BİR KİTAP / BİR FİLM

Saat 19.00 da buluşmak için sözleştiğim arkadaşım geç kalacağını söyleyince, bari yan taraftaki kitapçıdan  kitap alayım da boş durmayayım dedim.Gerçi yarım saat gecikecekti ama huyum kurusun ben her zaman  erken gittiğim için, en az 45 dakika bekleyecektim.
Aslında aklımda olan bir iki kitabı alma niyetiyle içeri girmiştim.  Fakat  ilk anda gözüme çarpan " Erken Kaybedenler"  ismi ile dikkatimi  çekti. Her ne kadar Emrah Serbes'in hiç bir kitabını okumamış olsam da, nette dolaşan birçok sözüne aşina idim. Kitabın arkasını okuduğumda, polisiyeden farklı olduğu yazıyordu, tereddütsüz aldım.
İlk hikayeyi bir solukta okudum. Kitabı kapadım. Yüzümde  gülümseme ,  sanki  farklı bir boyuta geçmiştim. Her hikaye  öyle sıcak, öyle içten ve öyle  samimiydi ki..Sanırım uzun zamandan beri ilk kez bir kitap beni bu kadar etkilemişti..Belki de küçük çocuklara olan sempatimden, bilmiyorum. Her hikaye erkek çocukların  dünyasından farklı bir kesit sunuyor. Galiba "polisiye kitap okumayı sevmiyorum" demekten vazgeçip , Emrah Serbes hayranı olarak diğer kitaplarını da okuyacağım..
Ve "Sefer Tası "
Bendeki Amir Khan 'la başlayan Hint filmleri sempatisi Sefer Tası ile tavan yaptı diyebilirim. İlk kez içinde dans olmayan bir film izledim. İnsanı  çeken, akıcı,  bir o kadar da  garip bir huzur ya da dinginlik veren konusu var.
Film, bazen size çok uzak, hatta hiç görmediğiniz bir insanın , iç dünyanızı , yanıbaşınızdakinden daha iyi anlayabileceğini işliyor. Ruha dokunmayı, ruhsal teması...Yalnızlığın  kimsesizlik olmadığını, bazen bırakın anlaşılmayı, sizi dinleyecek birine duyduğunuz ihtiyacı anlatıyor.
Kısacası okumanız / izlemeniz  şiddetle tavsiye olunur...

YÜKSEK DOZDA KİŞİSEL BİR YAZI..

Acilde, gözlerim kapalı sedyeye uzanmış vaziyette  beklerken,  doktorun sorusuyla gözlerimi açtım. "Ölmek mi istediniz yoksa yanlışlıkla mı içtiniz ?"  kendi kendime gülümsedim. Tam " ölmek istedim ama yaşamayı beceremediğim gibi , onu da beceremedim " diyecektim ki, aman kızım soğuk esprilerin sırası değil, ciddiye alırlar bir de dedim. Ölmeyi istediğim doğru. Hatta buna teşebbüs ettiğimde. Tabi o zamanlar 11 yaşlarında falandım. Artık o yaştaki bir çocuğun ne sorunu olursa :)) Hani çocukluk aşkım yüz mü vermedi desem, ben tek bir kişiye   aşık oldum. Quasimodo 'ya ..O da platonikti zaten. Ben O'nu , O Esmeralda'yı sevdi...Bu arada,  hala "önemli olan ruh güzelliği" felsefesinin tek savunucusu  benim sanırım.
Aslında ölsem doktora gitmezdim, zira hiç sevmiyorum.... Ama eczacı olan teyze kızımın  "inşallah mide kanaması geçirmezsin, hemen acile koş " demesi üzerine eşyalar indirilirken, nakliyecinin parasını verip, işiniz bitince bi zahmet kapıyı çekiverin deyip   acile koştum. Meğer aç karnına  arka arkaya içtiğim ağrı kesiciler ağır gelmiş. Kolay değil 3 günde ev taşımaya kalktım. Boyacı bul, fazla gelen eşyaları sat, evi temizlet, nakliyeci ayarla...
Evi yerleştirmek de, düzeni benden iyi bilen Gülay'a kaldı tabi ki. "Telve hanım, kirli sepetimiz yok"  deyince  " kız Gülay, kirli çamaşırlardan kurtulduğumuz için sevinmeli miyim, yoksa acaba ne zaman karşıma çıkacaklar diye diken üstünde mi olmalıyım" dedim.  "Merak etmeyin, içinde özel bi'şey yoktu, banyo paspaslarını koymuştum" diyerek konuyu kapadı.
Ama iş bu kadarla da bitmedi tabi ki. Arkasından bir kaç sıkıntılı durumla karşılaşınca  olayı hafife almamam gerektiğini anladım . Nörolojiye gittim. EEG, MR.... neyse ki ciddi  bir sorun yokmuş. Yaşadıklarım  tamamen yorgunluk, stres ve ağır baskı kaynaklıymış.
Böyle olacağı belliydi. Bir iki kitap, üç dört filmle geçen bir yaz. Kendime zaman ayırmamışım hiç. Nefes almamışım. Ara sıra  kabuğuma çekilmeliyim ben. Kafamı dinlemeliyim.
Kısacası   ben ihmale gelmiyorum işte.  Yarın sabah kendimi öperek uyandırayım diyorum. Şımarayım birazcık...

HAYAL DÜNYAMDAN...MİM...

Bu metruk eve sığınalı neredeyse 6 yıl olmuş. Sabah erkenden   bahçedeki tulumbadan su taşıyıp, sabah temizliğimi bitirdiğime göre, özel günler için sakladığım  elbiselerimi giyebilirim. Dün kazandığım parayı çok iyi kullanmalıyım. Deniz kenarında bir gevrek ve  çaydan   ibaret kahvaltımı yaptıktan sonra, kitapçıya gidip  20 sayfa daha okumalıyım. Eğer biraz daha  uzun kalırsam bedava okumaktan mahrum kalırım diye korkuyorum.  Dikkat çekmemeliyim.  Sanırım, yevmiyenin yanında aldığım bahşişle kendime bir kahve ısmarlayabilirim.
Bugün  epeydir heyecanla beklediğim  konferansa katılacağım.   Konu ne, konuşmacı kim   sormayın, şu an hayal edemedim :))
Elektrik de olmadığı için  hiç bir masrafım yok. Günlük işler yapıp, kazandığım parayla yine günlük yaşıyorum. Bazen yalnızlık içime koyuyor ama  sadece kendimden sorumlu ve özgür olmanın verdiği keyfi hiçbir şeyle  değişmem. Ara sıra yaşlanınca  ne yaparım diye düşünsem de , şimdiden bunların derdine düşmek  saçma geliyor ve hemen uzaklaştırıyorum kafamdan.
Dün parkta tanıştığım bayan, saati 50 liradan  ders verebileceğim bir öğrenci bulmuş. Çok sevindim. Eğer gereksiz harcamalardan kaçınırsam,  hep hayal ettiğim o tura katılabilirim.
.....
 Sessiz Prenses mim için teşekkür ederim. Sanırım aşırı yorgunluk ve yoğunluk beni böyle bir hayale itti ...

TATİL MÜZİKLERİ MİMİ.

Ankara'dan  misafirlerimiz vardı bayramda. 5 tane de ateş parçası genç.  Ben Aydın'la anlaştım en çok.  O da itiraf etti, birbirimize benzediğimizi ve iyi anlaşacağımızı.  Tam istediğim insan tipi. İstediğim demeyeyim, hoşlandığım.  Zeki , genel kültürü iyi, okumayı seven ama sıkı çalışmaya gelemeyen. Gündeme duyarlı.  Üstelik te hukuk öğrencisi, daha ne isteyeyim . Çalışmayı sevmediğinden olsa gerek, Türkiye 9. su olmuş sınavda.  Aydın'ın bir numara küçüğü Fen lisesini kazanmış bu sene.  Öyle bir bakışları var ki, insanın ruhunu delip geçiyor adeta. Selahaddin.. İsminin t ile söylenmesine çok sinir oluyormuş.  Dikkat ettim ben de. Kelimelere takıntılı. Ne demek istiyorsanız  onu söyleyeceksiniz. Düşüncelerinizi tam ifade edeceksiniz. Yoksa müthiş sorguluyor.  Sohbet esnasında  çok takıştık. Bir ara acaba sinirlendiriyor muyum ki diye endişeye kapıldım. Zira ifadeleri çok sertti. Ama annesi " normalde kimse ile konuşmaz, ama seni sevdi  demek ki, sohbet ediyor " deyince  rahatladım..
Sonra üzüldüm. Zeki  diyorsam, gerçekten normalin üstünde zekayı kastediyorum. İşte böyle insanların  hayatta mutlu olma ihtimali zayıf görünüyor bana nedense. Belki önyargı bilemiyorum. Zeka seviyesi arttıkça mutluluk hormonu daha mı az salgılanıyor ne.  Zeki çocuk, zeki eş, zeki dost  sahibi olmak hoşumuza gidiyor da,  böyle insanları dengede tutmak  zor mu ne..  Hep teyakkuzda olmayı gerektiriyor sanki.
Neyse, konumuz mimdi zaten..
Prensese teşekkür ederim mim için...Mimin sahibi İrem Yağızel'e de ayrıca teşekkür ediyor, ellerinize sağlık diyorum

1- Haziran ayında en çok dinlediğin müzik ?

Deniz Seki'den  işte bu şarkı. Nakaratı  dolandı uzun süre dilime...

2- Rock mı Jazz mı?
Leonard Cohen hayranı olarak  elbette rock diyorum..

3- Kitap okurken en çok hangi tür müzikler dinlersin ?
a-  Dikkatimi dağıtır, sessiz ortamda kitap okumayı severim.
b-  Hangi şarkı olsa farketmez,  kulağa hoş gelen her tür müzik olabilir..
c- Zaten bir süre sonra müziği duymayacağım için   hiç önemli değil,
Bu cevapların hepsi doğru. Sadece okuduğum kitaba,  o anki ruh halime,  okuma amacıma göre cevaplar değişebilir..

4- Hangi şarkı seni huzura çağırır ?
 İşte bu zor bir soru.  Beni genelde hüzne çağırır şarkılar nedense.  Huzura çağıran çıkmadı henüz sanırım. Ama ney olabilir gibi geldi. Bir ara deneyeyim.

5- Bu yaz ayını hangi şarkıyla anlatırsın?
Sözlerini tam hatırlamıyorum ama, Ferhat Göçer'in bir şarkısı var,  "gençliğimi geri verseler, bu kez en çok kendimi severim" Hah işte bu şarkıyla anlatırım.

6- Sokakta yürürken en çok hangi şarkı tempona arkadaş olur ?
Hımmm yürürken şarkı dinlemem ki ben..

Narda,  seni mimledim canım. Tabi ki, kadrolu mimcim Değmesin Yağlı Boyayı  es geçmiyoruz :) Şahin Erdem,  sizi de mimlesem mi bilemedim .. Size bırakıyorum ..

....VE SEN BİLMEYECEKSİN....

Ne uykuda, 

Ne rüyada,

Her yalnız kaldığımda, 

İçim yana yana ,

ismini anacağım,

Ama sen bilmeyeceksin......

Sarıp sarmaladığım,

Herkesten sakladığım,

Atmaya kıyamadığım,

Sana ait ne varsa,

Tek tek ortaya  koyacağım,

Kah gülecek, kah ağlayacağım,

Seni sensizliğinde  anacak,

Ömrümce unutmayacağım,

Ama sen bilmeyeceksin.....

Gözüme uyku girmeyecek bazı geceler,

Duvarlar üstüme üstüme gelecek,

İçim sıkılacak,

Bana hep zifiri geceler,

Sanki sabah hiç olmayacak,

Ama sen  bilmeyeceksin....

Hiç bir yere sığmayacağım bazen,

Kendimi amansız  sokaklara atacak,

Deli gibi dolaşacağım,

Her gördüğüm simada  senden izler arayacağım,

Ama sen bilmeyeceksin....

Dalıp gideceğim uzaklara,

Hiç gelmeyen baharlarda,

Ayaz vurmuş tomurcuklarda

Umutsuzca seveceğim,

Ama sen bilmeyeceksin...

Dokunmadan,

Konuşmadan,

Gözlerine bakmadan,

Usul usul,  hiç bıkmadan 

Kimseyi böyle sevmeyeceğim,

Hiç kimse benim gibi sevmeyecek,

Ama sen bilmeyeceksin...

Kolları gökte

Defne ağacıyım ben

Gölgemde dinlen..

HAİKU

Bu aralar  haikuya merak sardım..

Mevsimler geçti

Yok senden bir haber

Gözler bulutlu...

Lal oldu dilim

Vuslat bahara kaldı

 Şimdi mevsim kış...

Nazlıdır yarim

Çalsa gönül kapımı

Kuşlar cıvıldar..