıp durmaktansa, bunun için uğraşmak  en doğru olanı...