21.02.2013

BEN BU İŞİ ÇÖZDÜM !!!

Anladım ki, mutluluk ta zeka gibi genetik bir şey..
Mutlu olmak için , mutlu çocukluk geçirmek şart..
Bu aşamayı sağ salim atlattıysanız eğer, hayatınızda sonradan zuhur eden aksilikler, tatsızlıklar, dertler  lezzetli bir yemeğin,  fazla kaçmış tuzu gibidir...
Yani..
Hayatınıza bol bol patates doğrayın, fazla tuzunu çeksin :))







19 yorum:

  1. vay arkadaş, ben de kendi kendime neden böyleyim diye sorup duruyordum. böylece cevabı bulmuş oldum, teşekkürler.

    YanıtlaSil
  2. Ismarlada kumpire düşelim , canım çekti :d

    YanıtlaSil
  3. Men de boor / Maksat amme hizmeti zaten :)

    YanıtlaSil
  4. evet mutlu olmak için sevgi sart : sevilmek ve sevebilmek....

    YanıtlaSil
  5. Safransarı / Bu yorumun üstüne Ortaköy 'de kumpir günü mü düzenlemeli acaba dedim...

    YanıtlaSil
  6. Zaten o çocukluk dönemini atlatamıyoruz, ne oluyorsa artık. Anne babalarımız aç/açık bırakmadılar ama biz hep şikayet ettik, az ilgiden.

    Neyse ki patatesi çok severim. :)

    YanıtlaSil
  7. eda / Çocuklukta beslenmeli insan... Sonrasında ne kadar seversen sev, sevilirsen sevil, hep bir şeyler eksik mi kalıyor ne..

    YanıtlaSil
  8. Araştırmalarımın konusu bu, iki-üç yıldır,çok önemli çocukluk dönemi.

    YanıtlaSil
  9. N. Narda / madem araştırıyorsunuz, kök duygular ve kök korkular üzerinde de durmanızı tavsiye ederim. Şu an adını hatırlayamadığım bir kitap bu konu üzerine..Henüz okumadım ama tavsiye edildi bana da. Alır almaz size iletirim adını..

    YanıtlaSil
  10. Mütevazi bir benzetme :) hoş olmuş yüreğinize sağlık

    YanıtlaSil
  11. Çok doğru çocuklukta hatta bebekken size dinletilen müzik bile ileride seçiminizi etkiliyor. Sevgi varsa ve o çocukla sabırla iletişim kurulduysa hiç korkmaya gerek yok.

    YanıtlaSil
  12. İnsan istediği ve sevdiği şeyleri yaptığı zaman mutlu olur..
    Özet olarak insanın kendini gerçekleştirmesi mutluluğun temel şartı.. Hayatın nesnesi değil öznesi olmak gerek..
    Kanımca mutluluk edilgen bir kavram değil..

    Saygı ile..:)


    YanıtlaSil
  13. patatesler tükendiysee :)

    YanıtlaSil
  14. Telve güzeldi, Mola'yı sevmedim. Bence yeniden KAHVE TELVESİ olsun.

    YanıtlaSil
  15. ha biz mutlu olmak için treni çocukken kaçırdık yani. Patatesi biraz daha çok doğrasak kurtarmaz mı?

    YanıtlaSil
  16. İzbedebses / Teşekkür ederim.. Mütevazı belki ama, işin gerçeği de bu bana göre :)

    İlhan Ucer / kesinlikle katılıyorum, bazı şeyleri çok hafife alıyoruz nedense, ve bilinçli yaşamak yerine " yuvarlanıp gidiyoruz"

    Budeliçocuk / Çok doğru, savunduğum görüş, mutluluğunu insanlara ve nesnelere bağlama ! Mutluluk kendi içinde ! yapabiliyor muyum, hayır.. İçimde bir yerlerde biliyorum da fena kamufle olmuş sanırım :)

    Kübra Yıldırım / Dediğim gibi, çocuklukta problem yoksa, çözüm kolay ve mümkün..Patatesler bitmez yani :)

    Adsız / Zaten kahve telvesiyim hala... Ama blog adını kahve telvesi olarak alamadım.. Şimdi çok mahcup oldum size karşı:)

    cem / Bırak treni kaçırmayı, patikamız bile yok kimimizin.. Serseri mayın gibi ortalıkta, nereye gideceğini, ne yapacağını bilemez halde...Dur daha o konulara gelmedik, yavaş ama emin adımlarla ilerliyoruz :)

    YanıtlaSil
  17. BİZ HİÇ ÇOCUK OLDUKMU ACABA
    HATIRLAMIYORUM
    BİZ HEP BÜYÜKTÜK
    ŞİMDİ 43 YAŞINDAYIM
    ŞİMDİDE TAM TERSİ EBEVEYNİMİN GÖZÜNDE ÇOCUĞUM
    İŞDE BU KADAR KARIŞIK BİR DURUM BU
    BU ARADA SİZİ ZİYARETE GELDİM
    HAYIRLI AKŞAMLAR

    YanıtlaSil
  18. Seyyah Gül / Sanırım ruhumuz doğarken büyüktü, şimdi de çocuklaşmak istiyor... İşte bu da başka karışık bir durum :))
    teşekkürler..

    YanıtlaSil