bir anda tüm sığınakların açık edilmesi, tüm kalelerin düşmesi, siperlerin çökmesi. ne bileyim işte, insanın düşman karşısında öylece ortalıkta kalakalması.... düşman ne mi? kişiye göre değişir elbet. bazılarınınki yalnızlıktır. bazılarınki de birden bire üşüşen sorular, geçmişe ait bir anı, belki de bir kişi...önemi yok ki. aslolan insanın korku ve hüzünle karışık , o garip duygunun eşiğine gelmesi...
bir insana yapılabilecek en büyük kötülüklerden biri de, elinden umutlarının alınması sanırım. en azından şu an böyle düşünüyorum. şu an dediysem, bugün, bu akşam.
gayri ihtiyari " iyi insanlar iyi atlara binip gitti diyenler !!! bence iyi günler binmiş o atlara" dediğimde fark ettim, geleceğe ait ne kadar karamsar olduğumu... kim aldı umutlarımı ellerimden?
keşke o ya da bu diyebilsem...
kimsenin gücü yetmez kolay kolay bir insanı umutsuzluğa düşürmeye... bu bir süreç, olaylar silsilesinin getirisi. ( getirdiği olmadığına göre , götürüsü demek en doğrusu... )
madem ki her şey zıddıyla kaimdir, zıtlar arası sınır ince bir çizgidir. sevginin nefrete, gecenin gündüze vs. kolayca evrilmesi gibi, bu umutsuzluk da beni mutlaka umuda taşıyacaktır...
bekleyelim ve görelim...
kaybettim bugün kendimi, hükümsüzdür...
Finalde iyi toparlamışsın :)
YanıtlaSilben de pek beğendim finali Levent ;))
Siltoparlamayıp ne yapacaktım, anlık bir duygu nasılsa. sabah farklı bir halet-i ruhiyede olacağımdan o kadar eminim ki... çok anlamsız bulacaktım okuduğumda ..
Bu yazinda degismeyecek olan belki su cumle: insanin umudunun elinden alinmasi en kotu olani.
YanıtlaSilUmudu olmayan insan , yaşayan ölü demektir ...
SilGayet güzel bir son kısmı var ama sanki, düşünceden çok duyguya dayalı bir anlatım var.
YanıtlaSilKesinlikle , anlık duyguların kelemelere yansıması ;)
SilHayatı Hatay diye okumam =)
YanıtlaSilbu iyiydi ;)))
Silsevdiklerim beni çok çabuk düşürebiliyor umutsuzluğa
YanıtlaSilİnsana en büyük zararı önce kendisi , sonra sevdikleri verir zaten .
Silİnşallah en kısa zamanda umutlar, iyilikler, güzellikler geri gelsin, beklenmedik zamanda her şey tersine döner bazen derler ki, tanrı bir kapıyı kapatırsa, diğerini açarmış.....sevgiler:)
YanıtlaSilİnşallah Müjdem .. o kapının açılmasını heyecanla ve umutla bekliyoruz ;)
Sil...diplere dalmayı denemişsin,fakat suyun kaldırma kuvveti buna izin vermemiş...iyi ki kaldırma kuvveti denen bir olgu var hayatımızda telvecim...
YanıtlaSilZeynep ," evreka evraka" diyoruz o halde ;)))
Sil....hahaha...Evet...
SilYazmanın tedavi edici etkisi. "Ey sanat! Her şeyi hayata döndüren"
YanıtlaSilYazmak .. düşüncenin belgelenmesi .. tedavi ediyor evet ama bazen:)
SilSon cümlene öldüm dirilirsem yorumlucam. Haha 😀
YanıtlaSilBence umutsuzluga düsmemek herkesin harcı degil. Cok kuvvetli bir inanc gerekiyor. İyi günlere, iylige, insanlıga, hayata inanmak.
Ben kolay kolay umutsuzluga düsmem. Cünkü hep sükredecek bir seylerim oluyor. Mesela yemek cok güzeldi, kizim beni öptü, aa annem geldi gibi. Ki annemle haftada iki kez görüsürz yani surdan surasi 😀
Evi süpürüncede mutlu oluyorum ohh mis gibi ev dimi. Yani hersey sende bitiyor. Kahvenin telvesine benzesene biraz. Tam bitti artik ne ise yarayacak bu derken kalkıp icine bal katıp maske yapıyorsun. Yada lavabonun giderini aciyorsun. İste bunlar umuttur 😀
Off cok mu konustum ne. Ayarim yok galibaki 😀
bizzat kahve telvesiyim ben zaten ;)))
Siltam sona yaklaştık derken yeni başlangıçlar bulduğumu düşünüyorum . bazen umudumun tükenir gibi oluyor ama asla pes etmiyorum..
daha ne ister ki insan :)
burada konuşmak serbest, istediğin kadar konuşabilirsin ..
Yazının kendisi dahi umutsuzluktan umuda taşınmanın kanıtıyken, elbet hayat da umudu getirecektir. Sevgiler :)
YanıtlaSilçooook teşekkür ederim. işte bu !!
Silkaybediyoruz ara ara kendimizi umutsuzluk asıl olsa da umut yedeğimizde olmalı ki bir yerden gösteriyor kendini bir bebeğin gülüşünde, mis kokusunda, parlayan bir gökyüzünde, dalgalı bir denizde...
YanıtlaSildostun muhabbetinde, bir çift yeşil gözde ;))))
Sil