Kahve Molası...

Sanki  gül goncası... Zamanla , Her yaprak açıldığında, Şaşırıyorum, Zorlanıyor aklımın sınırları...

Araf deyince yanlış anlaşılmasın sakın.. Yani öyle cennetle, cehennem arasında falan değil..Arada bir yerlerdeyim.. Hep söylüyorum, sevmi...

Gidişine lafım yok ta... Bari giderken uykularımı götürmeseydin !!!.....

Böyle bir soruya verilecek en masumane cevap " iyiyim " demektir sanırım.. Lakin, nasıl olduğumu bilmiyorum ki ben.. Hani kuşlar...

En çok sevdiği şeyden bile zamanla bıkabiliyormuş  insan.... Evimi özledim ben ......

Zıvanadan çıkmak deyince aklıma ilk gelen, haddi aşmak, çok sinirlenip kendini kaybetmek. Lugate baktığımda ise " genelde çok sinirleni...

Hangi ara bağladık kemerlerimizi, Ne zaman başladı mutsuzluğa yolculuğumuz, Ben ücretimi ödedim, Şimdi müsait bir yerde inebilir miyim .....